Από τον Γιάννη Παναγόπουλο //
Φωτογραφίες: Yiannis Margetousakis
Ο Δημήτρης Μυστακίδης παράγει άποψη. Και δεν έχει διάθεση να αναπαραστήσει ηρωικές εποχές του παρελθόντος. Παρουσιάζει ρεμπέτικο με πρωταγωνίστρια την κιθάρα όχι το μπουζούκι. Το τελευταίο του άλμπουμ «Εσπεράντο» κερδίζει πιστούς και άπιστους του ήχου που, εκείνος, υπηρετεί. Δείτε τον. Ακούστε τον. Όλες τις Παρασκευές του Φλεβάρη θα εμφανίζεται στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο – UpStage.
-Από προσωπικό ενδιαφέρον θα ήθελα να σε ρωτήσω αν είναι αλήθεια πως η κιθάρα χρησιμοποιήθηκε, στη θέση του μπουζουκιού, από τους πρώτους ρεμπέτες της Αμερικής. Είναι έτσι;
-Δεν νομίζω. Απλώς οι λαϊκοί μουσικοί με την απίστευτη προσαρμοστικότητα που τους διακρίνει, προσάρμοσαν το ρεπερτόριο που κουβαλούσαν από την πατρίδα, στα όργανα και τις τεχνικές που συνάντησαν εκεί. Δεν είναι τυχαίο ότι ένα ολόκληρο κομμάτι της τεχνικής αλλά και του ρεπερτορίου της λαϊκής κιθάρας στηρίζεται στα ανοικτά κουρδίσματα που χρησιμοποιούσαν οι μουσικοί που έπαιζαν blues.
– Ρεμπέτικο σήμερα. Μιλάμε για “αναπαράσταση” μιας μουσικής εποχής; Για κάτι καλύτερο από αυτό;
-Το ρεμπέτικο είναι μια μορφή γνήσιας λαϊκής έκφρασης με μεγάλη καλλιτεχνική αξία και ευτυχώς συνεχώς ανανεώσιμη. Οποιαδήποτε προσπάθεια αναπαράστασης της εποχής θεωρώ πως καταλήγει σε γραφικότητες και στερεί από το ρεμπέτικο την πραγματική αξία που έχει κάθε έργο τέχνης. Την αλήθεια. Οπότε μιλάμε σίγουρα για κάτι παραπάνω, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχουν και «οπαδοί» του είδους που το έχουν αγιοποιήσει και υπερασπίζονται την καθαρότητά του με πάθος από καινά δαιμόνια.
– Τι θα παρουσιάσεις στο “Γυάλινο”;
-Μια επιλογή τραγουδιών από όλες τις περιόδους του ρεμπέτικου με κύριο κορμό τα κομμάτια που υπάρχουν στους δύο προσωπικούς μου δίσκους. Τα «16 ρεμπέτικα με κιθάρα» και το πολύ πρόσφατο «Εσπεράντο». Όλα τα κομμάτια είναι διασκευασμένα για λαϊκές κιθάρες και έτσι νομίζω πως γίνονται πιο προσιτά σε μεγαλύτερη μερίδα του κόσμου που ενδεχομένως δεν έχει ιδιαίτερη επαφή με το είδος. Αυτός ήταν και ο κύριος λόγος της δημιουργίας του πρόσφατου δίσκου. Η διεύρυνση του ακροατηρίου προς όλες τις κατευθύνεις.
– Μιλούσα πρόσφατα με έναν τύπο που έχει στούντιο. Έλεγε πως πολλές, μα πολλές, νέες μπάντες που ήθελαν να ηχογραφήσουν δουλειά τους έπαιζαν παραδοσιακά ή ρεμπέτικα κομμάτια. Έχεις υπόψη σου γιατί συμβαίνει αυτό;
-Προφανώς εννοείς διασκευές.
-Κυρίως ναι.
-Αυτό μπορεί να συμβαίνει για δύο λόγους. Είτε γιατί τα κομμάτια αυτά είναι πλέον αναγνωρισμένης αξίας και συνεπώς σίγουρα χαρτιά για μια καλή πορεία είτε δισκογραφικά είτε στις ζωντανές εμφανίσεις, είτε γιατί πραγματικά τα αγαπάνε, εκφράζονται μέσα απ΄ αυτά. Kαι προσπαθούν να βάλουν και αυτοί ένα λιθαράκι στην συνεχόμενη ανανέωση του είδους.
