Staycation – Ο εξευγενισμός της φτώχειας

Staycation – Δεν έχεις χρήματα ν’ αγοράσεις καλοκαιρινές διακοπές; Αυτοπαρηγορείσαι κυκλοφορώντας στη Σταδίου τον Αύγουστο φορώντας μαγιό και σαγιονάρες, έχοντας τυλιγμένο παρεό γύρω από τον λαιμό.

Η άσφαλτος αχνίζει αλλά δεν μασάς. Άλλωστε και η άμμος όταν πήγαινες διακοπές στη Δονούσα, την Ανάφη, την Αμοργό άχνιζε και εκείνη.

Σε μια ακραία εκδοχή Staycation ονειρεύεσαι πως η Πανεπιστημίου είναι μονοπάτι που οδηγεί, εξαρτάται αν την κατεβαίνεις ή το αντίθετο, στη λίμνη Ομόνοια (σιντριβάνι) ή τη λίμνη Σύνταγμα (σιντριβάνι πάλι). Και τι καλά; Τον Αύγουστο στα παραπάνω σημεία του αθηναϊκού κέντρου δεν υπάρχουν τουρίστες αλλά μόνο ψαγμένοι Staycationistas!!!! Μια χαρά! Μια χαρά; 

Το Staycation δεν είναι μια νέα ιδέα. Υπάρχουν πολλές εκδοχές γύρω από το πως προέκυψε ως αντίδοτο στις αληθινές διακοπές. H πιο φρέσκια αναβίωσή του ήταν κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης του 2007-2008 στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τότε που πολλοί άνθρωποι άρχισαν να αναζητούν πιο οικονομικές επιλογές για διακοπές λόγω των οικονομικών περιορισμών. Κοινός παρονομαστής όλων των Staycationer είναι το οικονομικό στένεμα που τους αναγκάζει να μείνουν χωρίς διακοπές.

Staycation, μια αναπαράσταση καλοκαιρινών διακοπών -εκτός πόλης- εντός πόλης.

Staycation – Το υπαρξιακό άλλοθι

Φίλος που μισεί το Greek Summer – Ελληνικό Καλοκαίρι δηλώνει πως οι διακοπές στα νησιά το καλοκαίρι είναι ο ορισμός του μικροαστισμού. Συμφωνώ μαζί του. Βέβαια πιάνει το νήμα από το τέλος προς την αρχή. Ή, καλύτερα, το πιάνει από το σημείο που βολεύεται να σταθεί η θεωρία του.

Φαντάζεται το κακοτράχαλο πετρόστρωτο στενάκι του κυκλαδίτικου νησιού να το πατούν γόβες και Havaianas και του έρχεται ανατριχίλα. Φαντάζεται παραλίες αποικισμένες από τύπους με ρακέτες και φουσκωτές πολυθρόνες και βαριανασαίνει. Φαντάζεται κοιλαράδες Νεοέλληνες να κάθονται σε καρέκλες νησιωτικής ταβέρνας ανάβοντας πούρα και του έρχεται να τους βάλει φωτιά.

Η ιδέα πως ο αντιπολιτισμός του Αθηναίου μικροαστού εξάγεται σε γραφικά στενάκια Κυκλαδίτικων νησιών με όρους πόλης τον αναστατώνει έντονα. Οι Staycationers, όμως, δεν μένουν στην πόλη από επιλογή. Επειδή θεωρούν τις Κυκλάδες ή τις Σποράδες, ή τα Δωδεκάνησα κουραστικά, πολύβουα. Ο Staycationer μένει εδώ και παραφράζει καλοκαιρινές δραστηριότητες ελπίζοντας να πάρει κουράγιο για την αδυναμία του. Διακοπές, βέβαια, μπορεί να πάει το Avatar του. Μόνο εκείνο, όμως, είναι αρκετό; 

