Το «Rock In Athens» πραγματοποιήθηκε στις 26 και 27 Ιουλίου 1985 στο Καλλιμάρμαρο. Ήταν κυρίως ιδέα τής τότε υπουργού πολιτισμού Μελίνας Μερκούρη που εφάρμοσαν Γάλλοι παραγωγοί.
Σε δύο μέρες το κοινό της Αθήνας θα μπορούσε να παρακολουθήσει συναυλίες συγκροτημάτων που ούτε στα πιο τρελά του όνειρα δεν είχε φανταστεί πως θα μπορούσε να ζήσει αληθινά. Το πρόγραμμα της πρώτης μέρας – του φεστιβάλ – περιλάμβανε τις εμφανίσεις των Τelephone, Stranglers, Depeche Mode και Culture Club.
Το πρόγραμμα της δεύτερης μέρας περιλάμβανε τις εμφανίσεις των Talk–Talk, The Cure, Nina Hagen και The Clash. Η τιμή εισιτηρίου για το διήμερο ήταν 2.000 δραχμές. Κάποιοι τη θεώρησαν ακριβή. Ήταν έτσι; Αν δεχτούμε ως μονάδα μέτρησης το κόστος ενός άλμπουμ βινυλίου (τότε, μαζί με τις κασέτες, ήταν τα κυρίαρχα μέσα αναπαραγωγής ήχου) που τότε ήταν γύρω στις 500 δραχμές, λέμε πως η πολιτική της τιμής ήταν ο ορισμός του ελαφρώς τσιμπημένου, που δέχεσαι να πληρώσεις παρ’ όλα αυτά.
Ααα… και για να μην ξεχνιόμαστε. Είχαμε και επεισόδια μετά από ντου που έκαναν οι τζαμπατζίδες. Τα ρεπορτάζ της εποχής είπαν πως διοργανωτές και αστυνομία συμφώνησαν στην ελεύθερη είσοδο όσων δεν είχαν εισιτήριο, μετά από επέμβαση του τότε υφυπουργού πολιτισμού Γιώργου Παπανδρέου.
Επτά λόγοι που δεν θα ξεχάσουμε το Rock In Athens.
1. Η αρχή του τέλους των Culture Club. Το συγκρότημα του φωτογενούς τραγουδιστή Boy George βρέθηκε στην Αθήνα στο απόγειο της καριέρας του. Ακριβώς τη στιγμή που, μετά την εξωφρενική επιτυχία που είχε γευτεί, θα βούταγε στην παρακμή. Οι Culture Club ήταν κόκκινο πανί για κομμάτι του κοινού της Αθήνας. Εκπροσωπούσαν το βαθύ mainstream που rockers, οι punk-rockers, αντιπαθούσαν. Η εμφάνιση της μπάντας συνοδεύτηκε από ρίψεις του κοινού προς τη σκηνή, κουτιών μπύρας, πλαστικών μπουκαλιών νερού (που σε πολλές περιπτώσεις δεν είχαν νερό αλλά ούρα). Μια από τις χαρακτηριστικές στιγμές της απογοητευτικής εμφάνισης των Culture Club συνέβη όταν ο Boy George, προσπαθώντας να ηρεμήσει το κοινό, είπε: «Ας φερθούμε ως ενήλικες», την ίδια στιγμή που άλλο μέλος του συγκροτήματος, σαλτάροντας προς τη μεριά του, ανταπέδωσε στο κοινό μια πέτρα που λίγο πριν είχε βρει τον τραγουδιστή στο χέρι του.
