επιμέλεια Στέλλα Παπαλάμπρου* //

Το αρχικά αποκαλούμενο “Δυτικό Γούντστοκ”, για το οποίο οι διοργανωτές του είχαν τη φιλοδοξία να επαναλάβουν την αξέχαστη επιτυχία του Αυγούστου του ‘69, έμελλε να αποβεί ένα τραγικά μοιραίο συμβάν στο χώρο της τέχνης.

Η τελευταία συναυλία των Ρόλινγκ Στόουνς έμεινε στην ιστορία για τον θάνατο τεσσάρων θεατών, μεταξύ των οποίων και του 18χρονου έγχρωμου Μέρεντιθ Χάντερ, και τον τραυματισμό πολλών περισσότερων.

•Έλλειψη σωστής και έγκαιρης διοργάνωσης, αστοχία επιλογών και δύο δραματικά λάθη των Ρόλινγκ Στόουνς. Επέλεξαν για την ασφάλεια της συναυλίας… μία βίαιη συμμορία μηχανόβιων, τους Hells Angels και  η συνολική προετοιμασία έγινε μόλις λίγες εβδομάδες πριν το φεστιβάλ, σε αντίθεση με την αντίστοιχη του Γούντστοκ, που χρειάστηκαν εφτά μήνες σοβαρής δουλειάς και υπεύθυνης δράσης.

Ο Ντικ Κάρτερ, ιδιοκτήτης της τοπικής επιχείρησης Άλταμοντ Σπίντγουέι, παραχώρησε, κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, τον χώρο όπου διενεργήθηκε το φεστιβάλ. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα η οργάνωση παραγωγής να έχει ελάχιστο χρόνο για τη σωστή προετοιμασία της σκηνής, γεγονός επικίνδυνο τόσο για τους καλλιτέχνες, όσο και για το κοινό. Μερικά από τα τεράστια ονόματα που η παραγωγή υποσχόταν στο φιλοθεάμον κοινό ήταν οι Santana, Jefferson Airplane, The Flying Burrito Brothers, και Crosby, Stills, Nash & Young – αν και εις βάρος της ασφάλειας και της ετοιμότητας.

Ξεκινώντας από τη φωταγώγηση της σκηνής, όχι μόνο δεν υπήρχε το κλασικό τόξο των προβολέων πάνω από τη σκηνή, αλλά τα φώτα τοποθετήτηκαν… σε κουτιά. Επιπλέον ο χρόνος δεν έφτανε καν για να τοποθετηθεί προστατευτικό διαχωριστικό μεταξύ σκηνής και κοινού και το μόνο που έβλεπε κανείς ως “προστατευτική μπάρα” ήταν ένα υποτυπώδες σχοινί.

Η δολοφονία του Μέρεντιθ Χάντερ

Ο Χάντερ, ενθουσιασμένος από την εμπειρία του ήδη στο τζαζ φέστιβαλ του Μοντερέι, δεν θέλει με τίποτε να χάσει το Άλταμοντ, παρά την αντίδραση της αδελφής του, Ντίξι, η οποία είχε ως λογική βάση το ότι οι Αφροαμερικανοί εξακολουθούσαν να αντιμετωπίζουν ρατσισμό και αντιξοότητες στη χώρα. Ο Χάντερ αψηφώντας τον κίνδυνο, αποφασίζει με την κοπέλα του, Πάτι Μπρέντχοφτ, να πάνε στο φεστιβάλ του Άλταμοντ, αλλά όταν έφτασαν εκεί έμειναν έκπληκτοι από το χάος, βλέποντας τα μέλη των Hells Angels να βιαιοπραγούν στο πλήθος με ό,τι έβρισκαν μπροστά τους.

Προς το απόγευμα, το ζευγάρι επιστρέφει στο αυτοκίνητο κι ενώ η Πάτι ζητά απ’ τον Χάντερ να γυρίσουν σπίτι, ο τελευταίος την μεταπείθει να μείνουν για να απολαύσουν το καλύτερο μέρος της συναυλίας.

•Το “Under my Thumb” των Rolling Stones ήταν το τελευταίο που θα άκουγε ποτέ ο Χάντερ.

Ανέβηκε σ’ ένα ηχείο για να έχει καλύτερη θέα προς το γκρουπ, ακριβώς μια ανάσα πριν τη σκηνή. Ένα από τα μέλη της συμμορίας επιχειρεί να κατεβάσει βίαια τον Χάντερ από το ηχείο και στην προσπάθειά του να τον αποκρούσει ο Χάντερ εμπλέκεται μαζί του σε καυγά. Σε λίγο καταφτάνουν και κάποια άλλα μέλη των Hells Angels, για να συνδράμουν κι αυτοί με γροθιές και κλωτσιές κατά του άτυχου μαύρου. Ο Χάντερ κάνει μια ύστατη, αλλά ολέθρια προσπάθεια να αμυνθεί, βγάζοντας το όπλο που έκρυβε στη ζώνη του, κίνηση την οποία είδε ο Άλαν Πασσάρο, μέλος της συμμορίας, ο οποίος του κατάφερε τέσσερις θανατηφόρες μαχαιριές.

