του Μάρκου Ψυχάρη //
Οι υπηρεσίες που προσφέρουν ο Βασίλης Δημάκης και ο συνήγορός του Θανάσης Καμπαγιάννης είναι περισσότερες από όσες θα μπορούσαμε να είχαμε φανταστεί. Την δια στιγμή που η δημοσιογραφία επιπλέει, περισσότερο από ποτέ στη μεταπολιτευτική Ελλάδα, στην επιφάνεια της ανυποληψίας και μοιάζει να το απολαμβάνει, οι Δημάκης-Καμπαγιάννης φαντάζουν ως ντουέτο που γράφει το πιο ζωντανό ρεπορτάζ γύρω από το μίσος, την αδιαλλαξία, την καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα μας. Το κακό με τον Δημάκη είναι μόνο πως θέλει να σπουδάσει; Ότι διεκδικεί το δικαίωμά του να σπουδάσει; Πως διεκδικεί τα δικαιώματα του με έννομο και αξιοπρεπή τρόπο;
Πριν ο Γιώργος Νταλάρας γράψει ποστ συμπαράστασης για τον Δημάκη, πριν ο Βασίλης Βασιλικός πάρει άποψη για το θέμα, πρέπει να αναρωτηθούμε ποια θα ήταν η τύχη του αν δεν υπήρχαν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αν δεν υπήρχαν εναλλακτικές δημοσιογραφικές πηγές διάδοσης πληροφοριών και παραγωγής διαλόγου ανάμεσα στους ευαισθητοποιημένους πολιτικά και κοινωνικά πολίτες. Οι κύριες πηγές ενημέρωσης μοιάζουν να στέκουν αναιμικές στην αλήθεια της ενημέρωσης. Την παραμορφώνουν συχνά και συνειδητά. Η παρακάτω παρέμβαση του Θανάση Καμπαγιάννη στην ΕΡΤ είναι η ουσία της επικοινωνιακής πραγματικότητας που εκτρέφεται ζει και βασιλεύει στη χώρα μας.
