Ούτε φωνή, Ούτε ακρόαση. Όσα ακούμε και δεν «φωνάζουμε». Όσα «φωνάζουμε» και δεν ακούγονται. Όσα βασανίζουν το Θέατρο. Όσα, για τα οποία, μας βασανίζει το Θέατρο…. Από τον Κώστα Β. Ζήση.
- Δηλαδή, για να καταλάβουμε, με την απόφαση του δικαστηρίου να απαλλάξει των κατηγοριών τον πρώην δήμαρχο Λαμιέων κ. Γιώργο Κοτρωνιά για την υπεξαίρεση από το ταμείο του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Ρούμελης του ποσού του 1.400.000 την περίοδο 2000-2013 που εκτός από Δήμαρχος ήταν και πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ, έκλεισε το θέμα; Γιατί εάν δεν τα πήρε ο πρώην δήμαρχος, κάποιος τα πήρε! Το ζήτημα παραμένει ανοιχτό, αναπάντητο και εκκρεμές… Και γιατί όλοι, από τοπικούς παράγοντες, Δικαιοσύνη και ως φαίνεται και Υπουργείο, νίπτουν τας χείρας τους για την κλοπή δημοσίου χρήματος και μάλιστα τέτοιου ύψους; Ειδικότερα, το Υπουργείο Πολιτισμού ποια θέση και στάση τηρεί για την κατάσταση χρόνιας «λεηλασίας» ενός εποπτευόμενου φορέα του;
- Θέσαμε ήδη σχετικά ερωτήματα στο ΥΠΠΟΑ από τις 29 Οκτωβρίου. Περιμένουμε τις απαντήσεις. Εκτός αν το Υπουργείο ακολουθήσει την προσφιλή τακτική του. Να σιωπά βαρύγδουπα.
- Περιμένουμε με ενδιαφέρον την εξέλιξη του project Αθήνα-Παγκόσμια Πρωτεύουσα του Θεάτρου που έχουν εκκινήσει ο Δήμος Αθηναίων με το Θέατρο Τέχνης Κα(θ)ρόλου Κουν aka Μαριάννας Κάλμπαρη.
- Γιατί καλές οι δεξιώσεις και τα δημοσιοσχετίστικα νταλαβέρια (ειδικότητα του δημάρχου Αθηναίων κ. Χάρη Δούκα) με τις κυρίες του πάλαι ποτέ και αδικιωρισμένου ΠΑΣΟΚ, που τύλιγαν, όχι και τόσο διακριτικά, τα γκουρμέ εδέσματα σε χαρτοπετσέτες και τα παράχωναν στις Λουί Βιτόν, αυτές που ξέμειναν από τις αλησμόνητες εποχές του εκσυγχρονισμού, αλλά Πολιτισμός δεν ασκείται έτσι φίλτατοι. Εκτός αν δεν πρόκειται για τον Πολιτισμό αλλά για την απορρόφηση κονδυλίων.
- Γιατί το τοπίο δεν είναι σαφές, ούτε για τη χρηματοδότηση της αναβίωσης των Μικρών και Μεγάλων Διονύσιων που εισηγήθηκε η κ. Μαριάννα Κάλμπαρη και βέβαια ούτε για την αποτελεσματικότητά τους, μιας και δεν εντάσσονται σε ένα συνολικό επικεντρωμένο προγραμματισμό της πολιτείας για την προώθηση και ενίσχυση της νεοελληνικής δραματουργίας. Περισσότερο προσεγγίζει τη συγκυριακή και τυχοδιωκτική αντιμετώπιση του θέματος, για ναρκισσιστικούς το λιγότερο λόγους (και ας ακούγεται αυτό σκληρό), μιας και η θεσμική συνέχεια του όλου εγχειρήματος έχει αποκλειστεί ήδη εν τη γενέσει του, θέτοντας τον χρονικό ορίζοντα της τριετίας (και αν…). Κουβέντα να γίνεται δηλαδή (αν γίνεται…)
- Ό,τι δηλαδή συμβαίνει πάντα, με τα χρόνια επικρατούντα ιδεολογήματα της πολιτικής εξουσίας στην Ελλάδα: ό,τι φάμε κι ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξει ο κ… μας.
- Και όλα αυτά σε μια Αθήνα, όπου φιλοδοξεί να γίνει Παγκόσμια Πρωτεύουσα του Θεάτρου, την ίδια ώρα που είναι η μοναδική ευρωπαϊκή πρωτεύουσα που δεν διαθέτει Δημοτικό Θέατρο, την ίδια στιγμή που ο Δήμος Αθηναίων ψάχνει να βρει τρόπους να παραδώσει και αυτό το Μουσικό Δημοτικό Θέατρο Μαρία Κάλλας-ΟΛΥΜΠΙΑ σε ιδιώτες παραγωγούς.
- Να πάτε στο «Ένα κάποιο κενό», στο Θέατρο Εμπορικόν. Το πιο μεστό και ολοκληρωμένο έργο της Βαλέριας Δημητριάδου των C for Circus. Τσεχωφικοί ματαιωμένοι ήρωες, ιψενική γερά «δεμένη» πλοκή, και εξέχουσες ερμηνείες με τον Αλέξανδρο Μαυρόπουλο να συναρπάζει. Κι όλα αυτά, σε μια παράσταση που δεν αφουγκράζεται το σήμερα, αλλά ζει μέσα σε αυτό.
- Ανανεώνουμε….
