Από την Ντέμη Αυλωνίτη //
Ο Μάρλον Μπράντο είχε θελήσει κάποια στιγμή να γυρίσει σε ταινία την αυτοβιογραφία του.
Θα συνέθετε ανέκδοτο υλικό, οπτικό και ηχητικό, από το πλούσιο αρχείο του και θα μας αποκάλυπτε άγνωστες πτυχές της ζωής του. Αλλά δυστυχώς τον πρόλαβε ο θάνατος το 2004 (αίτια: πνευμονικό οίδημα, ζάχαρο, καρκίνος).
Ο ασυμβίβαστος σταρ του κινηματογράφου που γεννήθηκε στις 3 Απριλίου 1925 έφυγε από τη ζωή την 1η Ιουλίου 2004, ήταν ένας πραγματικός καλλιτέχνης.
•Ο σκηνοθέτης Στίβεν Ράιλι απέκτησε πρόσβαση στο αρχείο του ηθοποιού και μελέτησε 200 ώρες ανέκδοτου υλικού. Ο μύθος του Μπράντο αποκαλύπτεται στο “Listen To Me Marlon”. Σε αυτό θα συναντήσει κάποιος ηχητικά ντοκουμέντα, τραγούδια, αποσπάσματα από σπουδές υποκριτικής, συνεδρίες ύπνωσης και ό,τι άλλο μπορεί να αποτελεί την ιδιωτική ζωή ενός από τους μεγαλύτερους μύθους της έβδομης τέχνης.
•Τα δημοσιεύματα που κυκλοφορούσαν κατά καιρούς, όσο εκείνος ζούσε, δεν ήταν και τα καλύτερα. Τον ήθελαν εγωιστή, ευερέθιστο και μη συνεργάσιμο. Αυτό «διαψεύδεται» διότι ήταν απλά αληθινός! Γι’ αυτό και ταλαντούχος.
•Το φιλμ ξεκινά με μία ψηφιοποιημένη 3D εικόνα του προσώπου του Μπράντο, το οποίο μας μιλά και μας εισάγει σε διάφορες σκηνές της ζωής του, αλλά και στις εκάστοτε σκέψεις του.
Παρακολουθούμε τη μετακόμισή του στη Νέα Υόρκη σε μικρή ηλικία (ο ίδιος θυμάται να μεθά και να κοιμάται στο πεζοδρόμιο), τις σπουδές και την έντονη επιρροή που του άσκησε η αγαπημένη του δασκάλα Stella Adler, την άνοδο της υποκριτικής καριέρας του, το πώς μελετούσε και ανέλυε τη συμπεριφορά/ιδιοσυγκρασία των ανθρώπων, τη σχέση του με τους γονείς του, τις γυναίκες, τα παιδιά του, την τεράστια αγάπη του για την Ταϊτή, αλλά και την τραγωδία που έζησε με τον γιο του Christian, ο οποίος πυροβόλησε και σκότωσε τον φίλο της ετεροθαλούς αδερφής του Cheyenne.
Στην ταινία βλέπουμε έναν Μπράντο θλιμμένο, αποστασιοποιημένο, μυστηριώδη άνθρωπο. Τα τραύματά του του στερούσαν την κοινωνικοποίηση. Και όταν ήρθε η δόξα (μετά τον ρόλο του Στάνλεϊ Κοβάλσκι στο «Λεωφορείο ο Πόθος») ένιωθε άβολα με τις αντιδράσεις του κόσμου «που τον κοιτούσαν σαν ζώο σε κλουβί». Δεν μπορούσε να είναι ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Έλεγε επίσης ότι «οι αίθουσες είναι σκοτεινές γιατί πας με τη φαντασία σου. Ο ηθοποιός κάνει όλα αυτά που εσύ θες. Φιλά την κοπέλα που θα ήθελες, είναι γενναίος όπως θα ήθελες, το κοινό δανείζει τον εαυτό του στο υποκείμενο».
•Για τον ρόλο του στο «Νονό» ο Μπράντο τιμήθηκε με Όσκαρ, αλλά δεν το παρέλαβε διαμαρτυρόμενος έτσι για τη μεταχείριση που είχαν οι αυτόχθονες στη βιομηχανία του κινηματογράφου. «Οι ταινίες δείχνουν τους Ινδιάνους άγριους, άσχημους και ανελέητους. Ό,τι έχουμε μάθει γι’ αυτούς είναι λάθος» ανάφερε σε σημείωμά του. Όσον αφορά στις προσωπικές του ερωτικές σχέσεις δεν κατάφερε να είναι πιστός. «Αν δεν έχεις αγαπηθεί ή γνωρίσει την αγάπη δεν ξέρεις πού να τη βρεις» δήλωνε.
πρώτη εικόνα: “MARLON BRANDO B” by Diversity Corner is licensed under CC BY-NC 2.0
