Πάνω από έναν αιώνα μετά το θάνατό του, οι όπερες του Τζουζέπε Βέρντι παραμένουν μερικές από τις πιο δημοφιλείς στον κόσμο. Πέρα όμως από το καταξιωμένο καλλιτεχνικό του έργο και ο ίδιος ο άνθρωπος είχε μια πολύ ενδιαφέρουσα ζωή και προσωπικότητα.
Ο Βέρντι «γεννήθηκε χθες». Πραγματικά. Αυτό γράφτηκε στο πιστοποιητικό γέννησής του στις 11 Οκτωβρίου του 1813. Ωστόσο, επειδή ήταν συνηθισμένο εκείνη την εποχή έναρξη της ημέρας να θεωρείται το ηλιοβασίλεμα παρά η ανατολή, οι ιστορικοί δεν είναι σίγουροι αν η ημερομηνία γέννησης του είναι στις 9 ή στις 10 Οκτωβρίου.
•Ο σπουδαίος Ιταλός συνθέτης γεννήθηκε κατά κάποιο τρόπο στη Γαλλία . Η ιταλική πόλη Le Roncole κοντά στην Πάρμα, όπου γεννήθηκε ο συνθέτης, το 1813 ανήκε στο Δουκάτο της Πάρμας, το οποίο είχε μόλις προσαρτηθεί στην Πρώτη Γαλλική Αυτοκρατορία.
Ο χρόνος και ο τόπος του θανάτου του είναι λιγότερο περίπλοκα. Ο Βέρντι πέθανε στις 27 Ιανουαρίου 1901, στο Μιλάνο της Ιταλίας.
Οι γονείς του ήταν ο Κάρλο και η Λουιτζία, και είχαν ένα πανδοχείο. Ανήκαν στη μεσαία τάξη και μπόρεσαν να δώσουν στον Βέρντι μια καλή εκπαίδευση.
Ο Βέρντι παντρεύτηκε μια μαθήτριά του στο τραγούδι και στο πιάνο, τη Μαργκερίτα Μπαρέτσι, το 1836. Έκαναν δύο παιδιά, που δεν επέζησαν. Η Μαργκερίτα πέθανε το 1840. Λίγα χρόνια αργότερα, ο Βέρντι επέστρεψε στην Πάρμα, επιβλέποντας μια παραγωγή της όπερας “Ναμπούκο”, όπου ξεκίνησε μια σχέση με την σοπράνο Τζουζεπίνα Στρεπόνι, την οποία και παντρεύτηκε.
•Ο Βέρντι έδωσε την πρώτη του επαγγελματική μουσική συναυλία σε ηλικία οκτώ ετών. Όταν ο δάσκαλος μουσικής του πέθανε, ο Βέρντι πήρε τη θέση του. Σε ηλικία 12 ετών σπούδαζε μουσική, σύνθεση, λατινικά, ανθρωπιστικές επιστήμες και ρητορική.
Όταν ήταν 19 ετών, υπέβαλε αίτηση στο Ωδείο του Μιλάνου. Παρά το γεγονός ότι είχε ήδη παρουσιάσει επίσημα έργο του, μια καντάτα με οκτώ μουσικά μέρη, όταν ήταν μόλις 15 ετών, το Ωδείο τον απέρριψε, επειδή ήταν πολύ νέος.
Μόλις ενηλικιώθηκε, εργάστηκε ως μαέστρος στη Φιλαρμονική του Busseto, το 1833.
Η πρώτη του όπερα “Μια μέρα βασιλιάς” ανέβηκε στη φημισμένη Σκάλα του Μιλάνου.
Η δεύτερη όπερά του δεν είχε την ανάλογη επιτυχία, ανέκαμψε όμως γρήγορα με τις όπερες “Ναμπούκο” (1842) και “Οι Λομβαρδοί στην πρώτη Σταυροφορία”(1843). Από εκεί και μετά ο Βέρντι γνώρισε την απόλυτη επιτυχία για τις επόμενες πέντε δεκαετίες.
