Γιάννης Παναγόπουλος
Η Δανάη Λιοδάκη γνωρίζει πού πατάει. Έχει σκηνοθετήσει και γράψει τα κείμενα της παράστασης «Hyperspace ή αλλιώς…» που ανεβάζει στο θέατρο Studio Μαυρομιχάλη η υποσχόμενη ομάδα b.p.m theater group. Η άποψή της για το “υπερτροφικό” παρόν της τέχνης με τους αναρίθμητους καλλιτέχνες μοιάζει να την ενδιαφέρει όσο και η ίδια η ύπαρξη του θεάτρου. Η παράστασή της, που παίζεται αυτή την περίοδο στην Αθήνα, καταπιάνεται με υπαρξιακά ερωτήματα που το παρόν μόνο επιθετικά μας προκαλεί να απαντήσουμε. Τόπος δράσης του έργου είναι η Αθήνα και μια πόλη της Γερμανίας. Ένα ζευγάρι σε κάθε τόπο, μακριά και ταυτόχρονα απελπιστικά κοντά. Οι ήρωες διαπλέκονται χωροχρονικά και διαλογικά, πότε ρεαλιστικά και πότε στο χώρο του διαδικτύου, του ονείρου και της φαντασίας. Με όση αντοχή διαθέτουν παλεύουν να στήσουν τη ζωή τους εδώ ή επιλέγουν να ξενιτευτούν ως λύση στην επισφάλεια και την ανεργία. Είναι η αστάθεια η μόνη σταθερά τους; Να μείνω ή να φύγω; Να φύγω ή να γυρίσω;
-Τι είναι νέο στο θέατρο Δανάη;
Νέο στο θέατρο δεν είναι τίποτα, όλα έχουν ειπωθεί. Ο τρόπος αλλάζει. Και αν είσαι ειλικρινής, ανοιχτός, πραγματικά δημιουργικός στην καλλιτεχνική διαδικασία, αυτό που θα παραχθεί θα είναι ένας νέος τρόπος να δεις παλιά ερωτήματα. Αρκεί να ψάχνεις πραγματικά πώς να τα δεις. Να τα κοιτάς σαν να είναι κάτι καινούργιο. Όχι να προσπαθείς να ακολουθήσεις πεπατημένες για να κάνεις μια καλή παράσταση ή μια εμπορική επιτυχία. Εμένα προσωπικά δε με νοιάζει τι είναι νέο και τι παλιό, δεν με νοιάζει να πρωτοτυπήσω, με νοιάζει μόνο να είμαι ειλικρινής. Και ας μην είναι καλό το αποτέλεσμα. Αλλά να μπορείς να πεις ότι έβαλα κάτω ένα ερώτημα και το πάλεψα να το απαντήσω με τους συνεργάτες μου και να το μοιραστώ με το κοινό.
•Με θλίβει που βλέπω γύρω μου ανθρώπους που όσο μεγαλώνουν παύουν να εκφράζονται καλλιτεχνικά. Πόσοι άνθρωποι έγραψαν ένα ποίημα ή έπαιξαν σε μια σχολική παράσταση ή σε μια μπάντα στην εφηβεία τους και μεγαλώνοντας έχασαν κάθε επαφή με αυτήν τους την πλευρά; Δεν είναι κρίμα αυτό; Να έρχεται η ενηλικίωση σαν οδοστρωτήρας της συναισθηματικής έκφρασης; Η τέχνη είναι για όλους. Την έχουμε όλοι ανάγκη.
-Όλο και περισσότεροι θεωρητικοί της τέχνης μιλούν για τη διόγκωση του πολιτιστικού φαινόμενου. Σε εσένα αυτό τι λέει;
Μακάρι να συμβαίνει αυτό. Θέλουμε κι άλλα! Κι άλλους καλλιτέχνες κι άλλα θέατρα κι άλλη μουσική. Είναι χαρά για μια κοινωνία να έχει τέτοιου είδους διαδικασίες επικοινωνίας μέσα από την καλλιτεχνική πρακτική. Απλώς πρέπει παράλληλα να παράγεται και ένας λόγος για την καλλιτεχνική παραγωγή. Ένας κοινός τρόπος να καταλαβαίνουμε το καλλιτεχνικό έργο, να το αναλύουμε και να το συζητάμε. Αλλιώς τα πράγματα γίνονται πολύ περίπλοκα και ο θεατής – στο θέατρο για παράδειγμα – μπερδεύεται. Επίσης, καλό θα ήταν μαζί με την καλλιτεχνική παραγωγή των «επαγγελματιών» να διογκώνεται και η ερασιτεχνική ενασχόληση με την τέχνη. Με θλίβει που βλέπω γύρω μου ανθρώπους που όσο μεγαλώνουν παύουν να εκφράζονται καλλιτεχνικά. Πόσοι άνθρωποι έγραψαν ένα ποίημα ή έπαιξαν σε μια σχολική παράσταση ή σε μια μπάντα στην εφηβεία τους και μεγαλώνοντας έχασαν κάθε επαφή με αυτήν τους την πλευρά; Δεν είναι κρίμα αυτό; Να έρχεται η ενηλικίωση σαν οδοστρωτήρας της συναισθηματικής έκφρασης; Η τέχνη είναι για όλους. Την έχουμε όλοι ανάγκη.
