Ο Ντάνι Μπόιλ γεννήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 1956 στο Μάντσεστερ. Ο Βρετανός σκηνοθέτης και σεναριογράφος έγινε γνωστός για την τολμηρή οπτική εικόνα και την πληθωρική ενέργεια των ταινιών του.
Μπόιλ ξεκίνησε την καριέρα του στο θέατρο υπηρετώντας ως καλλιτεχνικός διευθυντής (1982–85) στο Royal Court Theatre Upstairs και ως αναπληρωτής διευθυντής (1985–87) στο Royal Court Theatre.
Το 1987 έκανε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με την τηλεοπτική ταινία Scout. Σκηνοθέτησε διάφορα άλλα τηλεοπτικά έργα πριν ξεκινήσει την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, Μικρά Εγκλήματα Μεταξύ Φίλων(1994).
Το θρίλερ που έγραψε ο Τζον Χοτζ, στενός συνεργάτης του Μπόιλ, διακρίθηκε για την ιδιαίτερα ενεργητική εικονογραφία του, σήμα κατατεθέν του έργου του σκηνοθέτη.
Το 1996 ο Μπόιλ εκτόξευσε την καριέρα του με την τεράστια επιτυχία του Trainspotting. Η σκοτεινή χιουμοριστική ματιά της ταινίας στους εξαρτημένους από την ηρωίνη, γραμμένη από τον Χοτζ και με πρωταγωνιστή ξανά τον Γιούαν ΜακΓκρέγκορ (Μικρά Εγκλήματα Μεταξύ Φίλων), έγινε διεθνής επιτυχία και είχε πάρα πολύ μεγάλη εισπρακτική επιτυχία στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Ο Γιούαν ΜακΓκρέγκορ επανήλθε με τον Μπόιλ στη ρομαντική κωμωδία Μια Αλλιώτικη Ζωή (1997), αλλά δεν κατόρθωσαν να αγγίξουν την επιτυχία των προηγούμενων προσπαθειών τους.
Στη συνέχεια, ο Μπόιλ σκηνοθέτησε την πρώτη του μεγάλη ταινία για το Χόλιγουντ, Η Παραλία(2000), η οποία παρουσίασε ένα σενάριο του Χοτζ βασισμένο στο δημοφιλές μυθιστόρημα του Άλεξ Γκάρλαντ για μια φαινομενικά ουτοπική κοινότητα σε ένα απομακρυσμένο νησί της Ταϊλάνδης. Παρά τον πρωταγωνιστή της Λεονάρντο Ντι Κάπριο, η ταινία απέσπασε ανάμεικτες κριτικές και δεν κατάφερε να βρει κοινό. Το 2002 ο Μπόιλ συναντήθηκε εκ νέου με την επιτυχία με τη μετα-αποκαλυπτική ταινία ζόμπι, 28 Μέρες Μετά.
Συνέχισε να δείχνει την ευελιξία του ως σκηνοθέτης με το φιλμ Εκατομμύρια (2004), μια συγκινητική ιστορία για ένα αγόρι χωρίς μητέρα που βρίσκει τη λεία μιας ληστείας τράπεζας.
Μετά τη σκηνοθεσία του θρίλερ επιστημονικής φαντασίας Sunshine (2007), ο Μπόιλ γύρισε την ταινία Slumdog Millionaire (2008), που διαδραματίζεται στην Ινδία.
Πολλοί αρχικά αναρωτήθηκαν αν το κοινό θα έβλεπε μια ταινία που περιείχε σκηνές ακραίας παιδικής κακοποίησης και βασανιστηρίων και που περιλάμβανε εκτεταμένους διαλόγους στα Χίντι με αγγλικούς υπότιτλους. Αποδείχτηκε μια τεράστια καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία. Ο Μπόιλ κέρδισε Όσκαρ καλύτερης σκηνοθεσίας και το φιλμ συνολικά άλλα επτά Όσκαρ, συμπεριλαμβανομένου εκείνου για την καλύτερη ταινία.
Ο Μπόιλ συνέχισε να κερδίζει τα εύσημα με την επόμενη ταινία του, 127 Ώρες (2010), στην οποία συνεργάστηκε με τον σεναριογράφο του Slumdog Millionaire. Πρόκειται για μια αληθινή ιστορία που επικεντρώνεται στον αγώνα ενός πεζοπόρου να επιβιώσει, αφού το χέρι του παγιδεύτηκε από έναν πεσμένο ογκόλιθο. Το 127 Ώρες έλαβε έξι υποψηφιότητες για Όσκαρ, μεταξύ των οποίων μία για το καλύτερο σενάριο.
Η ταινία Trance του 2013 είναι ένα στυλιζαρισμένο θρίλερ στο οποίο ένας κλέφτης τέχνης περνά από τη διαδικασία της ύπνωσης για να εντοπίσει έναν πίνακα.
Το φιλμ Steve Jobs ακολούθησε το 2015 και εξιστορεί την καριέρα του ιδρυτή της Apple μέσω των γεγονότων που διαδραματίζονται στα παρασκήνια από τρεις μεγάλες κυκλοφορίες προϊόντων της εταιρείας.
Στη συνέχεια, ο Μπόιλ σκηνοθέτησε το T2 Trainspotting (2017), το πολυαναμενόμενο σίκουελ του πρωτότυπου. Το δράμα γράφτηκε ξανά από τον Χοτζ και εμφανίζει τον MακΓκρέγκορ με τους Σκωτσέζους φίλους 20 χρόνια αργότερα να αναλογίζονται τις συνέπειες της δύσκολης νιότης τους. Το 2018 ο Μπόιλ σκηνοθέτησε αρκετά επεισόδια της τηλεοπτικής σειράς Trust, για την οικογένεια του βαρόνου πετρελαίου J. Paul Getty. Επέστρεψε στις ταινίες με το Yesterday (2019), μια κωμωδία που φαντάζεται ένα εναλλακτικό σύμπαν όπου οι Beatles δεν υπήρξαν ποτέ.
Ο Μπόιλ γύρισε στη σκηνή του θεάτρου το 2011 με μια διασκευή του Φρανκενστάιν της Μαίρη Σέλεϊ (1818) στο Βασιλικό Εθνικό Θέατρο. Στην παραγωγή συμμετείχαν οι ηθοποιοί Τζόνι Λι Μίλλερ και Μπένεντικτ Κάμπερμπατς που εναλλάσσονταν στους ρόλους του Βίκτορ Φρανκενστάιν και του Τέρατος κάθε βράδυ.
Ως καλλιτεχνικός διευθυντής της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου το 2012, ο Μπόιλ επινόησε ένα φαντασμαγορικό θέαμα που αποτίει φόρο τιμής στην κοινωνική και πολιτιστική ιστορία της Μεγάλης Βρετανίας.
