του Γιάννη Παναγόπουλου //
Κατά μία έννοια ο Ναυτικός Όμιλος Φολεγάνδρου είναι αποτέλεσμα μιας αγάπης. Εκείνης που έδειξαν επισκέπτες του νησιού που συνδέθηκαν με το κυκλαδίτικο νησί και, κυρίως, των κατοίκων της Φολεγάνδρου που στο “πρόσωπο” του φορέα βελτιώνουν τη σχέση τους με τη θάλασσα. Εσύ που διαβάζεις αυτές τις γραμμές τώρα το πιθανότερο είναι να γνωρίζεις τη Φολέγανδρο που γνώρισες κάποια στιγμή τον Ιούλιο ή τον Αύγουστο. Ναι, ο τουρισμός προσέφερε μια βαθιά οικονομική ανάσα που κρατά ενεργή τη δημιουργία, την οικονομική δραστηριότητα πάνω σ’ αυτήν την κουκκίδα γης στο κέντρο του Αιγαίου, όμως η ζωή των κατοίκων της Φολεγάνδρου δεν ανήκει σε σεζόν. Η Φολέγανδρος δεν κλείνει τον Οκτώβρη για ν’ ανοίξει ξανά τον Απρίλη.
Ο Ανδρέας Κανελλίδης είναι πρόεδρος του ΝΟΦ. Δεν είναι από τη Φολέγανδρο αγαπά, όμως, το νησί πολύ. Η οργάνωση και η αναγνώριση του Ναυτικού Ομίλου Φολεγάνδρου προχώρησε με αργά βήματα όμως πια οι δράσεις του τυγχάνουν της αναγνώρισης από κρατικούς φορείς και ιδρύματα. Ο Ανδρέας βρέθηκε στο νησί πρώτη φορά το 2006. Μας λέει: “Η θεία της γυναίκας μου είχε σπίτι στη Φολέγανδρο. Τότε περάσαμε τρεις μαγικές μέρες και η ιδέα να φτιάξουμε το δικό μας σπίτι στo νησί ήρθε ως φυσική συνέχεια. Το δέσιμο με τους ανθρώπους εκεί ήταν άμεσο, απλό, ξεκάθαρο. Ενταχθήκαμε στην κοινωνία της Φολεγάνδρου. Από ένα σημείο και μετά, εκεί, τα παιδιά μας είχαν αυτό που θα λέγαμε “δεύτερο σπίτι”. Το 2007 μπήκαν στον ΝΟΦ για να μάθουν κολύμπι. Το δέσιμο μας με τον Όμιλο είχε ρυθμό, τόνωσε το όραμά μου να δω κάποια στιγμή παιδιά αθλητές του να αρμενίζουν με τα σκαφάκια τους στον Καραβοστάση (το λιμάνι της Φολεγάνδρου). Σκεφτόμουν πως θα ήταν όμορφο τα παιδιά μου να συνδυάσουν τη ζωή τους με τη θάλασσα. Τα πρώτα μαθήματα ιστιοπλοΐας που έκαναν διακόπηκαν μερικά χρόνια μετά γιατί ο όμιλος δεν μπορούσε να τα στηρίξει. Οι άλλες δραστηριότητες όμως συνεχίστηκαν. Τα μαθήματα κολύμβησης για παράδειγμα. Οι γονείς των παιδιών του νησιού αλλά και των παραθεριστών που ήθελαν να μάθουν να κολυμπούν σωστά συγκέντρωναν χρήματα για να πληρώνεται η δασκάλα τους.
Ο ΝΟΦ μετά το θάνατο, το 2014, του υπερδραστήριου μέλους του και Φολεγανδρίτη, Στέλιου Οθωναίου, σχεδόν βρέθηκε στο σημείο να ολοκληρώσει τις δραστηριότητές του. Οι άνθρωποι του νησιού και οι παραθεριστές που το αγαπούσαν έπρεπε να αποφασίσουν το μέλλον του. Το ερώτημα που προέκυψε εκείνη την περίοδο ήταν συγκεκριμένο, αυθυπόστατο: Θα μπορούσε ποτέ ένα νησί να αδιαφορήσει για την κολυμβητική παιδεία των κατοίκων του; Μετά από παλινωδίες ο ΝΟΦ κατάφερε το 2018 να συνεχίσει τα μαθήματα ιστιοπλοΐας. Ο Ανδρέας Κανελλίδης δηλώνει ¨Η έναρξη δραστηριοτήτων του ομίλου μάς βρήκε με 24 παιδιά. Για να καταλάβουμε την αξία του αριθμού ας σκεφτούμε πως η “γειτόνισσά” μας Σαντορίνη έχει 40 παιδιά και λειτουργεί όλο τον χρόνο. Το γεγονός ήταν μια ένεση κουράγιου για όλους εμάς που έχουμε αναλάβει τη διοίκηση του ΝΟΦ, να καταλάβουμε την ευθύνη μας. Τα παιδιά, δηλαδή οι αθλητές μας, μας οδήγησαν στο να οργανωθούμε. Ήταν εκείνοι που ξεχύθηκαν στους δρόμους του νησιού για να πουλήσουν λαχνούς, μπλουζάκια, καπέλα που θα στήριζαν οικονομικά τον ΝΟΦ. Εκείνοι έγιναν πρεσβευτές της ιδέας γύρω από τον όμιλό μας.
Η ιστορία του ΝΟΦ συνεχίζεται. Και η παρουσία του πια στη Φολέγανδρο είναι σε ετήσια βάση όχι μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες που οι επισκέπτες του νησιού πολαπλλασιάζονται. Άραγε, αυτή η παρέα ανθρώπων έχει μέλλον στο οργανωμένο και ανταγωνιστικό περιβάλλον του θαλάσσιου αθλητισμού; Την απάντηση στο ερώτημα μπορεί να δώσει μόνο ο χρόνος. Προς το παρόν λέμε πως γνωρίζουν το παιχνίδι της αναμονής. Και αυτό από μόνο του επιτυχία είναι.
