Είναι μια ιστορία βγαλμένη από τα έγκατα της επικοινωνιακής νεύρωσης που θέλει τους πάντες και τα πάντα να αναζητούν, να προσαρμόζονται στο κυνήγι της προσωπικής έκθεσης. Ναι, ζούμε σ’ ένα κόσμο που η ιδιωτικότητα συρρικνώνεται οικειοθελώς. Στο ψυχολογικό δράμα Φρανς του Μπρούνο Ντιμόν η Γαλλίδα σταρ Λεά Σεϊντού παρουσιάζει – ερμηνεύει μία διάσημη τηλεπερσόνα που ξαφνικά βλέπει την επαγγελματική και προσωπική της ζωή να καταρρέουν και η ίδια να γίνεται πρωτοσέλιδο.
Το Φρανς που θα ξεκινήσει να προβάλλεται στα σινεμά από τις 27 Οκτωβρίου είναι μια καυστική σάτιρα για τον κόσμο της έκτακτης επικαιρότητας.
H περιζήτητη Λεά Σεϊντού ερμηνεύει το ρόλο μιας δημοφιλούς και αλαζονικής Γαλλίδας τηλεπαρουσιάστριας ειδήσεων, της France de Meurs, που η ζωή της μοιράζεται μεταξύ τηλεοπτικού στούντιο, πολεμικών ανταποκρίσεων και οικογένειας. Είναι κυνική και αυτάρεσκη. Είναι η πρώτη που έχει το προνόμιο να απευθύνει ερώτηση στην πρες κόνφερανς με τον πρωθυπουργό Μακρόν, ενώ «σκηνοθετεί» τα ρεπορτάζ της για να σαρώσει στις θεαματικότητες, απευθυνόμενη στο θυμικό των τηλεθεατών και ποντάροντας στην εύκολη συγκίνηση.
«Θεατές, ψηφοφόροι… Ποια η διαφορά;», αναρωτιέται η διάσημη δημοσιογράφος μετά από μια εκπομπή, ενώ μετά από μια γκάφα μεγατόνων στο πλατό που σχετίζεται με το προσφυγικό, η συνεργάτιδά της την καθησυχάζει: «Όλα κρατάνε 24 ώρες. Πρώτα σε μισούν, μετά σε λατρεύουν. Αύριο θα είσαι και πάλι η ηρωίδα τους… Έτσι είναι η τηλεόραση. Το χειρότερο είναι το καλύτερο».
Στη ζωή της δημοσιογράφου France de Meurs όλα θα αλλάξουν μετά από ένα τροχαίο, στο οποίο τραυματίζει έναν πεζό: ξαφνικά η ίδια η διάσημη τηλεπαρουσιάστρια γίνεται η είδηση της ημέρας και καλείται να βιώσει τις συνέπειες της αρνητικής δημοσιότητας, φτάνοντας στο σημείο να γίνει από κυνηγός, θήραμα των αρπακτικών της δημοσιογραφίας.
Πέρα όμως από μια σάτιρα που ασκεί ανελέητη κριτική στο τοπίο των ΜΜΕ σήμερα, η ταινία του Μπρούνο Ντιμόν καταδύεται ταυτόχρονα στον ψυχισμό μίας σύγχρονης επιτυχημένης γυναίκας, που στο παρασκήνιο μιας ζηλευτής σταδιοδρομίας, έχει να αντιμετωπίσει μια προσωπική και οικογενειακή κρίση που σιγά σιγά τη διαλύει. Κι αρκεί ένα τυχαίο συμβάν για να ραγίσει όλη αυτή τη λαμπερή βιτρίνα, αποκαλύπτοντας την ευάλωτη γυναίκα που κρύβεται από πίσω.
H Φρανς αντιλαμβάνεται πως είναι εργαλείο του συστήματος. Πως η δουλειά της είναι τοξική. Και πως είναι πια αποξενωμένη από το συγγραφέα σύζυγό της και το μικρό της γιο. Θα καταφέρει να αλλάξει τη ζωή της; Και κάπως έτσι, στην πορεία, αυτή η σάτιρα, με τις ευδιάκριτες κωμικές πινελιές, μεταμορφώνεται σε ένα συγκινητικό δράμα.
Είναι όμως τυχαία η επιλογή του ονόματος του πρωταγωνιστικού χαρακτήρα (“France”); Μήπως η ίδια η Γαλλία υφίσταται μια υπαρξιακή κρίση; μοιάζει να αναρωτιέται ο σκηνοθέτης, δημιουργός, μεταξύ άλλων, των ταινιών Camille Claudel 1915, Οικογένεια Βαν Πέτεγκεμ, αλλά και του μιούζικαλ Ζανέτ: Τα παιδικά χρόνια της Ζαν Ντ’ Αρκ. Όπως λέει, «η Φρανς είναι σταρ της τηλεόρασης, σύζυγος, μητέρα και ερωμένη. Η ταινία είναι το γκλάμουρους και τραγικό φωτορομάντζο μιας μοντέρνας γυναίκας, πιασμένης στο δίχτυ ενός φρενιτιώδους ψηφιακού κόσμου, όπου η προσποίηση, ο συμβιβασμός και η υποκρισία διαταράσσουν την ισορροπία της. Η ηρωίδα μέσα από την τραγωδία της ζωής της, ξαναγεννιέται».