-Πρωτοάκουσα τον όρο b.p.m. στη διάρκεια της δεκαετίας του ’90 όταν έσκασαν τα πρώτα rave πάρτι στην Αθήνα. Αυτόματα, όσο πιο γρήγορα ήταν τα b.p.m. τόσο πιο προκλητικό γινόταν το κομμάτι μουσικής που ακουγόταν. Για εσάς τα b.p.m. τι νοηματοδοτούν;
Ο ρυθμός είναι και για μας πολύ σημαντικό στοιχείο της θεατρικής πράξης. Σχετίζεται και με τους χτύπους της καρδιάς. Έχει να κάνει με τη στιγμή του συντονισμού, εκεί που οι χτύποι της καρδιάς των ηθοποιών και του κοινού συντονίζονται και κάπως υπάρχει μια σύνδεση, μια επικοινωνία που μας αλλάζει όλους. Αυτό το ωραίο του θεάτρου, που δυστυχώς δεν γίνεται μέσα από το zoom – όπως είδαμε και την περίοδο της πανδημίας. Ή τουλάχιστον όχι ακόμα.
-Η παράσταση σας παίζει με τις αποστάσεις. Πόσο κοντά, πόσο μακριά βρίσκονται τρία ζευγάρια που το ένα μπορεί να ζει στο Βερολίνο, το άλλο στο Δουβλίνου και το άλλο στην Αθήνα;
Νομίζουμε καμιά φορά πως τώρα με την εξέλιξη της τεχνολογίας και των μεταφορών όλα είναι δίπλα, όλα είναι απλά, όλος ο κόσμος είναι μια γειτονιά. Εμ, δεν είναι έτσι. Κι αυτό το καταλαβαίνει όποιος έχει ζήσει στο εξωτερικό για κάποιο διάστημα. Είναι θέμα καθημερινότητας και φυσικού χώρου που έχει τη σημασία του. Είναι και θέμα γλώσσας, κουλτούρας, μνήμης, εμπειριών. Τώρα αν με ρωτάτε πόσο κοντά ή μακριά είναι ως προς τον τρόπο ζωής, τότε μπορεί να είναι από πολύ κοντά ως πολύ μακριά. Μπορεί με τον γείτονά σου να μην έχεις να πεις τίποτα και να γνωρίσεις κάποιον που ζει στην άλλη άκρη της γης και να έχετε έναν κοινό τρόπο να βλέπετε τα πράγματα. Δεν είναι τόσο σύνηθες μάλλον, αλλά συμβαίνει.
-Ποια θα μπορούσε να είναι διάρκεια του προσωρινού στο υπερδιάστημα;
Το προσωρινό και στο υπερδιάστημα και στο εδώ και τώρα δεν έχει διάρκεια. Είναι περισσότερο στάση, διάθεση για τη ζωή, παρά πραγματικός χρονικός προσδιορισμός. Έχουμε συνηθίσει να αναβάλλουμε, να καθυστερούμε, να αναμένουμε, νομίζοντας πως όλα είναι προσωρινά. Νομίζοντας πως θα έρθει το αύριο που θα είναι κάπως αλλιώς και κάποια στιγμή όλα θα καταλαγιάσουν, θα σταθεροποιηθούν και θα είναι καλύτερα. Αλλά από προσωρινότητα σε προσωρινότητα ξεχνάμε ότι ο χρόνος περνάει. Ίσως να πρέπει να ζούμε χωρίς αυτή την αίσθηση του προσωρινού, του περαστικού, αλλά έχοντας επίγνωση ότι η τωρινή μας κατάσταση είναι η ζωή μας. Αυτό είναι. Και αν θέλουμε το αύριο να φέρει κάτι καλύτερο, πρέπει να το φτιάξουμε εμείς.
«Hyperspace ή αλλιώς…»
Η θεατρική ομάδα b.p.m theater group παρουσιάζει το θεατρικό έργο της Δανάης Λιοδάκη
«Hyperspace ή αλλιώς..»
Συντελεστές:
Κείμενο / Σκηνοθεσία: Δανάη Λιοδάκη
Μουσική σύνθεση: Παύλος Κατσιβέλης
Επιμέλεια σκηνικών: Νικόλας Κανάβαρης
Κινησιολογία: Χρυσηίς Λιατζιβίρη
Προσαρμογή κίνησης: Στάλη Συμεών
Βοηθός σκηνοθέτη: Άλκηστις Ζιρώ
Βοηθός κινησιολόγου: Χριστίνα Σκλαβάκη
Σχεδιασμός φωτισμών: Γιώργος Αντωνόπουλος
Εικαστική επιμέλεια επικοινωνίας: Δημήτρης Βασδέκης
Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη
Παίζουν: Δάφνη Λαζαροπούλου, Παναγιώτα Παπαδημητρίου, Αντώνης Χρήστου, Δημήτρης Τσιγκριμάνης
Πληροφορίες Παράστασης
Παραστάσεις: Από Τετάρτη 16 Μαρτίου
Ημέρες & ώρες παραστάσεων: Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:00 Τιμές εισιτηρίων
Γενική Είσοδος: 12€
Μειωμένο: 8€
Ατέλειες: 5€
Διάρκεια παράστασης 70 λεπτά
Προπώληση εισιτηρίων: ticketservices
Τηλέφωνο κρατήσεων: 21 0645 3330
Studio Μαυρομιχάλη
Μαυρομιχάλη 134, Τηλ. 2106453330
