εικόνες: Ελένη Κουρή
Βγαίνει στη σκηνή, κάθε σκηνή, όχι απαραίτητα μόνο τη θεατρική εκφράζοντας την άποψή του. Ο Γεράσιμος Γεννατάς μεταφέρει μαζί του εκείνη την καλλιτεχνική μνήμη που τολμούσε να απευθυνθεί με ευθύτητα στο κοινό, δοκίμαζε να συνομιλήσει μαζί του σε πρώτο πρόσωπο. Κάποιος αβίαστα θα μπορούσε να τον αποκαλέσει αιρετικό. Άραγε ένα επίθετο είναι αρκετό να περιγράψει έναν ηθοποιό που δεν τρομάζει στην ιδέα της αλήθειας του και δηλώνει έτοιμος να υπερασπιστεί το καλλιτεχνικό φαινόμενο που υπηρετεί με αυθεντικότητα;
Ο Γεράσιμος Γεννατάς αυτό το διάστημα πρωταγωνιστεί στην παράσταση της Φένας Παπαδόδημα «Έξοδος» στο Θέατρο Ελέρ και σκηνοθετεί την παράσταση “Έρως Μονόπτερος ο Πλάνης” στο Μικρό Θέατρο Κεραμεικού.
-Τι έχετε ετοιμάσει στο Θέατρο Ελέρ;
Μια παράσταση πολύ επικεντρωμένη στη μουσική με υλικό γλώσσας, είτε μελοποιημένο είτε σε μορφή αφήγησης, που θέτει βασικά ερωτήματα. Ο τωρινός άνθρωπος φαντάζει ηττημένος. Η στιγμή που θα αναρωτηθεί αν έχει απολέσει την ψυχή του είναι παρούσα έντονα. Υπάρχει χρόνος να τη ξαναβρεί ή, αν τη χάνει, μπορεί να τη διαφυλάξει.
–Εσύ τι πιστεύεις;
Εγώ; Πως ζούμε μια μοντέρνα, πολύ σκληρή για τους ανθρώπους παγκόσμια φεουδαρχία. Υπάρχει φαινομενική ευμάρεια αλλά ουσιαστικά μιλάμε για την απίστευτη εκμετάλλευση των ανθρώπων.
-Σοβαρά στο λέω, έχω την αίσθηση πως κάθε λέξη σου είναι και μια διαφορετική ερώτηση.
-Είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό;
«Η Ελλάδα πεθαίνει στα σκυλάδικα της Ιεράς Οδού. Μιλώ για μια βιομηχανία υποτιθέμενης διασκέδασης που κατασκευάζει ανθρώπους ανήθικους. Βλέπω σκυλάδικα που είναι τίγκα κάθε βράδυ και θέατρα που παλεύουν να κόψουν σαράντα εισιτήρια»
-Ποιο είναι το κίνητρό σου σαν καλλιτέχνης;
Να λέω την άποψή μου για τον κόσμο με το έργο μου στους ανθρώπους. Το πώς θα το κάνω είναι ένα θέμα αισθητικό και υφολογικό αλλά πρέπει να του λέω τη δική μου οπτική γωνία ζωής. Αν εκείνη είναι του τύπου: “Φίλε, ψάξε μέσα σου και όλα καλά”, θα ήταν λάθος. Το θέατρο που πρεσβεύω θα μπορούσε να συνοψιστεί σε τρία ρήματα: Αμφιβάλλω, Αμφισβητώ, Διεκδικώ. Θεωρώ, δεν παύω να θεωρώ, πως υπάρχουν αντίθετες δυνάμεις. Άνθρωποι που εκπροσωπούν την αντίθετη δύναμη. Που πιστεύουν στην αντοχή της σκέψης, στην αμφισβήτηση της κραταιάς αντίδρασης.
