Στο έργο Το Παρίσι του Σουλεϋμάν του Μπορίς Λοζκίν παρακολουθούμε τον ενεστώτα μιας Ευρώπης που καίγεται στην υποκρισία. Ο Αμπού Σανγκαρέ στο ρόλο του ανθρώπου που αναζητά την αξιοπρέπεια σε ένα αφιλόξενο -Ευρωπαϊκό- περιβάλλον συγκλονίζει
Η ταινία βγήκε στα σινεμά την Πέμπτη 24 Απριλίου
Σε μια εποχή που η λέξη “μετανάστης” φορτίζεται πολιτικά, κοινωνικά και ηθικά, η ταινία Το Παρίσι του Σουλεϋμάν έρχεται να απογυμνώσει την καθημερινότητα ενός ανθρώπου που παλεύει όχι για όνειρα, αλλά για επιβίωση. Η καθημερινότητα του είναι γεμάτη αποκλεισμούς. Η αναζήτηση της αξιοπρέπειας μοιάζει εξαντλητικός μαραθώνιος. Ο σκηνοθέτης Μπορίς Λοζκίν, με ένα βλέμμα που ισορροπεί ανάμεσα στο ωμό και το ποιητικό, μας παρουσιάζει τον Σουλεϋμάν – έναν ντελιβερά χωρίς χαρτιά, σε μια πόλη που δεν κοιμάται αλλά ούτε και τον βλέπει.
Ο Αμπού Σανγκαρέ είναι συγκλονιστικός στον ρόλο του. Δεν χρειάζεται λέξεις – το βλέμμα του κουβαλάει την κούραση, την ελπίδα, την αξιοπρέπεια και τον φόβο ενός ανθρώπου που ζει στο περιθώριο.
Το 48ωρο της αντίστροφης μέτρησης για τη συνέντευξη ασύλου εξελίσσεται σχεδόν σαν θρίλερ: η κάμερα ακολουθεί τον ήρωα στους δρόμους του Παρισιού, μέσα σε βροχή, με φθαρμένα παπούτσια και ένα κινητό που χτυπά διαρκώς για νέες παραγγελίες.
Ο Λοζκίν επιλέγει μια αισθητική ντοκιμαντερίστικη, με γκρίζους τόνους και αστικούς ήχους που εντείνουν την αποξένωση. Όμως μέσα σε αυτή την αστική σκληρότητα, η ταινία δεν ξεχνά τη λεπτομέρεια: ένα βλέμμα κατανόησης, ένα χαμόγελο αλληλεγγύης, μια χειρονομία που μας θυμίζει ότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνο ρόλος – είναι παρουσία.
Το Παρίσι του Σουλεϋμάν είναι μια πολιτική ταινία χωρίς να φωνάζει, μια συγκινητική ιστορία χωρίς να εκβιάζει, ένα κοινωνικό πορτρέτο που δεν κάνει παραχωρήσεις στην άνεση του θεατή. Είναι το σινεμά που δεν χαϊδεύει, αλλά αφυπνίζει.
Σκηνοθεσία: Μπορίς Λοζκίν
Πρωταγωνιστούν: Αμπού Σανγκαρέ, Νίνα Μερισσέ, Ουμάρ Σοου, Εμανουέλ Γιοβανί, Γιουνούσα Ντιαλό, Γκισλέν Μαχάν
