Ποτέ δεν θα μπορούσα να φανταστώ τον Tom Waits να κάνει οποιαδήποτε άλλη δουλειά από το να γράφει και να παίζει μουσική. Γιατί ο Waits είναι μέσα στη μουσική. Τη μουσική που βγαίνει απ’ την καθημερινή τριβή με την πραγματικότητα. Το ίδιο και τα ποιήματά του, γιατί σ’ αυτόν τον δίσκο δεν πρόκειται για απλούς στίχους.
Το “The Heart Of Saturday Night” είναι ένας δίσκος εμπνεύσεων και ερεθισμών. Ξανακούγοντας αυτό το album τα πρωινά κάθε ηλιόλουστης Κυριακής καταλαβαίνω ότι αυτός ο τυπάς ήταν και είναι βουτηγμένος στη ζωή του δρόμου. ‘Η, καλύτερα, στη νυχτερινή ζωή μιας μεγαλούπολης που όλα τ’ ανθρώπινα συναισθήματα κρύβονται πίσω απ’ τα πολύχρωμα φώτα. Ναι, περιμένω το φως της Κυριακής που θα ‘ρθει…
Η μουσική του Waits πάντα ανήκε στο χώρο του blues. Σε κάθε δίσκο του πιστεύω δίνει όλον του τον εαυτό ως καλλιτέχνης και δένεται απόλυτα με τις δημιουργίες του. ΟΚ…. η φωνή του μπορεί να μην ήταν ποτέ το ατού του άλλα έχει κάτι αισθησιακό και ζωντανό που σ’ αγκαλιάζει. Έχει αυτό το νέγρικο στυλ ερμηνείας και κάποιες φορές θυμίζει Dylan ή Cohen, δίνει πάντα όμως το μοναδικό χρώμα στη μουσική του και αυτό τον κάνει ξεχωριστό!
Αλήτης με την καλή έννοια στην ψυχή και στο σώμα. Και αυτό το πράγμα λέει πολλά. Κάνω εικόνα στο μυαλό μου να παίζει πιάνο και να τραγουδάει σ ένα κακόφημο bar. Ένας απελπισμένος άνθρωπος που ζητά μια διέξοδο, να ξεφύγει απ’ όσα τον πνίγουν και το μόνο που έχει είναι η μουσική.
Βάζω τον εαυτό μου στην ίδια μοίρα με τον Waits και με όλους όσοι έζησαν έντονα την αμφιβολία του κάθε Σαββατόβραδου που ψάχνουν επίμονα, ανάμεσα στις σκιές, ν’ ανακαλύψουν την καρδιά τους! Αφιερωμένο στο κορίτσι μου…
