Μάνος Λοΐζος – Ας επιστρέψουμε στο 1982. Λίγοι μπορούσαν να διανοηθούν τον πόνο που βίωνε. Ο συνθέτης έφυγε από τη ζωή, έφυγε από τη μουσική χτυπημένος από πρόβλημα υγείας -δεύτερο θανατηφόρο εγκεφαλικό επεισόδιο- σε ηλικία, μόλις, 45 ετών την Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου εκείνης της χρονιάς. Μετρώντας τον χρόνο αντίστροφα, είχε προηγηθεί το ταξίδι του στη Σοβιετική Ένωση, σε νοσοκομείο της Μόσχας.
Μάνος Λοΐζος – Το άκουσμα του θανάτου του άφησε άφωνους τους Ελληνες. Ο Μίκης Θεοδωράκης δήλωσε: «Ο πρόωρος χαμός του αποτελεί τραγωδία σε εθνική διάσταση»… Η Χάρις Αλεξίου είπε: «Να πας στο καλό Μάνο και σ’ ευχαριστούμε. Σε ευχαριστούμε γιατί ήσουν ο πρώτος που μας πήρε από το χέρι και μας έμαθε να αγωνιζόμαστε για τα δίκαιά μας. Σ’ ευχαριστούμε γιατί μας άφησες τα τραγούδια σου»…
Η Γιώτα Νέγκα έχει δηλώσει για τον τρόπο που συστήθηκε με το έργο του συνθέτη: «Η πρώτη φορά που άκουσα κάτι από Λοΐζο δεν έγινε από δική μου επιλογή… Ημουν παιδί όταν άκουσα το “Δεν θα ξαναγαπήσω” στο σπίτι των γονιών μου. Θυμάμαι πόση εντύπωση μου έκαναν τα πρόσωπα της οικογένειάς μου όταν το τραγουδούσαν, με εκείνο το χαρακτηριστικό αχνό χαμόγελο της απόλυτης χαράς και λύτρωσης. Ετσι αποτυπώθηκε μέσα μου και μέχρι σήμερα έχει μείνει αναλλοίωτο. Μου χαρίζει ακριβώς τα ίδια συναισθήματα κάθε φορά που το ακούω ή το τραγουδώ. Πάντα, από την πρώτη στιγμή, τα τραγούδια του φώλιαζαν μέσα μου ατόφια και ολόκληρα με την ευγένεια της μοναδικής μελωδίας του, τις καθαρές εικόνες του… Δεν τον γνώρισα, αλλά πιστεύω πως η ευγένεια και η καθαρότητα ήταν κύριο χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς του. Ο Μάνος Λοΐζος για την ελληνική μουσική είναι μεγάλη κληρονομιά. Ενα τεράστιο πηγάδι έμπνευσης, μελωδίας, καθαρών εικόνων και συναισθημάτων που το νερό του μας ξεδιψάει και θα μας ξεδιψάει πάντα».
•Ο Μάνος Λοΐζος γεννήθηκε στις 22 Οκτωβρίου του 1937 στην Αλεξάνδρεια. Είχε κυπριακή καταγωγή. Σε ηλικία επτά ετών άρχισε να μελετά βιολί.
Ο Λοΐζος αποφοίτησε από το Αβερώφειο Γυμνάσιο το 1955, ήλθε στην Αθήνα με σκοπό να σπουδάσει. Γράφτηκε στη Φαρμακευτική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά στις αρχές του 1956 την εγκατάλειψε με σκοπό να φοιτήσει στην Ανωτάτη Εμπορική. Για ένα σύντομο χρονικό διάστημα φοίτησε στη Σχολή Βακαλό σπουδάζοντας ζωγραφική. Το 1960 εγκατέλειψε τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο. Εργάστηκε περιστασιακά προκειμένου να επιβιώσει: ως σερβιτόρος, ως γραφίστας σε διαφημιστικές εταιρείες, ως μουσικός σε μπουάτ.
