Κριτική – Megalopolis: Αδιέξοδη μεγαλομανία – Η ταινία βγαίνει στα σινεμά την Πέμπτη 28 Νοεμβρίου.
Ό,τι και να γυρίσει ένας σκηνοθέτης του επιπέδου του Φράνσις Φορντ Κόπολα δεν μπορεί ποτέ να είναι αδιάφορο. Και η «Megalopis», που μάλλον είναι το κύκνειο άσμα του 85χρονου σκηνοθέτη, είναι μια εντυπωσιακή επίδειξη μεγαλομανίας κι ένα εντυπωσιακό, χολιγουντιανό άλμα στο κενό…
Οι καταβολές της «Megalopolis» σαφώς και είναι στη «Μetropolis» του Φριτς Λανγκ. Μόνο που εκείνος είχε γυρίσει τη μνημειώδη ταινία του στο ξημέρωμα της 7ης τέχνης και ο Κόπολα στη Δύση της. Και οι συγκρίσεις μεταξύ τους είναι συντριπτικές για τον Κόπολα καθώς το φιλμ του Λανγκ παραμένει ύστερα από κοντά 100 χρόνια αγέραστο αριστούργημα και το φιλμ του Κόπολα είναι, ήδη, εγκλωβισμένο στην ασυγκράτητη και αδιέξοδη μεγαλομανία του δημιουργού του. Ενός δημιουργού -το τονίζω- που μας έχει δώσει έργα ογκόλιθους σαν τον «Νονό» και το κορυφαίο του φιλμ «Αποκάλυψη τώρα», ένα από τα πιο συγκλονιστικά έργα που έχω δει στη ζωή μου.
Με το «Megalopοlis» ο εμβληματικός Κόπολα κάνει ένα σάλτο μορτάλε από τον ψηλότερο ουρανοξύστη της Νέας Υόρκης και γίνεται αστερόσκονη σε χολιγουντιανό πάρτι που σβήνει με το φινάλε του σόου.
«Έργο ζωής» θεωρεί ο ίδιος ο Κόπολα την πολυσυζητημένη Megalopolis καθώς προσπαθούσε να υλοποιήσει εδώ και τέσσερις δεκαετίες και, τελικά, χρηματοδότησε ο ίδιος με 120 εκατομμύρια δολάρια. Η ταινία παρακολουθεί έναν ιδιοφυή καλλιτέχνη -ο πάντα καλός Άνταμ Ντράιβερ είναι άψογος στον ρόλο- που με τη δύναμη να σταματά τον χρόνο παλεύει με έναν ακραία συντηρητικό δήμαρχο για να σώσει τον ετοιμοθάνατο σύγχρονο κόσμο και να εμφυσήσει ελπίδα.
Μια φιλόδοξη αλληγορία για την πτώση των αξιών, ειπωμένη σαν ρωμαϊκό έπος από το οποίο, όμως, απουσιάζει η φιλοσοφική θέση και η δύναμη της πρωτοποριακής σκέψης που θα ανατρέψει όσα έχουν ειπωθεί ίσαμε τώρα.
Η Megalopolis είναι ένα ρωμαϊκό έπος που διαδραματίζεται σε μια φανταστική σύγχρονη Αμερική. Η πόλη της Νέας Ρώμης πρέπει να αλλάξει προκαλώντας σύγκρουση μεταξύ του ιδιοφυούς καλλιτέχνη Cesar που επιδιώκει ένα ουτοπικό, ιδεαλιστικό μέλλον, και του αντίπαλου του, του δημάρχου Φράνκλιν, που παραμένει αφοσιωμένος σε ένα οπισθοδρομικό καθεστώς διαιωνίζοντας την απληστία και τη διαφθορά.
Ανάμεσά τους στέκει διχασμένη η κοσμική Ιουλία (Nathalie Emmanuel), κόρη του δημάρχου, που εξαιτίας της αγάπης της για τον Cesar θα δοκιμαστεί και θα αναγκαστεί να ανακαλύψει τι πραγματικά πιστεύει ότι αξίζει στην ανθρωπότητα.
•Megalopolis – Ο Kόπολα άρχισε να αναπτύσσει αυτή την ταινία από τις αρχές της δεκαετίας του ‘80.
