κείμενο: Βαλάντης – Electric Looser – Τερζόπουλος
Iron Maiden στην Αθήνα. Είχα αποφασίσει να πάω με το παιδί, το οποίο από το πρωί είχε γκρίνια ότι δεν ψήνεται και τόσο πολύ και «εντάξει αφού θέλεις να πάμε, πάμε» και τέτοια. Οπότε δεν ξεκίνησε και πολύ καλά η μέρα. Κάπως αμήχανα. Αναρωτήθηκα τελικά μήπως δεν είναι και πολύ καλή ιδέα να πάμε μαζί, δεν είναι απαραίτητο να συγκλίνουν οι εφηβείες μας, ας μείνουμε στο χάσμα μας κλπ. Φτάσαμε στο Ο.Α.Κ.Α., το περασμένο Σάββατο, στις 7:30. Η αναμονή στα εκδοτήρια ήταν λίγο κουραστική κι αυτό εκνεύρισε το παιδί που έχασε την υπομονή του και ήθελε να πάρει το λεωφορείο να φύγει.
Ψύχραιμος κι ατάραχος, γαλήνιος και ..
«Παιδί μου, αξίζει τον κόπο, θα δεις»
20:59 βρισκόμαστε επιτέλους στον χώρο. 20:59 ακούγεται το Doctor-Doctor. Εγγλέζοι στο ραντεβού. Ξαφνικά άρχισα να χτυπιέμαι με τη διασκευή, να μου έρχονται τα λόγια κάτω από τη γλώσσα… Νόμιζα πως τα είχα ξεχάσει. Αλλά ό,τι μαθαίνεις στην εφηβεία σου, δεν ξεχνιέται ποτέ… Και κύλαγε η συναυλία και σκάγανε οι μνήμες η μία πίσω από την άλλη… από τον δικό μου πατέρα… από το δικό μου εφηβικό δωμάτιο… αυτό με τους δίσκους και τις αφίσσες..τις αμέτρητες ώρες μουσικής..τότε που δεν ήταν καθόλου εύκολο να αγοράσεις έναν δίσκο…τότε που έκανες χίλιες δυο μικροδουλειές για να καταφέρεις ένα χαρτζιλίκι. Έστω να φτάνει για ένα μεταχειρισμένο βινύλιο κι ας μην είναι μέντα, ας ακούγεται απλά.
•«Παιδί μου, τι είναι αυτά που ακούς; Λένε ότι αν παίξεις ανάποδα τον δίσκο ακούγονται σατανιστικά μηνύματα.»
«Γιατί να παίξω ανάποδα τον δίσκο ρε μπαμπά; Τόσο κόπο έκανα να τον αγοράσω.»
Αυτές οι συζητήσεις που δεν κατέληγαν πουθενά και τις θυμάμαι με πολλή συγκίνηση, μεγάλος πια και μπαμπάς ο ίδιος!
Παρατηρούσα την κόρη μου που άλλαζε έκφραση σιγά-σιγά και στο Blood Brothers, σαν να το ετοίμαζε για κάποια ώρα, άρχισε να χτυπιέται όπως κι εγώ φυσικά και να το τραγουδάει κιόλας γιατί το θυμήθηκε που το έπαιζα στο σπίτι… Κι εκεί που έλεγα ότι μεγάλωσα και ότι η επικοινωνία μεταξύ μας δεν είναι και στα καλύτερά της, με αγκάλιασε και χορεύαμε μαζί, σαν να μην υπάρχει κανένας άλλος γύρω μας κι ένιωσα για μια στιγμή έφηβος κι εγώ. Δεν χρειαζόταν να μιλάμε, τι ωραία αίσθηση να μη μιλάς για να επικοινωνήσεις, ε; Ας μιλήσει το σώμα που έχει τόσα πολλά να πει. Στο fear of the dark ξύπνησα από τον μικρό μου ιδιωτικό λήθαργο και καθώς ενώνονταν όλες οι φωνές μαζί ανακάλυψα ότι οι άνθρωποι που βρίσκονται στο στάδιο, χιλιάδες, είναι συγκινημένοι όπως κι εγώ *I am a man who walks alone, έκλαψα το παραδέχομαι.
«Μπαμπά τελείωσε τώρα;» «Όχι παιδί μου, τώρα θα παίξει το Trooper και θα βγει ο Έντι με το σπαθί.» «Με το σπαθί; Και τι θα κάνει με το σπαθί;» Ε να, θα παίζει ξιφομαχία με τον Dickinson κι εμείς θα βλέπουμε να χαιρόμαστε.» Ε και σκάει ο Έντι με το σπαθί και παραληρούσε ο κόσμος και το παιδί γούρλωσε τα μάτια και χαιρόταν με το θέαμα. Κι εγώ ήμουνα πολύ ευτυχισμένος για όλα. Για τη συναυλία, για τους Maiden, για τις μαγικές στιγμές που έζησα με το παιδί μου, για όλους τους φίλους που ήταν εκεί και το χάρηκαν και για λίγες ώρες έγιναν έφηβοι ξανά. Στο τέλος πήραμε και μπλούζες βέβαια, τις φοράμε και οι δύο και καμαρώνουμε μέσα και έξω από το σπίτι. Για τους φίλους που δεν ήταν εκεί η λίστα ακολουθεί. Εύχομαι να βρεθούμε την επόμενη φορά!
•Iron Maiden/Ολυμπιακό στάδιο/Αθήνα 16 Ιουλίου 2022
Doctor Doctor
(UFO song)
Senjutsu
Stratego
The Writing on the Wall
Revelations
Blood Brothers
Sign of the Cross
Flight of Icarus
Fear of the Dark
Hallowed Be Thy Name
The Number of the Beast
Encore:
The Trooper
The Clansman
Run to the Hills
Encore 2:
Churchill’s Speech
Aces High
Always Look on the Bright Side of Life