Ηταν μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Στα τέλη του 1961 αρχές του 1962 πήρε μέρος σε μια πρωτοβουλία συγκρότησης του Συλλόγου Φίλων της Ελληνικής Μουσικής. Την άνοιξη του 1962, ο Μίκης Θεοδωράκης τον «επιστράτευσε» ως διευθυντή της χορωδίας του Συλλόγου Φίλων της Ελληνικής Μουσικής στις παραστάσεις της Ομορφης Πόλης. Ο Μάνος Λοΐζος στην Αθήνα αρχικά φιλοξενήθηκε στο σπίτι της πρώην συζύγου του καθηγητή των Γαλλικών που είχε στην Αλεξάνδρεια, Διδούς Πετροπούλου, η οποία εργαζόταν στο Εθνικό Ιδρυμα Ραδιοφωνίας. Αυτή τον σύστησε στον Μίμη Πλέσσα, ο οποίος μεσολάβησε για να πραγματοποιήσει την πρώτη δισκογραφική του συνεργασία στη δισκογραφική εταιρεία Φιντέλιτι. Το 1962 ο Μάνος Λοΐζος ηχογράφησε το πρώτο του σαρανταπεντάρι «Το τραγούδι του δρόμου» σε στίχους Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα και ερμηνεία από τον Γιώργο Μούτσιο.
Ο Μάνος Λοΐζος τον Μάρτιο του 1965 παντρεύτηκε την πρώτη του σύζυγο Μάρω Λήμνου. Μαζί της απέκτησε μία κόρη, τη Μυρσίνη. Τον Σεπτέμβριο του 1967, με την επιβολή της χούντας των συνταγματαρχών, έφυγε για την Αγγλία, για να επιστρέψει στην Ελλάδα στις αρχές της επόμενης χρονιάς. Το 1971 γνώρισε τη δεύτερη σύζυγό του, ηθοποιό Δώρα Σιτζάνη.
Τον Οκτώβριο του 1981 μπήκε στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο με περικαρδίτιδα και νεφρική ανεπάρκεια και στο τέλος του χρόνου ταξίδεψε στη Μόσχα για ιατρικές εξετάσεις. Στις 8 Ιουνίου του 1982 υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο και νοσηλεύθηκε επί έναν μήνα σε νοσοκομείο. Τον Αύγουστο ταξίδεψε για νοσηλεία στη Μόσχα, όπου στις 7 Σεπτεμβρίου υπέστη δεύτερο εγκεφαλικό επεισόδιο. Πέθανε δέκα ημέρες αργότερα στις 17 Σεπτεμβρίου του 1982.
•Ο Αλέξης Δαμιανός έγινε ένα με το σκηνοθετικό του έργο και η Ευδοκία (1971) είναι μια από τις σημαντικότερες δημιουργίες του ελληνικού κινηματογράφου. Στην ταινία ανακαλύπτουμε τη συνταρακτική ερμηνεία της Μαρίας Βασιλείου και την εμβληματική μουσική επένδυση του Μάνου Λοΐζου.
Ο Μάνος Λοΐζος στη διάρκεια της καριέρας του συνεργάστηκε με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, τον Φώντα Λάδη, τον Γιάννη Νεγρεπόντη και τον Δημήτρη Χριστοδούλου στους στίχους και με τους ερμηνευτές Στέλιο Καζαντζίδη, Μαρία Φαραντούρη, Χάρις Αλεξίου, Γιώργο Νταλάρα, Γιάννη Καλατζή, Δήμητρα Γαλάνη κ.ά. Τελευταίος δίσκος του ήταν τα «Γράμματα στην αγαπημένη» σε στίχους του Τούρκου ποιητή Ναζίμ Χικμέτ με απόδοση στα ελληνικά του Γιάννη Ρίτσου.
To 2007 χαρακτηρίστηκε από τον μουσικό χώρο ως Ετος Μάνου Λοΐζου και τιμήθηκαν τα 70 χρόνια από τη γέννησή του και τα 25 χρόνια από τον θάνατό του.
