Μια επιλογή 80 λεπτών της 5ωρης φιλοσοφικής διαθήκης από την «Ιστορία-ες» του Ζαν-Λικ Γκοντάρ προσφέρει σε πρώτη προβολή στους Έλληνες σινεφίλ το σινέ Στούντιο του Βελισάριου Κοσιβάκη από τις 11 Μαΐου.
Συνοψη
Μετά το Histoire(s) du cinema, ο Γκοντάρ κάνει μια ταινία τυπικής διάρκειας το “Moments choisis des histoire(s) du cinema”, ένα είδος σύνθεσης, βάζοντας σε προοπτική,το συμπέρασμα του Histoire. Αλλά αυτή η ταινία δεν είναι μόνο μια νέα επεξεργασία των υπαρχουσών εικόνων στο Histoire, είναι μια ταινία «γεμάτη ζωή» σύμφωνα με την έκφραση του κινηματογραφιστή.
«Αυτή η επαναδιασκευασμένη εκδοχή του πεντάωρου επικού κινηματογραφικού δοκιμίου του Γκοντάρ, Histoire(s) Du Cinema συμπυκνώνει το έργο σε οκτώ αινιγματικά, αλλά συναρπαστικά κεφάλαια. Ένα εκπληκτικό κολάζ μουσικής, ποίησης και, φυσικά, ταινίας, το Moments Choisis καταδεικνύει ότι η κριτική ικανότητα του Γκοντάρ είναι εφάμιλλη της δημιουργικής του ικανότητας. Η ταινία παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ των Καννών το 2005, το οποίο περιέγραψε το έργο ως «μια μηρυκαστική και συναρπαστική ελεγεία για τον κινηματογράφο και τον εικοστό αιώνα». —Κινηματογραφικό Αρχείο Χάρβαρντ
H ομορφιά του μοντάζ δεν θα ήταν τίποτα χωρίς αυτό που λέει ο Γκοντάρ, στους μεσότιτλους του, όπου υπάρχει ένας πολύ όμορφος: «μόνο το χέρι που σβήνει μπορεί να γράψει». Γιατί έρχεται και σου εξηγεί ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες κατέστρεψαν το γαλλικό σινεμά μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, μετά ότι κατέστρεψαν τον ευρωπαϊκό κινηματογράφο μετά τον δεύτερο χρηματοδοτώντας τον, κάτι είναι αυτό.
Ομοίως προς το τέλος εξηγεί ότι ως καλλιτέχνης χαίρεται που ζει στη Γαλλία, μια χώρα που κάθε μέρα πέφτει λίγο περισσότερο στην παρακμή, όπου οι ίδιοι ανίκανοι εναλλάσσονται στην κυβέρνηση… δεν είναι καθόλου ασήμαντη. Είναι όμορφο, είναι δυνατό και επομένως είναι πολιτικό. Ή όταν μιλάει για τέχνη, όταν μιλά για τον Μανέ, για το τι σημαίνουν τα χαμόγελα των μοντέλων του σε σύγκριση με τα χαμόγελα του Ντα Βίντσι ή του Βερμέερ. Αυτό είναι το είδος της ανάλυσης που μόνο ο Γκοντάρ μπορεί να κάνει.
Γκοντάρ – 24 φορές το δευτερόλεπτο
«Χρειάζομαι μια μέρα για να πω την ιστορία ενός δευτερολέπτου, έναν χρόνο για να πω την ιστορία ενός λεπτού, μια ζωή για να πω την ιστορία μιας ημέρας». Αυτό είναι το δίλημμα του κινηματογραφιστή ή ένα από αυτά, σύμφωνα με τον Ζαν Λικ – Γκοντάρ στις έντονες και οπτικά εντυπωσιακές Moments Choisis des Histoire(s) du Cinéma. Με την αυθεντικότητα της σκηνοθεσίας τού μισού αιώνα, ο σκηνοθέτης εδώ συμπυκνώνει σε 87 διεγερτικά λεπτά, το επί δεκαετίες έργο αγάπης του που ονομάζεται Histoire(s) du Cinéma. Αυτό που έχει δημιουργήσει είναι λιγότερο μια περίληψη και παραπάνω ένα μενού γευσιγνωσίας του σπουδαιότερου έργου, της προσπάθειάς του να τοποθετήσει τον κινηματογράφο «έναντι της απεραντοσύνης του χρόνου».
Σκηνοθεσία-Σενάριο: Jean-Luc Godard
Γλώσσα: Γαλλικά
Αφήγηση: : Jean-Luc Godard
Χώρα: Γαλλία
Έτος: 2001
Διάρκεια: 84 min