Το μεγαλύτερο μέρος των συμβάντων καταγράφηκε σε βίντεο και παρουσιάστηκε στο ντοκιμαντέρ Gimmie Shelter, των αδελφών Albert και David Maysles, το οποίο ευρέως θεωρείται από τα πιο σημαντικά ντοκιμαντέρ της ροκ σκηνής όλων των εποχών. Ο τελικός απολογισμός της συναυλίας ήταν ο θάνατος άλλων τριών συμμετεχόντων, μολονότι των τελευταίων θεωρήθηκαν ατυχήματα: οι δύο σκοτώθηκαν μέσα στον συρφετό του ”hit and run” και ο τρίτος μετά από δόση ναρκωτικών προσπάθησε να περάσει ένα αρδευτικό κανάλι για να μπει στο χώρο της συναυλίας.

REX FEATURES
REX FEATURES

Μετά την πολύκροτη είδηση του θανάτου του Χάντερ, ένας ραδιοφωνικός σταθμός έλαβε κλήσεις από παρευρισκόμενους θεατές, οι οποίοι θέλησαν να διαδώσουν ό,τι είχαν βιώσει. Ένας απ’ αυτούς ήταν μέλος των Hells Angels, o οποίος κατέθεσε αναλυτικά τα σχετικά με την “υπηρεσία ασφαλείας” που ο Τζάγκερ τους ανέθεσε – με αντάλλαγμα απεριόριστη μπύρα – και ο οποίος επί λέξει είπε τα παρακάτω:

“Εγώ δεν πήγα να κάνω τον αστυνόμο για κανέναν εκεί, φίλε. Ποτέ δεν ήμουν μπάτσος κι ούτε θα προσποιηθώ ποτέ ότι είμαι. Αυτός ο Μικ Τζάγκερ, έριξε όλη τη γαμημ..η ευθύνη στην ομάδα μου. Μας χρησιμοποίησε, φίλε. Και αυτό που έχω να πω είναι ότι γίναμε τα μεγαλύτερα κορόιδα για τον πιο ηλίθιο άνθρωπο που έχω δει ποτέ. Και ξέρεις κάτι; Μου είπαν ότι αν καθόμουν στην άκρη της σκηνής, εμποδίζοντας το κοινό να περάσει μπροστά, θα είχα όση μπύρα ήθελα μέχρι να τελειώσει η συναυλία. Κι εγώ έκανα αυτό που μου είπαν. Όταν όμως άρχισαν κάποιοι απ’ τον κόσμο να ορμάνε στις μηχανές μας και να κάνουν ζημιές, τότε ήταν που ξεκίνησε το κακό. Και δεν με νοιάζει αν σκεφτείς ότι μπορεί να την αγόρασα για 50 δολάρια ή ότι την έκλεψα ή την ακριβοπλήρωσα – το θέμα είναι ότι κανείς δεν μπορεί να πειράξει τη μηχανή μου”.

•Τελικά ο Άλαν Πασσάρο, που μαχαίρωσε και σκότωσε τον Μέρεντιθ Χάντερ, παραπέμφθηκε σε δίκη για ανθρωποκτονία, από την οποία ομοίως απαλλάχθηκε με την αιτιολογία ότι βρισκόταν σε κατάσταση άμυνας.

Ακολούθησε μια σειρά αντικρουόμενων δηλώσεων για την ευθύνη του χάους, όπου, σύμφωνα με τον FBI, ο Μικ Τζάγκερ και οι Hells Angels προσπαθούσαν να πετάξουν το μπαλάκι της ευθύνης εκατέρωθεν.

REX FEATURES

Στο τέλος της ημέρας, όμως, “ποιος πληρώνει τον λογαριασμό;”: Οι Rolling Stones για την ανετοιμότητα ή οι Hells Angels για την ωμή συμπεριφορά τους; Ή μήπως η ευθύνη θα έπρεπε να βαραίνει τον αμερικανικό εφησυχασμό για την αφελή εντύπωση ότι ο ρατσισμός είχε εξαλειφθεί, “παρτάροντας” ανέμελα για το Καλοκαίρι της Αγάπης ως παραισθητική πραγματικότητα;

Η ελεύθερη συναυλία του Altamont Speedway αναμφίβολα ήταν το σημαίνον τέλος της εποχής των Χίπις, μολονότι με τρόπο που άφησε άπαντες αποσβολωμένους.

πηγή: https://allthatsinteresting.com/altamont-speedway-free-concert

*Στέλλα Παπαλάμπρου http://www.mosaictranslations.com