-Η τέχνη που θέτει ερωτήματα έχει πεθάνει;
-Απάγκιο που βρίσκεις;
Σε αυτό που κάνω. Υπάρχουν πολλοί θεατρικοί τρόποι να μοιραστώ τη σκέψη μου με κάποιον άλλο. Μπορώ να το κάνω και με διασκεδαστικό τρόπο. Είμαι πολύ περήφανος για την παράσταση που σκηνοθετώ “Έρως Μονόπτερος ο Πλάνης” στο Μικρό Θέατρο Κεραμεικού. Είναι ένα έργο πολύ διασκεδαστικό, βαθιά τρυφερό, με εντυπωσιακή σκηνική παρουσία. Μιλάμε για μια παράσταση πυροτέχνημα. Ο κόσμος που τη βλέπει βγαίνει από το θέατρο, πώς να το πω, με γελαστά κλάματα. Ε, γι’ αυτή την παράσταση παλεύουμε να κόψουμε 40 εισιτήρια. Δίπλα στο θέατρο που την ανεβάζουμε υπάρχει ένα σκυλάδικο με 200 άτομα ουρά κάθε βράδυ. Πρέπει να πείσουμε τον κόσμο πως αγωνιζόμαστε για το θέατρο. Το κοσμικό περιτύλιγμα δεν πείθει την ψυχή του ανθρώπου. Υπάρχουν παραστάσεις που αγωνίζονται για την ψυχή του θεατή. Ο φίλος μας ο Αισχύλος -σε μετάφραση του Καψάλη – έχει γράψει μια φράση συγκλονιστική. Λέει: “Η τέχνη και η σκέψη είναι λαθρεπιβάτες στο πλοίο της ανάγκης”. Στην περίπτωσή μας το πλοίο της ανάγκης είναι ο μπουφές του σκυλάδικου, δίπλα του είναι ένα προπατζίδικο, πιο δίπλα ένα γήπεδο και παρακάτω μια βίλα που γυρίζουν ριάλιτι τηλεπαιχνίδια. Όλη η ανθρωπότητα σέρνεται πίσω από την ιδέα του χρήματος. Το πρώτο τέταρτο του 21ου αιώνα είναι μια απογοήτευση. Μας έστειλε διακόσα χρόνια πίσω. Στην επέλαση του νεοφιλελευθερισμού οι ποιητές κρύφτηκαν. Φοβούνται μην τους σκοτώσουν. Δεν μπορούν να κατοικήσουν σε αυτό το περιβάλλον. Θυμάμαι την εποχή που ακούγονταν τα εμπορικά λαϊκά του Ζαμπέτα. Και μπορείς να πεις ό,τι θες, πως σου άρεσαν ή πως δεν σου άρεσαν, όμως τους στίχους τους έγραφε ο Δημήτρης Χριστοδούλου. Ο υπερπετυχημένος Πουλόπουλος τραγουδούσε Λόρκα. Ακούγαμε ελαφρό ελληνικό τραγούδι που μιλούσε για χωρισμό ή για τον έρωτα και το χαιρόμασταν. Τώρα τι; Ο εικοσάχρονος τι ακούει; Λόγια που μιλούν για σεξισμό και προδοσία. Ίσως φαίνεται πως είμαι ένας άνθρωπος απαισιόδοξος, είμαι όμως ένας άνθρωπος ενεργός.
-Έχει δαιμονοποιηθεί η απαισιοδοξία;
Είναι ένα ανθρωπινό συναίσθημα. Είμαι ένας χαρούμενος και την ίδια στιγμή σκεπτόμενος άνθρωπος. Συχνά απορώ γιατί το αστείο να μην έχει σκέψη; Χαρά και γαλήνη μου δίνει και η επαφή με τη φύση. Το αστικό περιβάλλον είναι απάνθρωπο, με πληγώνει.
-Τι σχεδιάζεις;
Είμαι πολύ μεγάλος για να απεμπλακώ από την Αθήνα. Είναι δύσκολο πια αυτό. Όπως σου είπα, μου αρέσει η επαφή με το φυσικό τοπίο. Έχω ένα σπίτι στον Χελμό. Πάω συχνά. Το στοιχείο της φύσης με τραβάει, σε κάνει να νιώθεις την αλήθεια της ταπεινότητας.
Mία μουσική παράσταση της Φένιας Παπαδόδημα
που συνομιλεί με την ψηφιακή ζωγραφική του Γιώργου Κόρδη
Φένια Παπαδόδημα: Πρωτότυπη μουσική/ Σκηνοθεσία- Ερμηνεία- Φωνή
Γιώργος Κόρδης : Ψηφιακή ζωγραφική
Γεράσιμος Γεννατάς : Ερμηνεία
Ελένη Ποζατζίδου : Eρμηνεία- φωνή
Θωμάς Μελετέας: Ούτι
Γωγώ Ξαγαρά: Άρπα
Ήβη Παπαθανασίου : Τσέλο
Γιώργος Παλαμιώτης: Ηχητικά τοπία – Ενορχήστρωση
Φένια Παπαδόδημα : Επιλογή κειμένων – Δραματουργία
Καλλιόπη Σωτηρίου : Βοηθός σκηνοθέτη
Στέβη Κουτσοθανάση: Φωτισμοί
Κώστας Φούντας: Video
Ελένη Κουρή: φωτογραφία
Χρύσα Ματσαγκάνη: Επικοινωνία
Πληροφορίες Παράστασης
Παραστάσεις: Από Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου
Ημέρες & ώρες παραστάσεων
Δευτέρα & Τρίτη στις 9.00 μμ
Τιμές εισιτηρίων
Γενική Είσοδος: 15€
Μειωμένο/Ανέργων: 12€
Ατέλειες: 5€
Διάρκεια παράστασης 60 λεπτά
Προπώληση εισιτηρίων: TICKETSERVICES
https://www.ticketservices.gr/event/exodos-1922-2022/
Θέατρο ΕΛΕΡ
Φρυνίχου 10, Αθήνα
Τηλ. 21 1735 3928
