Τα κομμάτια του έχουν ακουστεί στο διαδίκτυο δισεκατομμύρια φορές, με το τραγούδι “Liberté” να γίνεται ύμνος για την αλγερινή ελευθερία. Έχοντας ο ίδιος υπάρξει μετανάστης χωρίς επίσημα έγγραφα, η ελευθερία για τον Soolking έχει κερδηθεί με κόπο. Ο τριάνταχρονος αλγερινός ράπερ Soolking είχε γνωρίσει την επιτυχία, πριν ο κόσμος τεθεί σε περιορισμό. Το εμπορικά ελκυστικό μείγμα της μουσικής του από pop, reggaeton και Algerian raï (σκεφτείτε αραβικό ήχο και στη συνέχεια προσθέστε Auto-Tune) δημιούργησε τον εντυπωσιακό αριθμό του ενός δισεκατομμύριου προβολών στο YouTube, με εκατομμύρια από αυτά να είναι στο Ηνωμένο Βασίλειο. Φεύγοντας από τη μικρή παραθαλάσσια πόλη του στο Αλγέρι ζει τώρα στο Παρίσι.
O Soolking δεν είναι απλώς ένας ακόμη ράπερ με μεγάλη επιτυχία σε μουσικές πλατφόρμες. Η μουσική του έχει γίνει πηγή υπερηφάνειας για ένα έθνος, που μέχρι πριν λίγες εβδομάδες βρισκόταν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθεί από τις αρχές του περασμένου έτους, όταν ο Αμπντελαζίζ Μπουτεφλίκα ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για πέμπτη συνεχόμενη προεδρική θητεία. Η υπερβολική δημόσια πίεση τον ανάγκασε να παραιτηθεί, αλλά οι διαμαρτυρίες ενάντια στο καθεστώς συνεχίστηκαν καθώς οι νέοι εξακολούθησαν να πιέζουν για καλύτερη ποιότητα ζωής. Με τα δύο τρίτα των Αλγερινών κάτω των 30 ετών, πολλοί από αυτούς γνωρίζουν τη χώρα μόνο με τον Μπουτεφλίκα επικεφαλής, και έτσι αναζητούν νέες φωνές που μπορούν να τους μιλήσουν.
•Ο Soolking ανήκει σε αυτές τις φωνές. Ένας δημοσιογράφος της εφημερίδας El Watan, την κύρια εφημερίδα στην Αλγερία, έφτασε στο σημείο να λέει: “για τους νέους Αλγερινούς, ο Soolking είναι στο ίδιο επίπεδο με τον Riyad Mahrez”, τον αρχηγό της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου και αστέρι της Premier League
Το τραγούδι του Soolking “Liberté” έγινε ο ανεπίσημος ύμνος των διαδηλώσεων. “Γράφω γιατί είμαστε η χρυσή γενιά”, τραγουδά. “Απελευθερώστε όλους όσοι κρατούνται όμηροι / Το μόνο που έχουμε είναι η ελευθερία”. Πήγα στην Αλγερία πέρυσι και είδα τις διαδηλώσεις, όπου χιλιάδες άνθρωποι πλημμύρισαν στους δρόμους. Οι νέοι τραγουδούσαν με πάθος τους στίχους από αυτό το τραγούδι, κουνώντας τη σημαία της Αλγερίας: μια ισχυρή ανάμνηση.
“Είναι ωραίο να το βλέπεις”, λέει ταπεινά, αν και αποδέχεται ότι οι άνθρωποι έχουν πλέον οικειοποιηθεί το τραγούδι. “Δεν είναι πια ένα τραγούδι του Soolking. Είναι ένα τραγούδι για νέους. Στην αρχική του μορφή προέρχεται από τους Ouled El Bahdja, ένα συγκρότημα που παίζει μουσική στα γήπεδα ποδοσφαίρου. Έγραψα τους στίχους, έγραψα ξανά τη μουσική μαζί τους και έχει γίνει κάτι περισσότερο από ένα τραγούδι γηπέδου – έχει γίνει ένα διεθνές τραγούδι”.
•Το να μιλάς για ένα τραγούδι με την ονομασία “Ελευθερία” κατά τη διάρκεια του περιορισμού φαίνεται ειρωνικό, οπότε αναρωτιέμαι τι πιστεύει ότι σημαίνει η λέξη αυτή την εποχή. “Ελευθερία είναι να κάνεις ό,τι θέλεις, όπου θέλεις, να ζεις εκεί που θέλεις, να είσαι αυτός που θέλεις, να είσαι ελεύθερος”. Σταματά μια στιγμή, προτού προσθέσει: “Φυσικά υπάρχουν όρια. Δεν μπορείς να κάνεις άσχημα πράγματα. Αλλά αφορά στη ζωή που θέλεις να έχεις … Νιώθω ελεύθερος και η ελευθερία είναι ανεκτίμητη”
Ο περιορισμός έχει δυσκολίες και απογοητεύσεις, ειδικά για έναν καλλιτέχνη που θα έπρεπε να προωθεί ένα νέο άλμπουμ και να κλείνει ημερομηνίες για την περιοδεία του, ο Soolking όμως έχει ήδη γνωρίσει την έλλειψη ελευθερίας, όταν ζούσε στο περιθώριο ως μετανάστης χωρίς χαρτιά: harraga, λέγεται στα Αραβικά.
“Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα χωρίς χαρτιά”, λέει. “Δεν μπορείς να ταξιδέψεις. Αν βγεις στο δρόμο και σε πιάσουν, μπορεί να μπεις στη φυλακή ή να σε απελάσουν. Αλλά δεν το ένιωσα τόσο πολύ, γιατί είμαι ήρεμος άνθρωπος. Δεν δημιουργώ προβλήματα, δουλεύω, δεν βγαίνω πολύ έξω.”
Στη Γαλλία υπάρχουν αρκετοί δημοφιλείς καλλιτέχνες, μετανάστες δεύτερης γενιάς από την Αλγερία – Sofiane, Rim’K, Lacrim και Ademo και NOS, αλλά ο Soolking γεννήθηκε στην Αλγερία και ο αγώνας του για επιτυχία τον κάνει εξαιρετικά δημοφιλή σε ένα νεαρό κοινό.
Βλέπει ότι οι συνθήκες της ζωής του τον έχουν προετοιμάσει να δουλέψει σκληρά για όσα θέλει: “Για τους ανθρώπους πίσω στην πατρίδα η ζωή είναι τόσο δύσκολη, που η φυγή σε άλλη χώρα χωρίς χαρτιά, σπίτι ή οτιδήποτε άλλο είναι εφικτή, επειδή ήδη ζουν σε εξαιρετικά επισφαλείς συνθήκες, με φτώχεια και έναν πολύ δύσκολο τρόπο ζωής. Αυτό είναι δύναμη – η δυστυχία μάς δίνει δύναμη”.
Αυτή η δύναμη είναι εμφανής στα πιο προσωπικά τραγούδια του Soolking, όπως το Guérilla. Μια πολύ δυναμική του παρουσίαση στο γαλλικό ραδιόφωνο το 2018 τοποθέτησε το όνομά του ανάμεσα στους μεγάλους παίκτες στη μουσική σκηνή και συγκέντρωσε πάνω από ένα τέταρτο δισεκατομμυρίων προβολών στο YouTube. “Ονειρευόμουν ότι δεν είμαστε πια φτωχοί και ότι οι λυπηρές ιστορίες μας δεν ήταν παρά λόγια”, τραγουδά.
Το τραγούδι Guérilla περιέχει απόσπασμα από το τραγούδι του Ya Zina Diri Latay (Pretty Girl, Serve the Tea) του 1982, μια λεπτομέρεια που δεν πέρασε απαρατήρητη σε μια γενιά Αλγερινών, οι οποίοι μεγάλωσαν ακούγοντας τις κασέτες των γονιών τους. Το νέο του άλμπουμ Vintage παίζει με ένα παρόμοιο είδος νοσταλγίας, συνδυάζοντάς το με μοντέρνους ήχους. Το εξώφυλλο δείχνει τον Soolking καθισμένο σε ένα κρεβάτι, με αφίσες από εμβληματικούς καλλιτέχνες των προηγούμενων γενεών γύρω του: Tupac, Biggie, Bob Marley, Michael Jackson και τον νονό του raï, Cheb Hasni. Ω, και την αφίσα από την ταινία “ο Σημαδεμένος”.
Στην ερώτηση “Τι σου λείπει από την Αλγερία;” ο σταρ απαντά: “Οι γονείς μου, αυτό είναι όλο. Η Γαλλία μοιάζει πολύ με την Αλγερία με πολλούς τρόπους.” Πώς βρίσκει τον αλγερινό πολιτισμό; “Λοιπόν, ακριβώς, τι είναι ο πολιτισμός; Θρησκεία, Ραμαζάνι και τέτοια πράγματα. Για μένα, οι γονείς μου είναι αυτοί που φέρουν τον πολιτισμό και τη θρησκεία στην οικογένεια, οπότε δεν μου λείπει τίποτα άλλο.”
Άλλωστε, τώρα που ο κόσμος άρχισε να ανταποκρίνεται σε αυτόν, θέλει να το αξιοποιήσει στο έπακρο. “Θα ήθελα να ανακαλύψω περισσότερο τον κόσμο”, λέει, μου μιλά για τη φύση, την κουζίνα και τους ανθρώπους στην Ταϊλάνδη, όπου έπαιξε λίγο πριν το Παρίσι μπει σε καραντίνα. “Θέλω να πάω να δω πολλές χώρες, πολιτισμούς και νέα πράγματα – δεν μπορώ να μείνω μόνο σε μια γειτονιά με έναν τρόπο ζωής.”
•Πρέπει να παραμείνει ωστόσο σε αυτόν τον καναπέ για την ώρα. Και ενώ κανένας από εμάς δεν ξέρει πότε θα μπορέσουμε να κάνουμε σχέδια για το μέλλον, είναι δυνατόν τουλάχιστον να περάσουμε τα σύνορα μέσω της μουσικής και να σκεφτούμε τι είναι πολύτιμο για μας – συμπεριλαμβανομένης και της ελευθερίας, που ο Soolking εκτιμά τόσο πολύ
