Δεν είναι μόνο η τόνωση της αστυνομικής αυτοπεποίθησης που, πια, περιβάλλει κάθε διάσταση της κοινωνικής ζωής. Είναι σαν η κυβέρνηση στο πάρτι εργαλειοποίησης και ξεκαθαρίσματος ανάμεσα στο τι θεωρεί ορθό και μη ορθό να χαϊδεύει τις χρεοκοπημένες και κεφαλαιοποιημένες – από τους αγνούς φορολογούμενους – τράπεζες δίνοντας μια νέα διάσταση “ασύλου” στους ταξιθέτες του χρήματος, τους τραπεζίτες δηλαδή. Προσθέτει στο άρθρο 390 Ποινικού Κώδικα περί απιστίας την εξής παράγραφο: “Αν η απιστία στρέφεται άμεσα κατά τραπεζικού ιδρύματος η δίωξη ασκείται μόνο κατ’ έγκληση.”
•Η προσθήκη αυτή σημαίνει ότι οι διώξεις κατά τραπεζικών στελεχών δεν θα γίνονται πλέον αυτεπάγγελτα, αλλά μόνο με έγκληση της ίδιας της Τράπεζας εντός τριμήνου
Με θράσος η κυβέρνηση λέει ότι η εξαίρεση στον γενικό οριζόντιο κανόνα της αυτεπάγγελτης δίωξης της απιστίας οφείλεται στο ότι οι τράπεζες δεν είναι νομικά πρόσωπα δημοσίου, σβήνοντας με μια φράση τα δισεκατομμύρια ευρώ που έχουν πληρώσει οι φορολογούμενοι στην Ελλάδα για την “ανακεφαλοποίηση” των τραπεζών.
Δεν έχουν λοιπόν πρόβλημα με το άσυλο γενικά, αλλά μόνο με το άσυλο για τους πρόσφυγες και για τoυς φοιτητές. Το άσυλο για τους τραπεζίτες είναι ιερό και απαραβίαστο!”*
Του Αγίου Τραπεζίτη πότε πέφτει;
* από το προφίλ στο facebook του δικηγόρου Θανάση Καμπαγιάννη.