2. Η εμφάνιση των Depeche Mode. Μάγεψαν. Από σκηνής, ο τραγουδιστής τους Dave Gahan «δίδαξε» πως η ροκ συμπεριφορά μπορεί να συνδυαστεί με το κλειστοφοβικό electro που έπαιζε η μπάντα ξεσηκώνοντας το κοινό. Οι Depeche Mode ανέβηκαν στη σκηνή του φεστιβάλ την ίδια στιγμή που οι τζαμπατζήδες μετά από απανωτά ντου ενάντια στην αστυνομία, αλλά και μετά από μια μικρή πυρκαγιά που ξέσπασε στον λόφο που συνορεύει με το Παναθηναϊκό στάδιο, κατάφεραν να μπουν στο φεστιβάλ, να το παρακολουθήσουν δωρεάν. Η εμφάνιση των Depeche Mode στην Αθήνα ήταν ο πρόλογος της σχέσης τού ελληνικού κοινού μαζί τους. Και σηματοδότησε την απενεργοποίηση του electro ως είδος μουσικής που αφορά μόνο το κοινό των ντισκοτέκ (έτσι λέγονταν τα κλαμπ κάποτε).
3. Ο ερχομός των The Clash (λίγο πριν διαλυθούν οριστικά). Οι The Clash έδωσαν μια από τις τελευταίες παραστάσεις της ζωής τους στην Αθήνα. Ήταν η μπάντα που έκλεισε το φεστιβάλ. Ώρες πριν την επίσημη εμφάνισή τους, πρέπει να ήταν γύρω στις 13.00 ώρα Ελλάδος, ανέβηκαν στη σκηνή του Rock In Athens (χωρίς των τραγουδιστή τους Joe Strummer) να προβάρουν. Δεν είχαν ανοίξει επίσημα οι πόρτες του φεστιβάλ. Αλλά το κοινό, μόλις τους άκουσε να ερμηνεύουν το τραγούδι «Police On My Back», άρχισε να σκαρφαλώνει στις σκαλωσιές που είχαν στηθεί πίσω από τη σκηνή για να τους παρακολουθήσει. Το συγκρότημα αποχώρησε από τον χώρο της συναυλίας λίγο αργότερα, μάλλον μετά από παραινέσεις των διοργανωτών, υπό τον φόβο των επεισοδίων. Τα μέλη του έφυγαν με τα πόδια από το Παναθηναϊκό Στάδιο προς το Χίλτον, όπου οι μπάντες που συμμετείχαν στο γεγονός είχαν καταλύσει. Επέστρεψαν από εκεί στη σκηνή του Καλλιμάρμαρου δίνοντας μια από τις τελευταίες παραστάσεις τους ως συγκρότημα.
4. Η εμφάνιση των The Cure. Ανέβηκαν στη σκηνή. Έδωσαν μια υπέροχη παράσταση. Εκτέλεσαν κομμάτια σαν το «Killing An Arab» και «A Forest» καλύτερα από τις ηχογραφημένες εκδόσεις τους. Από την εμφάνισή τους εμπνεύστηκαν μια σειρά Ελλήνων μουσικών να φτιάξουν συγκροτήματα που, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, δανείζονταν στοιχεία από τον ήχο τους. Όπως και με τους Depeche Mode έτσι και με τους The Cure, η εμφάνισή τους στο Rock In Athens ήταν σημείο εκκίνησης της σχέσης τους με το κοινό της Ελλάδας.
5. Η εμφάνιση του Γιώργου Παπανδρέου (πρώην πρωθυπουργού – τότε υφυπουργού πολιτισμού) ως ειρηνοποιού ανάμεσα στην αστυνομία και το κίνημα των τζαμπατζήδων που είχε αναπτυχθεί στις εισόδους του φεστιβάλ.
6. Οι αγκαλιές – στα παρασκήνια του φεστιβάλ – της Μελίνας Μερκούρη με τη Γερμανίδα πανκ-ρόκερ Nina Hagen.
7. Η εμφάνιση των Stranglers. Ήταν η αδικημένη μπάντα του Rock In Athens. Ανέβηκαν στη σκηνή απόγευμα. Ήταν καλλιτεχνικά άδικο να ακούς κομμάτια σαν το «Midnight Sumer Dream» πριν ο ήλιος δύσει.
