
Του Παύλου Θ. Κάγιου
«Τι βλέπουμε όταν κοιτάμε τον ουρανό;» (2021) – Μπορεί να συνυπάρξει στο ίδιο φιλμ ένας Γκοντάρ κι ένας Ιοσελιάνι με… ολίγον Καουρισμάκι; Ναι. Και στο φευγάτο έργο από τη Γεωργία που προβάλλει απόψε -Σάββατο 9 Νοεμβρίου- το Κανάλι της Βουλής στις 23:00, βλέπουμε να αναμιγνύονται ετερόκλιτες κινηματογραφικές σχολές και νοοτροπίες με μοναδική μαεστρία και γούστο.
Στα βήματα του συμπατριώτη του Οτάρ Ιοσελιάνι, με πιο εγκεφαλικά φευγάτη διάθεση, κινείται ο νεαρός Αλεξάντρ Κομπερίτζε και συνθέτει εδώ ένα βραδυφλεγές… ψηφιακό ρομάντζο που θέλει να τα περιέχει όλα κι αυτό το καθηλώνει κάνοντάς το λίγο φλύαρο. Διαθέτει, όμως, σκηνοθετικές – και σεναριακές – αρετές που οδήγησαν τη διεθνή ένωση κριτικών FIPRESCI του Φεστιβάλ Βερολίνου να του δώσει το βραβείο καλύτερης ταινίας.
Μια τυχαία συνάντηση στον δρόμο δύο νέων είναι αρκετή, ώστε να ερωτευτούν με την πρώτη ματιά. Όμως, μια κατάρα πέφτει πάνω τους, έτσι που να μην ξέρουν αν θα συναντηθούν ξανά παρά το γεγονός πως «βλέπονται» συχνά! Ήρωές της είναι η Λίζα και ο Γκιόργκι που συναντιούνται τυχαία σε έναν δρόμο της γεωργιανής πόλης Κουτάισι και ερωτεύονται με την πρώτη ματιά.
Ο έρωτας τούς χτυπά τόσο ξαφνικά που ξεχνούν να συστηθούν. Πριν συνεχίσει ο καθένας τον δρόμο του, συμφωνούν να συναντηθούν την επόμενη μέρα. Όμως δε γνωρίζουν ότι ένα κακό μάτι έριξε την κατάρα του πάνω τους. Θα καταφέρουν να βρεθούν ξανά; Κι αν ναι, θα αναγνωρίσουν ο ένας τον άλλον; Η ζωή συνεχίζεται ως συνήθως στη μικρή τους πόλη, τα αδέσποτα σκυλιά αλωνίζουν, το παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου ξεκινά και μια ομάδα παραγωγής ταινιών που ψάχνει τον αληθινό έρωτα ίσως να είναι αυτό ακριβώς που χρειάζονται.
Ένα δισυπόστατο ρομάντζο με πληθώρα αναφορών της κατακερματισμένης ιδεολογικά εποχής μας που φέρνει στον νου το «Ζούσε τη ζωή της» του Ζαν Λικ Γκοντάρ ή το «Κλεό 5-7» της Ανιές Βαρντά.
Ποιος είναι ο Αλεξάντρ Κομπερίτζε;
Τελειώνοντας τις σπουδές του στη μικροοικονομία και την κινηματογραφική παραγωγή στην Τιφλίδα, ο Αλεξάντρ Κομπερίτζε μετακόμισε στο Βερολίνο για να σπουδάσει σκηνοθεσία στη Γερμανική Ακαδημία Κινηματογράφου και Τηλεόρασης (DFFB). Κατά τη διάρκεια των σπουδών του, σκηνοθέτησε πολυάριθμες επιτυχημένες ταινίες μικρού μήκους, με πρώτη την Colophon (2015), η οποία επαινέθηκε από τους κριτές στο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους του Ομπερχάουζεν. Η πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους Let the Summer Never Come Again (2017) κέρδισε διάφορα βραβεία σε πολλά φεστιβάλ ανά τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένου του Μεγάλου Βραβείου στο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Μασσαλίας.
Σενάριο: Σκηνοθεσία: Αλεξάντρ Κομπερίτζε
Παίζουν: Γκιόργκι Μποκοροσβίλι, Βάκτανγκ Παντσουλίτζε, Άνι Καρσελάτζε, Γκιόργκι Αμπρολάτζε, Ολίκο Μπαρμπακάτζε