Η μακροχρόνια αυτή πορεία δεν είναι κάτι ασυνήθιστο για τον συγκεκριμένο δημιουργό. Ο Κόπολα εμπνεύστηκε -εν μέρει- την ιστορία της ταινίας όταν διάβασε για τη συνωμοσία του Κατιλίνα που διαδραματίστηκε το 63 π.Χ. Πρωταγωνιστής ήταν ο δημοφιλής Ρωμαίος αριστοκράτης Λεύκιος Σέργιος Κατιλίνας, που αποπειράθηκε να ανατρέψει τη Ρωμαϊκή Δημοκρατία. Αν είχε πετύχει το πραξικόπημά του, θα είχε εκδιώξει την κυρίαρχη ανώτερη τάξη και θα διεκδικούσε τη διαγραφή χρεών για τον ίδιο και τα μέλη της κατώτερης τάξης.
«Είχα σκαρώσει αυτή την ιδέα», θυμάται ο Κόπολα. «Ήθελα πολύ να γράψω αυτήν την ιστορία. Άρχισα να γεμίζω σημειωματάρια με ιδέες ή στοιχεία που εντόπισα, διαβάζοντας. Σκέφτηκα πως όλοι γνωρίζουν ότι η Αμερική είναι μια μετενσάρκωση της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας, καθώς οι Ιδρυτές Πατέρες μας δεν ήθελαν βασιλιά, αλλά προτιμούσαν ένα πολίτευμα σαν τη Ρωμαϊκή Δημοκρατία. Δεν μπορείς να βρεθείς στη Νέα Υόρκη χωρίς να συνειδητοποιήσεις ότι είναι καλυμμένη με κτίρια ρωμαϊκού ρυθμού. Έτσι, η πρόθεσή μου ήταν να γράψω ένα ρωμαϊκό έπος τοποθετημένο σε μια σύγχρονη Νέα Υόρκη που έχει αντιγράψει την αρχαία Ρώμη».
-Το καλοκαίρι του 2001 ο Κόπολα οργάνωσε αναγνώσεις σεναρίου στη Νέα Υόρκη.
– Ο Κόπολα σκέφτηκε να εγκαταλείψει εντελώς το έργο το 2007, όταν δεν μπορούσε να βρει χρηματοδότηση, αλλά τελικά δεν μπορούσε να αφήσει την ιστορία. «Στο μυαλό μου, ήταν ακόμα σε επώαση», δηλώνει. «Ξέρεις, είχα κάνει τόσες πολλές διαφορετικές ταινίες με διαφορετικά στυλ, γιατί μου αρέσει να κάνω ταινίες που δεν ξέρω πώς να τις κάνω. Γιατί αν δεν ξέρεις πώς να τις κάνεις, η ταινία αρχίζει να σου υποδεικνύει πώς να τη δημιουργήσεις. Κι αυτό είναι πολύ συναρπαστικό, όταν ακούς και αφουγκράζεσαι».
•Τα χρόνια πέρασαν με περισσότερες αναγνώσεις σεναρίων και εργαστήρια, αλλά η ώθηση να αναπτύξει πλήρως την ταινία δόθηκε όταν ο Κόπολα έκλεισε τα 80 σε συνδυασμό με την επακόλουθη πανδημία. Μέχρι τον Αύγουστο του 2021, μιλούσε επίσημα με ηθοποιούς και ξεκίνησε το casting.
Για να κάνει την ταινία Megalopolis εξ ολοκλήρου με τους δικούς του όρους, ο Κόπολα αυτοχρηματοδοτήθηκε, πουλώντας ένα κομμάτι της επιχείρησής του με κρασιά. Αποφάσισε να κάνει γύρισμα στην Ατλάντα της Τζόρτζια, όπου αγόρασε και ανακαίνισε ένα πρώην μοτέλ της αλυσίδας Days Inn για να στεγαστεί μαζί με το κύριο συνεργείο, δημιουργώντας εγκαταστάσεις για πρόβες, σουίτες μοντάζ, στούντιο ηχογράφησης και μίξης ήχου.
Σενάριο / Σκηνοθεσία: Φράνσις Φορντ Κόπολα
Παίζουν: Άνταμ Ντράιβερ, Ναταλί Εμανουέλ, Όμπρι Πλάζα, Φόρεστ Γουίτακερ, Τζον Βόιτ, Λόρενς Φίσμπερν, Τζιανκάρλο Εσποζίτο, Σία ΛαΜπαφ, Ντάστιν Χόφμαν.
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Mihai Malaimare Jr.
Σκηνογραφία: Bradley Rubin, Beth Mickle
Κοστούμια: Milena Canonero
Μουσική: Osvaldo Golijov
