Ο Λεωνίδας και ο Γκράφ.. Ένας «ναζί» παρτιζάνος και ο σκύλος του. Ο Άρης Βελουχιώτης θεώρησε πως πιθανόν να πρόκειται για κατάσκοπο. Ο σκύλος όμως από την εκπαίδευση του φανέρωσε την προαίρεση του δασκάλου του. Έκανε ατάκ όποτε άκουγε το παράγγελμα “φασίστας”, ενώ στο παράγγελμα “παρτιζάνος”, έδειχνε ακριβώς το αντίθετο.
του Συράκου-Ιωάννη Κεσέν
Αυτός ο σκύλος που βλέπετε στη φωτογραφία είναι ο σκύλος του Λεωνίδα. Δεν ξέρω πως είναι το όνομα “Λεωνίδας” στα γερμανικά, έτσι όμως ήταν το ονομά του, γιατί ο άνθρωπος ήταν Γερμανός και μάλιστα αξιωματικός των Ναζί, που κατά τη διάρκεια του πολέμου, αυτομόλησε της Βέρμαχτ και εντάχθηκε στον ΕΛΑΣ και τόσο αυτός, όσο και ο σκύλος του, ο Γκράφ (ή κατ’ άλλους, Μπίλο) όχι μόνο πολέμησαν, αλλά έσωσαν πολλούς πατριώτες από την εκτέλεση. Άνθρωπος και ο σκύλος μαζί.
Διάβαζα γι’ αυτό το κάθαρμα τον Σήφη Βαρδινογιάννη, τον λεγόμενο διαβολογιατρό, που ξεκίνησε βενιζελικός και κατέληξε συνεργάτης των Ναζί στον Πειραιά, και δολοφονήθηκε από την ΟΠΛΑ (Οργάνωση Προστασίας Λαϊκών Αγωνιστών). Κατά την συμπλοκή που επέφερε τη δολοφονία του, οι σωματοφύλακές του, δολοφόνησαν κάποιους πατριώτες και μαζί τους έναν Γερμανό στρατιώτη, τον Βίλυ, ο οποίος είχε αυτομολήσει από τους Ναζί και είχε ενταχθεί στον ΕΛΑΣ. Eτσι, το πράγμα με οδήγησε στην αναζήτηση και άλλων Γερμανών στρατιωτών που άφησαν τους Φασίστες και πολέμησαν με τους Έλληνες Κομμουνιστές και όντως αν ψάξετε στο διαδίκτυο, υπάρχει υλικό και βιβλιογραφία.
Έφτασα και στον Λεωνίδα, που μετά το 1947, εξορίστηκε μαζί με άλλους κομμουνιστές στην Ικαρία, και από τότε χάθηκαν τα ίχνη του. Ίσως γιατί έχω κι εγώ σκύλο, η ιστορία του με συγκίνησε, και ειλικρινά κοίταζα την οθόνη του υπολογιστή με δάκρυα, σιγομουρμουρίζοντας, “προσκυνώ τη χάρη σου λαέ μου”.
Ο Λεωνίδας υπήρξε υποσμηναγός, εκπαιδευτής σκύλων, σαμποτέρ, και υπασπιστής του Γερμανού διοικητή της Καλαμάτας. Αυτός εμπιστεύθηκε στον Λεωνίδα δύο στρατιώτες και πενήντα πατριώτες, ώστε να διευθετήσει την εκτέλεσή τους. Όταν έφτασαν στον τόπο της εκτέλεσης και στήθηκαν οι στρατιώτες ώστε να ανοίξουν πυρ, έδωσε παράγγελμα στον σκύλο, ο οποίος έριξε κάτω τους στρατιώτες, σώθηκαν οι πατριώτες, και τότε εκείνος αυτομόλησε και ζήτησε να ενταχθεί στον ΕΛΑΣ.
Ο Άρης Βελουχιώτης θεώρησε πως πιθανόν να πρόκειται για κατάσκοπο. Ο σκύλος όμως από την εκπαίδευση του φανέρωσε την προαίρεση του δασκάλου του. Έκανε ατάκ όποτε άκουγε το παράγγελμα “φασίστας”, ενώ στο παράγγελμα “παρτιζάνος”, έδειχνε ακριβώς το αντίθετο.
Όταν τελείωσε, δε, ο πόλεμος και οι ταγματασφαλίτες είχαν κλειστεί μέσα σε ένα ξενοδοχείο της Καλαμάτας, ήταν ο Λεωνίδας που έδωσε παράγγελμα στον σκύλο του να τοποθετήσει νάρκες πέριξ του κτηρίου, τις οποίες ο Γκραφ τοποθέτησε. Φοβήθηκαν οι ταγματασφαλίτες, και έτσι παραδόθηκαν.
Λέγεται, πως ο Λεωνίδας ήθελε να αυτομολήσει νωρίτερα, ωστόσο φοβούνταν για την τύχη των γονιών του, καθως ήταν κομμουνιστής από μικρός. Η κατάλληλη ώρα γι’ αυτόν έκρινε πως ήταν τότε, στο μπλόκο της Καλαμάτας, αφού είχε ήδη ενημερωθεί πως οι γονείς του είχαν πεθάνει.
Μετά τον πόλεμο πήρε τον δρόμο της επιστροφής για την Γερμανία, ωστόσο φεύγοντας ξέσπασαν τα Δεκεμβριανά, και σα γνήσιος διεθνιστής, αποφάσισε να μείνει στην Ελλάδα στο πλευρό του ΕΛΑΣ και του μαχόμενου ελληνικού λαού. Συνελήφθη από τους Άγγλους στο τέλος των Δεκεμβριανών και εξοριστηκε στην Ικαρία.
Λεωνίδα και Γκραφ, σας ευχαριστούμε.
*Επέσατε θύματα, αδέρφια, εσείς. Σε άνιση Πάλη κι Αγώνα