-Δεν μπορώ να αφήσω ασχολίαστη την εικόνα που πρόσφατα είδα, να ερμηνεύεις ρεμπέτικα φορώντας μπλουζάκι Ramones. Τι σημαίνει αυτό;
-Ότι μ΄ αρέσει η καλή μουσική από όπου κι αν προέρχεται. Δεν μου αρέσουν τα χαρακώματα, οι ταμπέλες και ο οπαδισμός.
– Τι δεν έχεις κάνει ακόμα, σε σχέση με την πορεία σου στο τραγούδι, που θέλεις να κάνεις οπωσδήποτε μέσα στο 2016;
-Να προσπαθήσω να γράψω δική μου μουσική.
– Μιλάς εσπεράντο;
-Μα καθόλου!!!
– Η δουλειά σου αναγνωρίστηκε και εκτός Ελλάδας. Το ρεμπέτικο είναι ό,τι είναι το φλαμένκο για την μουσική παράδοση της Ισπανίας; Θα μπορούσε να πάρει τις διαστάσεις απήχησης του;
-Εάν ποτέ ασχοληθούμε σοβαρά με την επικοινωνία των πολιτιστικών μας θησαυρών στο εξωτερικό και πάψουμε να είμαστε μόνο μουσακάς, σουβλάκι, ελληνικό φως και θάλασσα, πολύ άνετα. Ήμουν πρόσφατα στο WOMEX (WΟrld Μusic ΕΧpo) στη Βουδαπέστη. Ενώ όλα τα σοβαρά κράτη είχαν οργανωμένα περίπτερα που προωθούσαν τις μουσικές τους, ήμασταν καμιά δεκαριά Έλληνες που περιπλανιόμασταν ασκόπως προσπαθώντας να βρούμε μια άκρη. Και δεν είναι τίποτα σοβαρό ούτε θέλει καμιά μεγάλη επένδυση. Ούτε το μηνιάτικο ενός μετακλητού φαντάζομαι. Απλώς πρέπει μια φορά να υπάρξει ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί είναι τόσο δύσκολο.
– Ποιος ήταν, κατά την γνώμη σου, ο αυθεντικότερες ρεμπέτης που πέρασε ποτέ από το ελληνικό τραγούδι ;
-Αυτό είναι πολύ υποκειμενικό. Θα πω ο Βαγγέλης Παπάζογλου. Υπήρξε γενναιόδωρος με τους συνανθρώπους του, τίμιος, αξιοπρεπής και δεν πρόδωσε ποτέ τις αρχές του όσο κι αν του κόστισε αυτό.
– Τι θα κάνεις μετά από αυτή την συνέντευξη;
-Θα μελετήσω τα κομμάτια του φίλου μου Κωστή Αβυσσινού. Αύριο μπαίνουμε στο στούντιο για να τα ηχογραφήσουμε!
Μικρό Bio
-Ο Δημήτρης Μυστακίδης είναι γνωστός από τις συνεργασίες του, ως κιθαρίστας, στις μπάντες του Νίκου Παπάζογλου και του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Από το 2001 είναι καθηγητής στο τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής του ΤΕΙ Ηπείρου, όπου διδάσκει λαϊκή κιθάρα, λαούτο και σύνολα, ενώ από το 2014 διδάσκει το μεταπτυχιακό τμήμα της Σχολής Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας.
Μαζί με την εκλεκτή παρέα των Δημήτρη Παπά, Γιώργου Τσαλαμπούνη και Ιφιγένειας Ιωάννου που τον συντροφεύουν στις κιθάρες και στο τραγούδι, ο Δημήτρης Μυστακίδης παρουσιάζει στο Γυάλινο UpStage ένα ρεπερτόριο από σπουδαία ρεμπέτικα τραγούδια, τραγούδια του μεταρεμπέτικου, του αρχοντορεμπέτικου, του λαϊκού μας τραγουδιού, των Περιστέρη, Τούντα, Σκαρβέλη, Βαμβακάρη, Χιώτη, Μητσάκη, Ρούκουνα, Ριτσιάρδη, Νταλγκά κ.ά.
Οι παραστάσεις “Εσπεράντο” στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο – UpStage τις Παρασκευές 5,12,19,26 Φεβρουαρίου θα έχουν ώρα έναρξης: 22:30. Τιμές: 10 ευρώ με μπύρα ή κρασί στο bar, 12 ευρώ με ποτό στο bar, 15 ευρώ με ποτό στο τραπέζι, 40 ευρώ φιάλη κρασί ανά 2 άτομα και 80 ευρώ φιάλη ποτού ανά 4 άτομα
