εικόνα ανοίγματος: Panos Skordas-takis
Sharp Ties. Tο μεγαλύτερο ερωτηματικό της αγγλόφωνης ελληνικής σκηνής. Ήταν μια μπάντα που τα είχε όλα. Ρεφρέν που θα τραγούδαγες στο αμάξι οδηγώντας. Τραγουδιστή, τον Τόλη Φασόη, μεγαλωμένο στην Νότια Αφρική που μιλούσε σωστά αγγλικά. Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 οι συναυλίες τους ήταν sold–out. Το κομμάτι τους “Get That Beat”, από το ομώνυμο πρώτο άλμπουμ, έγινε μανία. Ακουγόταν παντού. Από New Wave τρύπες μέχρι κλαμπ της παραλιακής με παρκαδόρους και τα σχετικά. Και μετά; Μετά κυκλοφόρησαν το άλμπουμ «Safari Boys». Και μετά; Μετά χάθηκαν.
Η δισκογραφική εταιρεία που είχε υπογράψει συμβόλαιο μαζί τους δεν κατάλαβε ποτέ πως είχε χρυσό στα χέρια της. Η πορεία του γκρουπ έσβησε παρέα με τις ταινίες των ηχογραφήσεών τους. Ο Τόλης Φασόης μπορεί να θυμηθεί πολλές ιστορίες από εκείνη την εποχή. Συχνά τις ολοκληρώνει απλώνοντας γλυκόπικρα χαμόγελα. Δεν έχει άδικο όταν λέει, επιστρέφοντας στις μέρες των Sharp Ties, πως οι παράγοντες των δισκογραφικών εταιρειών μάλλον κοιτούσαν με αμηχανία την επιτυχία τους. Ο Τόλης είναι σίγουρος πως δε θέλει να γυρίσει τον χρόνο πίσω.
– Οι Sharp Ties προσγειώθηκαν στη δισκογραφία με ένα υπέροχο χιτ το “Get That Beat”. Θυμάσαι ποια ήταν η σημαντικότερη στιγμή της προετοιμασίας του;
– Ακόμα θυμάμαι εκείνη τη στιγμή μάχης ανάμεσα στο συγκρότημα και εμένα πως πρέπει να υπάρξει παύση πριν τις δύο πρώτες λέξεις: “Daddy Says” στο κομμάτι “Get That Beat”. Μάλλον είχα δίκιο.
– Πόσο έτοιμη ήταν η Ελλάδα να υποδεχτεί τους Sharp Ties;
– Χαχαχαχα… δεν έχω ιδέα για αυτό. Αυτό, όμως, που γνωρίζω ήταν πως οι χιλιάδες νέων που αγόρασαν το άλμπουμ μας ήταν κάτι παραπάνω από έτοιμοι…
– Τι δεν θέλεις να θυμάσαι από εκείνη την εποχή;
-Ήμασταν νέοι και κάναμε πραγματικά αυτό που αγαπούσαμε. Η μουσική έδινε νόημα στα πάντα γύρω μας. Η αργή αλλά σταθερή άνοδος του Πα.Σο.Κ. στα πράγματα και, ταυτόχρονα, η μανία του να μπει στον κόσμο της μουσικής, με τον δικό του άγαρμπο τρόπο, μάς άφησε μια δυσάρεστη γεύση.
– Τι ήταν η συναυλία στο Sporting για τους Sharp Ties;
– Η στιγμή που συνειδητοποιήσαμε πως είχαμε κοινό.
-Και μετά από το “Get That Beat” κυκλοφορήσατε το “Safari Boys”. Ένα περισσότερο ηλεκτρονικό άλμπουμ. Το μεγάλο χιτ δεν ήρθε μαζί του. Γιατί;
-Σχεδιάζαμε να το προωθήσουμε στο ραδιόφωνο αλλά μας απέρριψαν. Τότε υπήρχε μόνο το κρατικό ραδιόφωνο, η κρατική τηλεόραση. Υπάρχει κανείς που να θυμάται ακόμα την ντιρεκτίβα εκείνης της εποχής; Στο ράδιο ήθελαν να ακούγεται μόνο ελληνικός στίχος. Θυμάμαι πως είχαμε έτοιμο νέο άλμπουμ. Αλλά δεν είχαμε επικοινωνιακό μέσο να το στηρίξουμε. Ανεξάρτητα από αυτό, πιστεύω πως το τραγούδι “Safari Boys” δεν ήταν και το καλύτερο που γράψαμε.
– Την περίοδο του “Safari Boys” συνεργαστήκατε και με τον Νίκο Καρβέλα;
-Ναι, δουλέψαμε μαζί του. Έπαιξε πλήκτρα για μας. Θυμάμαι πως ήταν πολύ καλός.
– Επέστρεψες στην δισκογραφία στις αρχές της δεκαετίας του 2010 με το άλμπουμ “Just For A Day”. Όλη αυτή την περίοδο της παρατεταμένης σιωπής τι έκανες;
-Το βλέπω κάπως έτσι. Επέστρεψα στη δημιουργία μουσικής και τα λάιβ το 2000. Απλώς το 2010 κυκλοφόρησα το πρώτο μου σόλο άλμπουμ. Τη “χαμένη” δεκαετία 1990–2000 έκανα μια σειρά άλλα δημιουργικά πράγματα. Μαθήματα φωνητικής, παραγωγή μουσικής και δούλεψα με τον εαυτό μου επισκεπτόμενος καλό ψυχολόγο. Ήταν μια πραγματικά ενδιαφέρουσα δεκαετία για μένα και μόνο.
– Σήμερα εκτός μουσικής πως κερδίζεις την ζωή σου;
– Διδάσκω αγγλικά σε σχολείο.
– Η Ελλάδα είχε ποτέ πραγματικά αγγλόφωνη ροκ σκηνή;
– Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο πάντα είχε. Η διαφορά με το παρελθόν είναι πως το κοινό μεγάλωσε, διευρύνθηκε. Οι νέες μπάντες, οι νέοι καλλιτέχνες που έρχονται είναι υπέροχοι. Η σκηνή είναι περισσότερο συναρπαστική από ό,τι στο παρελθόν. Υπάρχουν πολλοί αγγλόφωνοι καλλιτέχνες. Προτιμώ εκείνους που λάιβ δίνουν τα πάντα. Ξεχωρίζω τους Last Drive, τον Leon of Athens, την Σtella. Έχει πολύ καλό στήσιμο, πολύ καλούς στίχους.
