Γιάννης Κατσιμίχας: «Το πανκ είναι πολιτική θέση»
«…Πάντα αυτό είναι το στοίχημα με οποιονδήποτε ρόλο. Να καταφέρει ο ηθοποιός να βρει τις «συνδέσεις» του με τον ήρωα του. Το σπουδαίο όμως με όλα αυτά τα έργα των μεγάλων συγγραφέων είναι πως δεν χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να βρεις τα αντικρίσματα με το σήμερα. Μιλάνε για ιδέες που πάντα απασχολούσαν και πάντα θα απασχολούν τους ανθρώπους…»
Οι «Έμποροι της Βενετίας», είναι μια παράσταση που έρχεται στη θεατρική Αθήνα να συνδυάσει το ριζοσπαστικό με το διαχρονικό. Μια πολύ ιδιαίτερη ανάγνωση του κλασικού αριστουργήματος του Σαίξπηρ, σε διασκευή, απόδοση και σκηνοθεσία του Τσέζαρις Γκραουζίνις εξελίσσεται σε μια τολμηρή προσέγγιση του έργου στο νέο χώρο του Cartel, μέσα από ένα σύμπαν σκοτεινό και συνάμα ποιητικό και με ένα αιχμηρό σχόλιο για την τεχνολογία, την εξέλιξη της και την καθοριστική επίδρασή της στην κοινωνία και τον άνθρωπο.
Ο Γιάννης Κατσιμίχας, από τους νέους ηθοποιούς που πολιορκούν δυναμικά το θεατρικό σανίδι, ερμηνεύει το ρόλο του Μπασάνιο, του ερωτευμένου νέου που πολεμά για την κατάκτηση του έρωτα. Και τον ερμηνεύει με σθένος, πατώντας στα αρχετυπικά χαρακτηριστικά του ήρωα, αναπνέοντας ωστόσο βαθιά στο σύγχρονο αέρα.
Μιλήσαμε για τον Σαιξπηρικό ήρωά του, πως είναι να «σκάβεις» και να ανακαλύπτεις τον χαρακτήρα ενός τέτοιου φορτωμένου από τους αιώνες ρόλου, τις κλασικές αλήθειες που υπερασπίζεται από σκηνής. Και ο λόγος του Γιάννη Κατσιμίχα, αποκαλύπτεται ακριβώς με την ίδια επιμέλεια, που αναπτύσσει στο σανίδι τον Μπασάνιο: με στοχασμό, μελέτη και με θεατρική συνείδηση.
Ποιος είναι ο Μπασάνιο, αλήθεια; Ποιος είναι στο έργο του Σαίξπηρ; Ποιος είναι σήμερα;
Ο Μπασάνιο δεν είναι τίποτα παραπάνω από έναν νέο άνθρωπο που ψάχνει να βρει τη θέση του στον κόσμο. Έχει μια επιπολαιότητα αλλά και μια άγνοια κινδύνου η οποία χαρακτηρίζει τη νιότη. Στην ουσία του όμως είναι ένας άνθρωπος – όπως και όλοι οι χαρακτήρες του έργου – που προσπαθεί να φτιάξει ένα καλύτερο μέλλον για τον εαυτό του πολεμώντας με τα όπλα που έχει αποκτήσει από την κοινωνία που τον μεγάλωσε. Δημιουργήματα της κοινωνίας μας είμαστε, απλώς αυτό που μας κάνει να διαφέρουμε μεταξύ μας είναι οι επιλογές μας. Ταυτόχρονα όμως κυνηγάει και τον ρομαντισμό, την ποίηση, την αγάπη. Δεν τον έχει καταπιεί το σκοτάδι. Καταλήγοντας, λοιπόν, θα πω πως ο Μπασάνιο είναι ένας άνθρωπος που ζει τη νιότη του, κάνει τις επιλογές του, ρισκάρει και προσπαθεί να φτιάξει ένα καλύτερο μέλλον. Και αυτή είναι η αντιπροσωπευτικότερη αντιστοίχιση με το σήμερα.
Πως τοποθετείται ο ήρωας στη δυστοπία της σκηνής του Cartel;
Συνεχίζει να κυνηγάει την ποίηση, τον ρομαντισμό και την αγάπη. Όσο πιο άγριο είναι ένα περιβάλλον τόσο πιο ισχυρή πρέπει να είναι η ανάγκη για ομορφιά, αλλιώς το σκοτάδι θα μας εξαφανίσει. Υπάρχει σε αυτό το περιβάλλον, ονειρεύεται σε αυτό το περιβάλλον, παίζει, ερωτεύεται, δεν τα παρατάει. Παρότι υπάρχουν κάποιες διαφορές με τον Μπασάνιο του Σαίξπηρ, ο πυρήνας του ήρωα έχει παραμείνει ο ίδιος.
Υπήρξαν υποκριτικές δυσκολίες ή και ευκολίες στη διαδικασία γεφύρωσης του ήρωα με το σήμερα και τις σύγχρονες αναφορές;
Πάντα αυτό είναι το στοίχημα με οποιονδήποτε ρόλο. Να καταφέρει ο ηθοποιός να βρει τις «συνδέσεις» του με τον ήρωα του. Το σπουδαίο όμως με όλα αυτά τα έργα των μεγάλων συγγραφέων είναι πως δεν χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να βρεις τα αντικρίσματα με το σήμερα. Μιλάνε για ιδέες που πάντα απασχολούσαν και πάντα θα απασχολούν τους ανθρώπους. Απλώς χρειάζεται μελέτη και «καθαρό μάτι» για να δεις για τι ακριβώς μιλάει το έργο. Όλα μέσα στο κείμενο είναι, χρειάζεται απλώς να το εμπιστευτείς.
«Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός». Αλήθεια, το πιστεύεις αυτό;
Εννοείται! Μπορώ να πω μάλιστα ότι πιστεύω και το αντίθετο. Η εξωτερική λάμψη σε τυφλώνει και σε κάνει να μην βλέπεις καθαρά πίσω από αυτή. Προτιμώ το εκτυφλωτικό φως που ανακαλύπτεις όταν σκαλίζεις την επιφάνεια.
Εάν σήμερα είχες ένα κουτί που το περιεχόμενο του θα αντιπροσώπευε τα δικά σου ιδανικά, τι θα έβαζες μέσα;
Τα ιδανικά μου δεν διαφέρουν από οποιουδήποτε ανθρώπου ο οποίος θέλει έναν καλύτερο κόσμο. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο δεν θα τα έβαζα σε κουτί. Αν τα κλείσω κάπου πάει να πει ότι θέλω να τα εγκλωβίσω, να τα κρατήσω απομονωμένα. Δεν έχει νόημα να μιλάμε για ιδανικά αν δεν μπορούμε να τα μοιραστούμε με άλλους και να προσπαθήσουμε οδηγούμενοι από αυτά να φτιάξουμε έναν καλύτερο κόσμο.
Η αγαπημένη σου Πόρσια στην παράσταση εκφράζεται μέσα από τον κολοφώνα της σύγχρονης τεχνολογίας, την τεχνητή νοημοσύνη. Αλήθεια, έχεις σκεφτεί πως θα είναι ο έρωτας σε λίγα χρόνια και με αυτή τη συνθήκη;
Ναι φυσικά και ομολογώ πως με στενοχωρεί λίγο αυτό το κομμάτι της τεχνητής νοημοσύνης. Ο έρωτας προκύπτει από τον ερεθισμό των αισθήσεων – όραση, όσφρηση, ακοή, αφή, γεύση. Πώς θα μπορέσει να τα αντικαταστήσει αυτά η τεχνητή νοημοσύνη; Πώς θα μπορέσει να αναπαράγει αυτή την σπίθα που υπάρχει όταν συναντώνται δύο κόσμοι; Σίγουρα δεν θα είναι έρωτας αυτό που έρχεται με την Τ.Ν. Θα είναι κάτι άλλο, δεν ξέρω αν θα είναι καλό ή κακό, σίγουρα όμως θα είναι υποδεέστερο.
Η παράσταση χαρακτηρίζεται πανκ-πολιτική-χωρίς στεγανά. Ποια στοιχεία της ενισχύουν αυτούς τους χαρακτηρισμούς;
Θα προτιμούσα να μην αναφέρω συγκεκριμένα σημεία της παράστασης γιατί δεν μ’ αρέσουν τα spoilers. Θα πω απλώς, πως από την πρώτη στιγμή που συναντηθήκαμε όλοι μαζί οι συντελεστές ξέραμε ότι θα αφηγηθούμε μια ιστορία με έναν αντισυμβατικό (πανκ) τρόπο. Το πανκ είναι κάτι που ξεφεύγει από τις νόρμες, που αντιδρά στο κατεστημένο… Και αυτό είναι πολιτική θέση. Υπό αυτό το πρίσμα, λοιπόν, σίγουρα δεν έχουμε φτιάξει μια αναμενόμενη παράσταση όπου ο θεατής ξέρει τι θα δει.
Η παράσταση παίζεται στον Τεχνοχώρο Cartel – Παρ. Λεωφόρου Κηφισού 41, Αιγάλεω). Εισιτήρια μπορείτε να προμηθευτείτε ΕΔΩ
Διασκευή – Απόδοση: Τσέζαρις Γκραουζίνις
Σκηνοθεσία: Τσέζαρις Γκραουζίνις
Σκηνικά – Κοστούμια: Κέννυ ΜακΛέλλαν
Φωτισμοί: Ευσταθία Δρακονταειδή
Πρωτότυπη μουσική: Γιάννης Μαθές
Video Art & Design: Παντελής Μάκκας
Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Βοηθός σκηνοθέτη: Ερατώ Αγγουράκη
Βοηθός σκηνογράφου: Καλύδημη Μούρτζη
Βοηθός Video Art & Design: Παυλίνα Παπαδάκη
Στίχοι ιταλικών τραγουδιών: Μάνος Σαγκρής
Προβολή και Επικοινωνία: Giovanni Rumma
Παραγωγή: ΟΜΑΔΑ CARTEL
Οργάνωση παραγωγής: Φαίη Τζήμα
Παίζουν: Βασίλης Μπισμπίκης, Έρρικα Μπίγιου, Στέλιος Τυριακίδης, Αλέξανδρος Κουκιάς, Γιάννης Κατσιμίχας, Ελένη Γεωργακοπούλου, Αλέξανδρος Τσίτσος, Γιανμάζ Ερντάλ (Βεισέλ), Γιώργος Σιδέρης
