του Γιάννη Παναγόπουλου //
Ένα κλάσικ σύνθημα του στρατού που έγινε ιδέα. Το γελοιοδέστερο όλων είναι πως ίσως κάποια στιγμή είπατε: “Άντε και του χρόνου σπίτια μας!”.
•Η αγελαία και χορατατζού και διαβαθμισμένης ως σουπερκίτς λίγκα των κοσμικών της Αθήνας θα μπορούσε να μείνει στο Ντουμπάϊ, τη Μέκκα ερκοντίσιον για πάντα. Δεν θα έλειπε σε κανέναν.
Η ζωή είναι πολύ μικρή για να είναι θλιβερή, έγραφε ο πάπας του ξεβλαχέματος στο “Κλικ” του πίσω στα μακρινά 80’s. Η ζωή του καταχρεωμένου, πρώην εργόδότη του τύπου, είναι αρκετά θλιβερή για να είναι ζωή, θα λέγαμε σήμερα.Ο ξεβλαχωτής της Ελλάδας πάντα έμοιαζε με το Θύμιο του Χατζηχρήστου στις ελληνικές ταινίες του ’60. Η μόνη διαφορά είναι πως τη θέση της προβιάς πήραν τα κοστούμια. Λάιφ Στάιλ αλά ελληνικά στο Ντουμπάϊ. Θεέ μου.
•Η θέα των δανεικών και αγύριστων αυτοπροβάλλεται “ανήμερα” του ΄21 λες και είμαστε έτοιμοι να μπούμε στη δεκαετία των ΄90ς. Άντε και του χρόνου ξανά στο Ντουμπάϊ βρε άτακτα. Κιτσόλες ήσασταν, κιτσόλες θα είσαστε για πάντα.
