Του Απέναντι //
Κάθε μέρα και κάτι νέο. Δεν μπορείς να πεις. Η ζωή εδώ, απέναντι, στην Τουρκία, δεν είναι ποτέ πληκτική. Ο πρόεδρος έχει μεγάλη φαντασία όταν πρόκειται για το πολιτικό του μέλλον. Δημοκρατία θεώρει τον λόγο του. Δημοκρατία είναι οι άνθρωποι που δεν του λένε όχι. Δημοκρατία είναι οι άνθρωποι που διακινούν τις αποφάσεις του. Συνταγματικές ή όχι. Νόμιμες ή όχι, δεν έχει σημασία. Νόμος είναι οι ανάγκες του προέδρου. Ετοιμαζόμαστε για το δημοψήφισμα της 16ης Απριλίου. Το διακύβευμα είναι αν θα του παραδώσουμε τα κλειδιά της χώρας ή όχι. Η πλούσια σε προϋπολογισμό προεκλογική καμπάνια του υπέρ του «Evet» (Ναι) της απόφασης που ο πρόεδρος της χώρας απαιτεί, εκπέμπει μηνύματα που διχάζουν τον λαό της χώρας.
-Σας έχω ένα νέο λαμπερό και κρυστάλλινο παράδειγμα που αποδεικνύει την ποιότητα της προεκλογικής καμπάνιας που το κόμμα «Δικαιοσύνης & Ανάπτυξης» προωθεί.
Στην αφίσα αριστερα βλέπουμε δύο σειρές ανθρώπων. Στα αριστερά, δηλαδή πρώτη όπως βλέπει το μάτι, υπάρχει εκείνη που έχει μπροστάρη τον πρόεδρο. Ακολουθούν οι άνθρωποι που στηρίζουν το όραμα του. Στη δεξιά βλέπουμε πρώτο τον Φετουλάχ Γκιουλέν, έναν υποψήφιο πραξικοπηματία. Στο φινάλε βλέπουμε ανθρώπους που δεν μπορεί… τα πρόσωπά τους σας είναι οικεία. Η λεξη που συνοδεύει την εικόνα τους λέει «Προσκυνημένοι» (σ.σ. haç). Εικονίζονται οι άνθρωποι που λένε «Όχι» ή έρχονται από το εξωτερικό. Ή είναι δηλωμένοι εχθροί της χώρας ή ανήκουν σε τρομοκρατικές οργανώσεις. Η προπαγάνδα παίρνει πραγματικά ασυνήθιστες διαστάσεις. Ακόμα και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης CHP είναι μέρος της τρομοκρατικής λίγκας σύμφωνα με το κόμμα, τη νομενκλατούρα, τον πρόεδρο που εξουσιάζει την χώρα.
Πλέον, στην χώρα μου δεν υπάρχει χώρος για διάλογο. Οι ψηφοφόροι που θεωρούν πως μια επιλογή υπέρ του «Όχι» είναι δικαίωμά τους, πρέπει να επικοινωνήσουν τις απόψεις τους σε ένα περιβάλλον τρομοκρατίας. Από πού μπορεί να ξεκινήσει μια κουβέντα σε ένα καφενείο; Όταν ο απέναντί σου σε θεωρεί άξεστο, υποκινούμενο από ξενόφερτες σκοτεινές δυνάμεις τρομοκράτη, πώς μπορείς να κουβεντιάσεις μαζί του;
-Η Τουρκία έχει μείνει από δικαιοσύνη. Έχουμε μείνει από δικαστές που μπορούν να εφαρμόσουν τον νόμο σε ένα πλαίσιο που έστω και στοιχειωδώς θα ονόμαζες δημοκρατικό. Κοντά στους 4000 από αυτούς έχουν αποπεμφθεί. Αλλά δεν θέλω να μείνω μόνο σε αυτό. Οι απολυμένοι δικαστές δεν χάνουν μόνο τη δουλειά τους. Χάνουν επίσης και το δικαίωμα να ασκήσουν δικηγορία ως ελεύθεροι επαγγελματίες. Μιλάμε για μια ομάδα στιγματισμένων από το κράτος ανέργων που ουσιαστικά δεν έχουν τύχη στην αγορά εργασίας. Για μισό λεπτό όμως. Νομίζουμε πως το ωστικό κύμα απόλυσης δικαστών σταματά μόνο στην ανεργία τους; Η άποψη μου είναι πως όχι. Ας πάμε στους θρησκόληπτους δυνατούς Τούρκους που όχι απλώς συντάσσονται με τις απόψεις του προέδρου αλλά δραστηριοποιούνται εντός του κόλπου του κόμματος του. Όλοι αυτοί θεωρούν πως η δικαιοσύνη απλώς δεν έχει δικαίωμα να τους ακουμπήσει. Κάθε δικαστής που θα τολμήσει να βγάλει απόφαση που δεν θα τους ευνοεί θα έχει να κάνει με ένα βαθύ κράτος που δεν πιστεύει σε δημοκρατικές δομές. Και, επομένως λειτουργεί πάνω από δικαστικές αποφάσεις.
Η ζωή στην Τουρκία συνεχίζεται. Και εγώ συνεχίζω να ζω εδώ, απέναντί σας.
