O Έρνεστ Χέμινγουεϊ , 21 Ιουλίου 1899 – 2 Ιουλίου 1961,  ήταν ένας από τους σημαντικότερους Αμερικανούς συγγραφείς του 20ού αιώνα, γνωστός ακόμα και για το δημοσιογραφικό του έργο, με ζωή περιπετειώδη και πολυτάραχη όσο αποτυπώνεται στα βιβλία του.

Ο Χέμινγουεϊ αποτέλεσε μέλος της αποκαλούμενης “Χαμένης Γενιάς” (Lost Generation) των Αμερικανών λογοτεχνών στο Παρίσι, στις δεκαετίες 1920 και 1930.

Ανάμεσα στα πιο γνωστά έργα του συγκαταλέγονται “Ο Γέρος και η Θάλασσα”, “Για ποιον χτυπά η καμπάνα” και ο “Αποχαιρετισμός στα όπλα”.

Το 1953 τιμήθηκε με το Βραβείο Πούλιτζερ. Το 1954 βραβεύτηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Αγάπησε με πάθος τις ταυρομαχίες, το κυνήγι, τα ταξίδια (εργάστηκε ως πολεμικός ανταποκριτής) και τις γυναίκες (έκανε τέσσερις γάμους).

7th October 1939: EXCLUSIVE American writer Ernest Hemingway (1899 - 1961) works at his typewriter while sitting outdoors, Idaho. Hemingway disapproved of this photograph saying, 'I don't work like this.' (Photo by Lloyd Arnold/Hulton Archive/Getty Images)
7 Οκτωβρίου 1939: Ο συγγραφέας γράφει στην γραφομηχανή του στο Idaho. Ο ίδιος απέρριψε τη φωτογραφία λέγοντας “Δεν δουλεύω έτσι.” (Photo by Lloyd Arnold/Hulton Archive/Getty Images)

Έρνεστ Χέμινγουεϊ – Ένας μοναδικός συγγραφέας με ιδιαιτερότητες.

  • Ξεκινούσε τη μέρα του γύρω στις 5.30π.μ., δεν είχε καμία σημασία αν το προηγούμενο βράδυ είχε μεθύσει μέχρι θανάτου.
  • Το δωμάτιο του ήταν κατειλημμένο από το μεγάλο γραφείο του, με εκείνον να μην γράφει σχεδόν ποτέ σε αυτό. Η αγαπημένη του γραφομηχανή ήταν τοποθετημένη πάνω σε μια θήκη μέσα στην οποία τοποθετούσε βιβλία καθώς ήθελε να γράφει όρθιος.
  • Το τέλος του «Αποχαιρετισμός στα Όπλα» γράφτηκε 39 φορές. Όταν ένας δημοσιογράφος τον ρώτησε «Υπήρχε κάποιο τεχνικό πρόβλημα; Τι ήταν αυτό που σε μπέρδευε;», ο Χέμινγουεϊ απάντησε, «Το να βρω τις σωστές λέξεις».
  • Είχε μεγάλη αγάπη στο ποτό. Έλεγε: “Πίνω για να κάνω τους άλλους ανθρώπους πιο ενδιαφέροντες.”, “Ποτέ μην κάθεσαι σε τραπέζι όταν μπορείς να σταθείς στο μπαρ.” , “Μερικές φορές, ένας έξυπνος άνθρωπος αναγκάζεται να μεθύσει, για να περάσει την ώρα του με ηλίθιους.” , “Να γράφεις μεθυσμένος. Να διορθώνεις ξεμέθυστος.”
  • Μία από τις αγαπημένες του συνήθειες ήταν το ψάρεμα αλλά και το κυνήγι. Έχει καταγραφεί πως σκοτώσε 400 κουνέλια σε μία μόνο μέρα. Στην τρυφερή ηλικία δε των τριών, σκότωσε έναν σκαντζόχοιρο και τον έφαγε κατ’ εντολή του πατέρα του.
  • Τον Μάρτιο του 1937 ο Χέμινγουεϊ ταξίδεψε στην Ισπανία προκειμένου να καλύψει δημοσιογραφικά τον ισπανικό εμφύλιο, ενώ μετά τη συμμετοχή των Ηνωμένων Πολιτειών στο Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο οργάνωσε και μία επιχείρηση ανακάλυψης γερμανικών υποβρυχίων στις ακτές της Κούβας και των ΗΠΑ.
  • Σύμφωνα με ένα ρεπορτάζ του Guardian, το 2009, ο Χέμινγουεϊ είχε το κωδικό όνομα «Argo», όταν  δούλευε για την KGB. To άρθρο έκανε αναφορά σε μια έκδοση του Πανεπιστημίου του Yale, το «Spies: The Rise and Fall of the KGB in America» , σύμφωνα με το οποίο ο συγγραφέας ήταν καταχωρημένος ως πράκτορας της KGB στην Αμερική, κατά την περίοδο κυριαρχίας του Στάλιν στη Μόσχα.
  • Κατέγραφε καθημερινά τον αριθμό των λέξεων που έγραφε και τον σημείωνε σε ένα κομμάτι χαρτόνι που βρισκόταν στον τοίχο του.
Στο βιβλίο με τίτλο «Hemingway In Love» ο Ααρόν Έντουαρντ Χότσνερ μιλάει για την πολύπλοκη προσωπική ζωή του διάσημου συγγραφέα . Η τελευταία φορά που είδε τον  Χέμινγουεϊ   ήταν το 1961, όταν ήταν σε ψυχιατρική παρακολούθηση για κατάθλιψη και παράνοια, και ακόμα σκεφτόταν τη χαμένη του αγάπη.
 
Δύο εβδομάδες πριν αυτοκτονήσει είχαν την τελευταία τους επικοινωνία: «Πες μου αυτό. Πώς ένας νεαρός άνδρας ξέρει πότε ερωτεύεται για πρώτη φορά – πώς μπορεί να ξέρει ότι θα είναι η μόνη αληθινή αγάπη της ζωής του; Πώς μπορεί να ενδεχομένως να ξέρει;» τον ρώτησε. Κοίταξε τον Χότσνερ επίμονα, σαν να έψαχνε για μια απάντηση και τότε του είπε ότι επρόκειτο να κοιμηθεί. «Με λίγη τύχη», είπε, «ίσως ονειρευτώ το Παρίσι».
 
Ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ είχε επώδυνη πορεία στο θάνατο. Νοσηλεύτηκε σε ψυχιατρικές κλινικές υποφέροντας από βαριά κατάθλιψη και παράνοια. Υποβλήθηκε και σε θεραπείες με ηλεκτροσόκ που ουσιαστικά επιδύνωσαν την κατάσταση της υγείας του. Ο συγγραφέας αυτοπυροβολήθηκε στο κεφάλι στις 2 Ιουλίου του 1961 (61 ετών)