Από τη Φραντζέσκα Ντόγκα //
Στο ποδήλατο, πριν από κάθε βόλτα.
Οι πιο αγαπημένες μου ταινίες είναι αυτές που φτιάχνει το μυαλό μου. Δεν χρειάζονται πολλά, απλώς κινούμενες εικόνες και καλή διάθεση. Όταν ποδηλατώ ο κόσμος γύρω αποκτά ρυθμό, είναι ο ρυθμός που δίνει η πεταλιά μου. Χρησιμοποιώ το σώμα σαν χειροκίνητη βιντεοκάμερα. Είναι η δική μου βιολογική κάμερα. Τα πόδια μου ορίζουν σε πόσα frame per second θα μαγνητοσκοπήσω. Η αναπνοή παρακινεί το κλείσιμο των βλεφάρων και τα μάτια εστιάζουν για να ερμηνεύουν το φως. Οι αισθήσεις ξυπνούν το σώμα που συνεργάζεται άψογα με το μυαλό και ξάφνου όλα γύρω είναι μαγικά.
Πράγματα, τόποι, πρόσωπα που έμοιαζαν πριν άνευ σημασίας, γίνονται ερεθίσματα για σκέψη, με εμπνέουν, ενεργοποιούν τη φαντασία μου. Οραματίζομαι, σκηνοθετώ, καταγράφω. Στο τέλος της βόλτας έχω ήδη μοντάρει στο μυαλό μου ένα μικρό ‘fiction documentary’ και έχω δώσει για μια ακόμη φορά μια άλλη διάσταση στην καθημερινότητά μου. Δυστυχώς είναι κάτι που δεν μπορώ να μοιραστώ με κανέναν παρά μόνο αν το περιγράψω με λόγια ή εικόνες από τη φωτογραφική μου μηχανή, μηχάνημα πολύ λιγότερο εξελιγμένο από εμένα.
Μια βόλτα στο Πέραμα.
Μία ηλιόλουστη μέρα τρεις γυναίκες, χωρίς ιδιαίτερο πλάνο και σκοπό, ξεκινήσαμε με τα ποδήλατα απ’το κέντρο, για να πάμε στο Πέραμα. Περάσαμε την Ιερά οδό, περιφερθήκαμε λίγο στις γειτονιές του Αιγάλεω, βγήκαμε στη Θηβών για να συναντήσουμε τη Γρηγορίου Λαμπράκη και να κατηφορίσουμε τη λεωφόρο Δημοκρατίας. Από εκεί και πέρα αρχίζει η περιήγησή μας στο Πέραμα.
Μία μικρή παράκαμψη στη Νίκαια…
Κάποιος έχει απλώσει μια χρυσοκόκκινη μπουγάδα στον δρόμο.
Με φόντο τη Δραπετσώνα, οι νέες παραλαβές αυτοκινήτων στημένες στην σειρά.
Στην απέναντι πλευρά ένα μεγάλο cargo δεσπόζει στην προβλήτα.
Ένας ψαράς αναπαύεται στη δέστρα του.
Λες και ψαρεύουν εμπορεύματα από το φορτηγό πλοίο.
Πέραμα
Τα ναυπηγεία με τις τεράστιες πόρτες τους κλειστές. Κάποια όμως είναι ανοιχτή…
Μπαίνω μέσα στα κλεφτά. Τους βρίσκω να συζητούν στο σκοτάδι.
Οι εργάτες μαζεύονται μετά το διάλειμμα. Μου θυμίζει στούντιο κινηματογραφικών γυρισμάτων.
Ένα τελευταίο τσιγάρο κάτω από το βάρος του θηρίου πριν αρχίσει το πλύσιμό του.
Όσο ακούγεται τρελός και μακρινός προορισμός, το Πέραμα μάς αποζημίωσε. Είδαμε ιδιαίτερες εικόνες και γνωρίσαμε ανθρώπους που ζουν μια διαφορετική ζωή. Ο γυρισμός από τη Λεωφόρο Δημοκρατίας είναι δύσκολος και επικίνδυνος και μας έχει πιάσει νύχτα. Στο λιμάνι, με τα επιβατηγά για Σαλαμίνα, παρακαλούμε κάποιον καλό οδηγό ταξί να μας βοηθήσει να την παρακάμψουμε. Εκείνος φορτώνει με δική του πατέντα τα 3 ποδήλατα στο πορτμπαγκάζ και τελικά μας αφήνει στη Δραπετσώνα όπου η βόλτα κλείνει όμορφα σε ένα παλιό οινοπαντοπωλείο “ειδικό” για την περίσταση…
