Το Πράσινο Μίλι (1999), σε σκηνοθεσία Φρανκ Ντάραμποντ και βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Στίβεν Κινγκ μας “μιλά” για την ανάγκη της εγγύτητας, την αδικία, την απεραντοσύνη της ανιδιοτέλειας. Το έργο προβάλλει απόψε -Πέμπτη 17 Απριλίου- το Star στις 21:00
Βρισκόμαστε στις Ηνωμένες Πολιτείες του 1935, στο τμήμα θανατοποινιτών μιας φυλακής. Ο Πολ Έντζκομπ, τον οποίο υποδύεται με εξαιρετική εσωτερικότητα ο Τομ Χανκς, είναι επικεφαλής δεσμοφύλακας στο «Πράσινο Μίλι» — έτσι αποκαλούν τη διαδρομή προς την ηλεκτρική καρέκλα. Η καθημερινότητα αλλάζει ριζικά όταν στον θάλαμο οδηγείται ο Τζον Κόφι, ένας γίγαντας με παιδική ψυχή και ανεξήγητες θεραπευτικές δυνάμεις.
Ο Μάικλ Κλαρκ Ντάνκαν, στον ρόλο της ζωής του, αποδίδει τον Κόφι με μια σπαρακτική αθωότητα που διαλύει κάθε στερεότυπο. Μεγαλόσωμος, μα ευάλωτος, ο χαρακτήρας του γίνεται σύμβολο της αδικίας, του ρατσισμού, αλλά και της ελπίδας για ένα θαύμα — εκεί που όλα φαίνονται καταδικασμένα.
Ο Τομ Χανκς, όπως πάντα στιβαρός, επιβεβαιώνει πως είναι ο ηθοποιός που μπορεί να μεταφέρει τη συναισθηματική παλέτα ενός ανθρώπου που στέκεται ανάμεσα στην εξουσία και στην ηθική. Η ερμηνεία του δεν έχει κραυγές — μόνο βλέμματα, σιωπές και εσωτερική πάλη.
Ο Φρανκ Ντάραμποντ σκηνοθετεί με λιτότητα και σεβασμό στο υλικό του. Η αφήγηση είναι αργή, σχεδόν τελετουργική, δίνοντάς σου τον χρόνο να νιώσεις, όχι απλώς να παρακολουθήσεις. Η φωτογραφία, οι λεπτές μουσικές γραμμές του Thomas Newman και το υποβλητικό σκηνικό δημιουργούν μια ατμόσφαιρα που ακροβατεί ανάμεσα στο μεταφυσικό και το απολύτως ανθρώπινο.
Το Πράσινο Μίλι δεν είναι απλώς μια συγκινητική ταινία. Είναι μια υπενθύμιση του τι σημαίνει καλοσύνη, πίστη, αδικία και συγχώρεση. Είναι από εκείνα τα φιλμ που, ενώ σε συντρίβουν συναισθηματικά, σε σηκώνουν λίγο πιο άνθρωπο.