Η ελληνική εκδοχή του Staycation είναι παλιότερη απ’ όσο φαντάζεσαι. Τα “Μπάνια του Λαού” –  Το ντόπιο big bang

Τα μπάνια του λαού. Αντιγράφουμε από κείμενο του δημοσιογράφου Τάκη Κατσιμάρδου: “Ο πολυμήχανος μαθηματικός Αντώνιος Δαμασκηνός αποφάσισε να μεταφέρει το 1880 «θάλασσα» στο Δουργούτι (σήμερα Νέος Κόσμος) «παρά τις όχθες του Ιλισού στα πρόθυρα της πόλεως». Κατασκεύασε εκεί τεράστιες δεξαμενές και δύο υπερμεγέθεις πισίνες, όπως θα  λέγαμε σήμερα. Εγκατέστησε αντλιοστάσιο στις ακτές του Φαλήρου και με σωληνωτούς αγωγούς, κατά μήκος της παλιάς φαληρικής οδού (συμπίπτει με την κατοπινή Λ. Συγγρού), διοχέτευε θαλάσσιο νερό στις εγκαταστάσεις του.

Γύρω από τις δεξαμενές – πισίνες ορθώθηκαν «ευρύχωρα και ευάερα ξύλινα δωμάτια, έκαστον των οποίων φέρει μικράν ξύλινην κλίμακα», για να μπαίνουν και να βγαίνουν στο νερό οι λουόμενοι. Τα πάντα ήταν τοποθετημένα με τρόπο «ώστε ουδείς είναι δυνατόν να οραθή έξωθεν».  Ο Δαμασκηνός πίστευε τόσο πολύ στην ιδέα του, ώστε εγκατέλειψε και την έδρα του στο Πολυτεχνείο για ν’ αφοσιωθεί στο έργο του! Βέβαια από την εποχή του Δαμασκηνού στο πρώτο τέταρτο του 21ου αιώνα πολλά άλλαξαν. Τα Μπάνια του Λαού ήταν ένα πρώτο βήμα για τους Αθηναίους ώστε ν ανακαλύψουν την πόλη τους καλοκαιρινούς μήνες.”

Staycation – Hype 

Στη gentrification εποχή Μητσοτάκη – Μαρέβας η ανέχεια χρυσώνεται με life-style όρους. Ναι, να το παραδεχτούμε, είμαστε τόσο τσίπηδες τελικά.

Μερικά άρθρα σε περιοδικά και επιλεγμένα sites μπορούν να κάνουν όλη τη δουλειά. Να γεννήσουν τάσεις σε μια μέρα.

Πρόσφατα διάβασα ένα άρθρο στο vita.gr για το Staycation που ούτε λίγο ούτε πολύ έλεγε πως ακόμα και στο διαμέρισμά σου μπορείς να δημιουργήσεις μια ψευδαίσθηση διακοπών; Πώς; Ας πούμε -παράδειγμα δικό μου- να στήσεις σκηνή στη σαλονοτραπεζαρία. Και αν θέλεις να δώσεις μια νότα έξτρα ρεαλισμού να απλώνεις νιφάδες θαλασσινής άμμου περιμετρικά της. Μπορείς επίσης να αλατίσεις το νερό της μπανιέρας για να πάρει κάτι από άρωμα θάλασσας το δέρμα σου.

Σ΄ ένα εξτένσιον της ίδιας λογικής Staycation μπορούμε να κάνουμε και τους χειμερινούς μήνες έχοντας ως ονείρωξη το Γκστάαντ.

Ανοίγεις τον Δεκέμβρη τέντα τα παράθυρα, κυκλοφορείς με μπουφάν και μπότες για το σκι μες στο σπίτι, αγοράζεις τεχνητό χιόνι και το βράδυ ανάβεις το τζάκι μιλώντας για την ημερήσια περιπέτειά σου στις κάτασπρες βουνοκορφές.

To Staycation μοιάζει με πικρό αποκριάτικο πάρτι, έτσι δεν είναι;