Ξεχώρισε για την διαφοροποίησή του από την παραδοσιακή δομή της ιταλικής όπερας με το έργο του “Ριγκολέττο” (1851), το οποίο δεν έχει άριες ή φινάλε, αλλά αποτελείται εξ ολοκλήρου από ντουέτα. Συμφώνησε επίσης να τροποποιήσει το έργο του, ώστε να αγγίξει και άλλους πολιτισμούς.
Σε συνεργασία με την Όπερα του Παρισιού, προσάρμοσε ένα διαφορετικό, γαλλικό λιμπρέτο στην όπερα του ¨Οι Λομβαρδοί στην πρώτη Σταυροφορία” και συμπεριέλαβε επίσης μπαλέτο.
•Η αιγυπτιακή κυβέρνηση του ανέθεσε να συνθέσει την “Αΐντα ” για την Όπερα του Χεδίβη (Βασιλική Όπερα) στο Κάιρο, η οποία χτίστηκε για να γιορταστεί το άνοιγμα του καναλιού του Σουέζ.
Ο Βέρντι μπήκε στην πολιτική το 1859. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, διορίστηκε επικεφαλής αντιπροσωπείας για να συναντηθεί με τον βασιλιά Βίκτωρα Εμμανουήλ. Ο Βέρντι υποστήριξε το κίνημα Ριζορτζιμέντο στην Ιταλία, το οποίο επιδίωξε να ιδρύσει ένα ενιαίο, ενοποιημένο Βασίλειο της Ιταλίας. Το 1861, εξελέγη στο κοινοβούλιο του Πιεμόντε-Σαρδηνίας, το οποίο έγινε το επίσημο Κοινοβούλιο του Βασιλείου της Ιταλίας μετά την επιτυχία της ενοποίησης.
•Ο Βέρντι κάποιες φορές χρησιμοποίησε τη μουσική του για πατριωτικούς σκοπούς, κυρίως με το χορωδιακό μέρος “Va pensiero”, της όπερας “Ναμπούκο”. Είναι η ιστορία ξεριζωμού των Εβραίων από την πατρίδα τους, όταν ο βασιλιάς της Βαβυλωνίας Ναβουχοδονόσορας κατέκτησε το Ισραήλ. Τα λόγια του “Van pensiero”, γνωστά ως ¨το χορωδιακό των Εβραίων Σκλάβων¨ , μίλησαν επίσης για τις ελπίδες του κινήματος Ριζορτιμέντο να περιέλθει η Ιταλία εξ ολοκλήρου στον έλεγχο των Ιταλών:
O mia patria, si belle e perduta
Ω, χώρα μου, τόσο όμορφη και τόσο χαμένη
Οι Ιταλοί συνεχίζουν να τραγουδούν το Va pensiero ως πολιτική πράξη ακόμη και τον 21ο αιώνα. Το 2011, το τραγούδησαν στο Teatro dell’Opera στη Ρώμη για να διαμαρτυρηθούν για τις περικοπές στον προϋπολογισμό του Υπουργείου Πολιτισμού.
•Καθ ‘όλη τη διάρκεια της καριέρας του, ο Βέρντι συνέθεσε όπερες με βάση έργα του Σαίξπηρ. Ωστόσο, συνέθεσε ένα από τα αριστουργήματά του – και μία από τις πιο δημοφιλείς όπερες του κόσμου – τον “Οθέλο” (1887) μια δεκαετία μετά την επίσημη αποχώρησή του από τη μουσική σκηνή.
Άλλες ολοκληρωμένες όπερές του με βάση τα θεατρικά έργα του Σαίξπηρ περιλαμβάνουν τον “Μάκβεθ¨(1847) και τη “Φαύστα”(1893), βασισμένη στο θεατρικό έργο “Οι Εύθυμες Κυράδες του Ουίνδσορ” . Επίσης, εμπνεύστηκε από τα έργα: “Βασιλιάς Ληρ”, “Ρωμαίος και Ιουλιέτα” και “Η τρικυμία”.
Ω – και ο Βέρντι δεν μπορούσε να διαβάσει Αγγλικά!
