Η Νόρα Τζόουνς κάθισε σε ένα πιάνο στο σπίτι της, έπαιξε και τραγούδησε. Οι Νεοϋορκέζοι εκείνη την ημέρα έκαναν πορεία διαμαρτυρίας για τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ από την αστυνομία στην Μινεάπολη και η Τζόουνς ταίριαξε τη μουσική σε εκείνη τη στιγμή. Ερμήνευσε το “Fleurette Africaine” του Ντιουκ Έλλινγκτον, που συνέθεσε για ένα φεστιβάλ τζαζ στη Σενεγάλη στις αρχές της δεκαετίας του ’60, όταν τα κινήματα για εθνική ανεξαρτησία στην Αφρική ήταν γεμάτα ελπίδα. Το κομμάτι ήταν ένας θρήνος.
Η παράστασή της σύντομα απέσπασε την προσοχή του κοινού στο Facebook και το YouTube, όπου η Τζόουνς δημοσιεύει βίντεο και ανεβάζει μικρές συναυλίες από τον Μάρτιο.
•Με το άνοιγμα της Νέας Υόρκης, μετά από τρεις μήνες εγκλεισμού στο σπίτι, σταδιακά έχουν ατονήσει οι συναυλίες από το σπίτι: οι συνεργασίες στο Zoom, οι μαραθώνιοι του Beethoven και του Satie, τα αμοντάριστα βίντεο από κλασικούς ροκ καλλιτέχνες. Σε σύγκριση με τα περισσότερα από αυτά οι συναυλίες της Τζόουνς στο σπίτι είναι πολύ απλές. Αντιπροσωπεύουν όμως μια ξεχωριστή στιγμή στην καριέρα της. Είκοσι χρόνια αφότου μπήκε στο Living Room και δεκαοκτώ χρόνια μετά τον πρώτο της δίσκο, «Come Away with Me», κέρδισε πέντε βραβεία Grammy
Καθώς ξεκίνησε η καραντίνα, η Τζόουνς είχε τελειώσει πρόσφατα την ηχογράφηση του έβδομου άλμπουμ της, «Pick Me Up Off the Floor». Η Blue Note Records δημιούργησε ένα βίντεο για το “I’m Alive”, ένα τραγούδι που η Τζόουνς έγραψε μαζί με τον Τζεφ Τουίντι, των Wilco. Δημοσιεύτηκε στο YouTube στις 13 Μαρτίου. Το βίντεο κατέγραψε τη χαλαρή κοινωνικότητα που η πανδημία του κορονοϊού ανέστειλε: δείχνει ένα πάρτι στο σπίτι, με ποτό, φαγητό, φίλους και μουσική, με την Τζόουνς να παίζει στο πιάνο και τον Τουίντι να τραγουδά με μια ακουστική κιθάρα. Η μουσική της – ξανά βέβαια- μπήκε στην κατηγορία του ελαφριού τραγουδιού.
Η Τζόουνς στη συνέχεια ανέβασε το πρώτο της βίντεο από το σπίτι. Η κάμερα τη δείχνει να κάθεται σε ένα πιάνο σε ένα απλό δωμάτιο. Ένας άντρας με καρό πουκάμισο καθισμένος σε έναν καναπέ κοντά, παίζει κιθάρα. Το τραγούδι ήταν η μπαλάντα των Guns N ’Roses με τίτλο« Patience ». Το βίντεο προβλήθηκε περισσότερες από τέσσερα εκατομμύρια φορές. Έκτοτε δίνει μίνι συναυλίες. Τα βίντεο ποικίλλουν σε μήκος από πέντε λεπτά έως σχεδόν μισή ώρα. Το δωμάτιο έχει ελάχιστα έπιπλα: τηλεόραση, κιθάρα. Κάθε βίντεο φέρει έναν σύνδεσμο για έναν διαφορετικό μη κερδοσκοπικό οργανισμό. Η Τζόουνς συγκεντρώνεται ως επί το πλείστον στο πιάνο και όχι στην κάμερα. Η μουσική είναι η μουσική της Τζόουνς: στα πρότυπά της, με την ευρύτερη έννοια, και δικά της τραγούδια. Όλα βασίζονται στο λιτό παίξιμο του πιάνου και την εξαιρετική φωνή της. Η προσέγγιση “ζωντανά από το σπίτι” τής ταιριάζει ιδανικά. Προβάλλει την άμεση και φυσική της μουσική υπενθυμίζοντάς μας ότι είναι μια πραγματικά μεγάλη τραγουδίστρια και μια κομψή πιανίστρια. Την απαλλάσσει από το βάρος των μεγάλων χώρων, των θερινών φεστιβάλ τζαζ και των μεγάλων προσδοκιών τους. Θέτει ακόμα το ζήτημα που έχει τεθεί πολλές φορές στην καριέρα της: Είναι τραγουδίστρια τζαζ; Είναι τραγουδοποιός του 21ου αιώνα; Μία παλιά ψυχή με το αμερικανικό τραγούδι μέσα της; Έχει άραγε καμία σημασία; Δεν έχει. Η Τζόουνς από το σπίτι της ανεβάζει τη μουσική της και ενώνεται με την εποχή πριν από τις ηχογραφήσεις, όταν η μουσική δημιουργήθηκε από ανθρώπους που χρησιμοποιούσαν τις φωνές τους και όργανα για να ξεπεράσουν το χρόνο, να εκφράσουν συναισθήματα και να χαρίσουν ευχαρίστηση στους άλλους.
