Του Παύλου Θ. Κάγιου
«Η γαλλική αποστολή». Σε όλη τη διάρκεια της προβολής της ταινίας είσαι συνέχεια με ανοιχτό το στόμα από τον καταιγισμό μαγευτικών μπαρόκ πλάνων γεμάτων αισθητική τελειότητα που περιμένεις να απογειωθούν και να γίνουν μεγάλη τέχνη… Κι όλο περιμένεις κι όλο περιμένεις, μέχρι που τελειώνει η ταινία κι έχεις μείνει με την αίσθηση ότι ήσουν παρών στην προετοιμασία ζηλευτών εδεσμάτων και γλυκισμάτων που ως πρώτη ύλη είχαν τα καλύτερα υλικά αλλά, τελικά, έμειναν… άψητα!
Ναι, εδώ έχουμε την πιο φιλόδοξη και πληθωρική ταινία του τελειομανή και ευφάνταστου Γουές Άντερσον (The Grand Budapest Hotel, The Royal Tenenbaums) που, όμως, στο τέλος λες: “τι κρίμα να μην απογειωθεί αυτό το φιλμ.” Κι έτσι, βέβαια, παραμένει ένα ζηλευτό δημιούργημα σε εποχές που ο κινηματογράφος πειραματίζεται ελάχιστα – ή είναι ελάχιστα τα φιλμ αυτού του είδους που φτάνουν στο κοινό.
Το φιλμ τιμά την κουλτούρα της αμερικανικής δημοσιογραφίας υψηλών προδιαγραφών (με σαφή αναφορά στο περιοδικό The New Yorker) και τη συνδυάζει με την ακαταμάχητη ρετρό ατμόσφαιρα μίας επινοημένης κωμόπολης της Γαλλίας του 20ου αιώνα. Εκεί, στο σταυροδρόμι ανάμεσα στη γαλλική φινέτσα και την αμερικανική διανόηση (όπου κινείται και ο ίδιος ο Αμερικανός δημιουργός) στεγάζεται ένα πολυπληθές, απολαυστικό, αξιοζήλευτο και πρωτοκλασάτο καστ με φόντο ένα ακαταμάχητο οπτικό σύμπαν, ένα απενοχοποιημένο και φαντασμαγορικό κουκλοθέατρο, που ανεβάζει μία ιλιγγιώδη, αριστοτεχνική παράσταση. Η ταινία ανθολογεί μία σειρά άρθρων ενός φανταστικού περιοδικού, που λειτουργούν ως επιμέρους επεισόδια, επιστρατεύει έγχρωμη και ασπρόμαυρη φωτογραφία, βρίθει από αναφορές, αναδεικνύει την καρτουνίστικη πλευρά των ηθοποιών της, κινείται ξέφρενα, μιλάει περίτεχνα και απογειώνει το όραμα του δημιουργού της, ενός γνήσιου καλλιτέχνη του σινεμά.
Με αφορμή τον θάνατο του σπουδαίου Τεξανού εκδότη Arthur Howitzer, η συντακτική ομάδα του The French Dispatch, ενός αμερικανικού περιοδικού με έδρα τη γαλλική πόλη Ennui-sur-Blasé, συνεδριάζει για να γράψει τη νεκρολογία του. Οι αναμνήσεις της ομάδας από τον εκλιπόντα εκδότη εμπνέουν τη δημιουργία τεσσάρων ιστοριών…
Ο ίδιος ο Γουές Αντερσον λέει: «Θυμάμαι μία συνέντευξη με τον Tom Stoppard, όπου κάποιος τον ρώτησε πώς προέκυψε ένα από τα θεατρικά του έργα και εκείνος είπε ότι εντοπίζει πάντα δύο διαφορετικές αφετηρίες για κάτι που συνθέτει και έτσι προκύπτει το επόμενο θεατρικό. Αυτό ακριβώς μού συμβαίνει κάθε φορά. Οπότε, αυτή η ταινία είναι τρία πράγματα: μία συλλογή διηγημάτων, κάτι που πάντα ήθελα να κάνω. Μία ταινία εμπνευσμένη από το The New Yorker και το είδος των ιστορικών αρθρογράφων με τους οποίους συνεργάζεται το περιοδικό. Τέλος, πέρασα πολύ χρόνο στη Γαλλία τα τελευταία χρόνια και πάντα ήθελα να κάνω μία γαλλική ταινία, μία ταινία που συγγενεύει με το γαλλικό σινεμά».
Σκηνοθεσία-σενάριο : Γουές Άντερσον
Παίζουν : Φράνσις Μακ Ντόρμαντ, Τιμοτέ Σαλαμέ, Τίλντα Σουίντον, Μπενίσιο Ντελ Τόρο, Λεά Σεντού, Μπιλ Μάρεϊ, Έντουαρντ Νόρτον, Γουίλεμ Νταφό
