ένα κείμενο, αφιερωμένο στον Ted Lucas*
Το 1972 ένας μάγος της κιθάρας που είχε δάσκαλο τον Ravi Shankar και που έπαιζε session σε μπάντες της Motown, ανέβηκε μόνος στη σοφίτα του για να ηχογραφήσει άλμπουμ…
Ας πιάσουμε το νήμα της ιστορίας του από την αρχή. O Theodore -Ted- Lucas ήταν γιος Ελλήνων μεταναστών με πατέρα από την Καρδαμύλη και μητέρα απ το Εξωχώρι Μεσσηνίας! Ο πατέρας του Παναγιώτης Λιάκης και η μητέρα του Καλλιόπη Λαμπρινίδη μετανάστευσαν στην Αμερική, στο Ντιτρόιτ συγκεκριμένα, άλλαξαν το επίθετό τους σε Lucas και ασχολήθηκαν με την εστίαση.
Ο, γιος τους, Ted Lucas από μικρός είχε έφεση στη μουσική (κιθάρα). Το 1966, σε ηλικία 29 ετών, δημιούργησε την garage μπάντα των Spike-Drivers. Μαζί ηχογράφησαν κάποια 45αρια και άνοιξαν συναυλίες των MC5.
Το 1967 με άλλα μουσικά σχήματα τους: The Misty Wizards και Boogie Disease «άνοιξαν» συναυλίες των Eagles, Frank Zappa, John McLaughlin, Black Sabbath, Yes.
Στην πορεία του χρόνου ο Ted εξελίχθηκε σε βιρτουόζος κιθαρίστας αλλά και δεξιοτέχνης στο σιτάρ, έχοντας δάσκαλο τον Ravi Shankar. Πώς ήταν ο Emil Richards στο Los Angeles, έτσι έγινε και ο Ted στο γκρίζο από τα φουγάρα των αυτοκινητοβιομηχανιών Ντιτρόιτ, ο οποίος έχοντας απορρίψει κάθε φήμη, αρκέστηκε να πληρώνει τους λογαριασμούς του παίζοντας για τη Motown “περίεργα” έγχορδα, όπως μπαλαλάικα, σιτάρ, 12χορδη κιθάρα σε άλμπουμ των Temptations, Supremes και Stevie Wonder. Όλα αυτά μέχρι που η Motown μετακόμισε απ’ το Detroit στο Los Angeles στις αρχές της δεκαετίας του ’70.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 ο Ted από “Indian instrument expert” της Motown, αφιέρωσε χρόνο στον εαυτό του για να δουλέψει σόλο υλικό. To 1975 το άλμπουμ του «Ted Lucas» είναι έτοιμο! Η άνετη, μειλίχια, γοητευτική και ζεστή, μαεστρία του στην κιθάρα λάμπει και μπλέκει με την απαλή, βελούδινη χροιά της φωνής του κάνει κάθε τραγούδι να μοιάζει σαν νανούρισμα. Η μουσική του είναι κάτι ανάμεσα σε Nick Drake, Skip Spence και Syd Barrett. Με το εξώφυλλο του δίσκου να έχει σχεδιάσει ο τεράστιος Stanley Mouse (Grateful Dead, Jefferson Airplane, Billy Thorpe, Journey),ο Ted αποφασίζει να το εκδώσει ο ίδιος. Δυστυχώς όμως δεν είχε την εμπορική επιτυχία που του άξιζε.
Η ιστορία του Ted Lucas θα μπορούσε να είχε τελείωσε εκεί αλλά, για καλή μας τύχη, αυτό δεν έγινε.
Το 2010, 43 χρόνια μετά την πρώτη του κυκλοφορία το one solo LP του Ted Lucas επανεκδίδεται από την Yoga Records του Sebastian Speaks σε συνεργασία με την Riverman Music. Ο δίσκος επαναξιολογείται και κάνει συλλέκτες να αναζητούν ένα original αντίγραφο πληρώνοντας ως και $350 στο Discogs, θεωρώντας το ως κάτι που πλησιάζει σε αριστούργημα.
Η πρώτη πλευρά του δίσκου είναι ένας κύκλος έξι τραγουδιών που αποτελείται κυρίως από ακουστικές κιθάρες, υποβλητικά φωνητικά και στίχους για το μεταφυσικό. Το «Plain And Sane And Simple Melody» βρίσκει τον Lucas να ρωτά τον κόσμο πώς θέλει να ακούγεται ένα τραγούδι για κάτι που αγνοεί ή έχει ελλιπή ή εσφαλμένη πληροφόρηση. Απ’ την άλλη, στο «It’s So Easy (When You Know What You’re Doing)» απευθύνεται σε έναν εραστή που το μυαλό του ήταν στα χρήματα και στην καλοπέραση. Στο «I’ll Find A Way (To Carry It All)» βλέπεις 30 χρόνια αργότερα τη μουσική του Bon Iver και του Samuel Beam (Iron and Wine), για να τελειώσει η πρώτη πλευρά με το «It’s So Nice (To Get Stoned)», ένα τραγούδι που περιγράφει τη φύση.
Στη δεύτερη πλευρά ο Ted άφησε την ακουστική του κιθάρα να κάνει όλη τη δουλειά για αυτόν, δείχνοντας πόσο τεχνικά εκρηκτικός κιθαρίστας ήταν. Όλα τα κομμάτια οργανικά εκτός του “ζωντανού” «Sonny Boy Blues» που είναι σαν ακούς τον Ravi Shankar να παίζει μπλουζ καθισμένος στα ξύλινα σκαλοπάτια μιας ετοιμόρροπης μονοκατοικίας του Mississippi.
Το 1992 ο Theodore Lucas έφυγε από τη ζωή αδιευκρίνιστα.
*Ευχαριστώ τον Peter Lucas για τις πληροφορίες και τις φωτογραφίες του πατέρα του.
