του Μάρκου Ψυχάρη //
Επικοινωνία. Ο σινιέ τρόπος να λες “προπαγάνδα”; Η επίσκεψη του πρωθυπουργού της Βόρειας Μακεδονίας, Ζόραν Ζάεφ, στην Αθήνα και κυρίως οι δηλώσεις του που εξαφανίστηκαν από τα μέσα ενημέρωσης θα μπορούσαν να γίνουν το τοκ οφ δε τάουν του μήνα, μπορεί και της χρονιάς. Ο κάτοικος της γειτονικής χώρας, που έφτασε στην πρωτεύουσα ως νόμιμα εκλεγμένος πρωθυπουργός, δήλωσε: “Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης είχε ήδη την ευκαιρία να δείξει τη στάση του απέναντι στη Βόρεια Μακεδονία. Έδωσε μάχες για εμάς, μάχες για το ευρωπαϊκό μας μέλλον, για τη συμμετοχή στο ΝΑΤΟ και είμαι πολύ ευχαριστημένος.” Αυτή η μη βολική δήλωση για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, απλά δεν απλώθηκε όπως της άξιζε. Το πρόβλημα δεν ήταν τι είπε ο Βορειομακεδόνας πρωθυπουργός αλλά το τι δεν ήθελε να ακούσει ο Έλληνας συνάδελφός του.
Το ακροδεξιό ακροατήριο του κόμματος, εκείνο που έδωσε το μπόνους της νίκης στη Νέα Δημοκρατία, που κινητοποιήθηκε μέχρις εσχάτων για την τελική νίκη, φαντάζει αρκετά πολύτιμο να να αποσυγκεντρωθεί, να αποσκιρτήσει. Θυμάσαι; Το ζήτημα της Μακεδονίας ήταν εκείνο που έστειλε χιλιάδες στα συλλαλητήρια του Συντάγματος με τα πρωτοκλασάτα στελέχη του κόμματος, της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης, να δίνουν λάμψη στο ιβέντ, να κηρύττουν την αγιότητα του Εθνικά Σωστού καταδικάζοντας την προοπτική συμφωνίας των Πρεσπών, να ορίζουν σε ζωντανά ρεπορτάζ λίγων λεπτών την ιστορική αλήθεια γύρω από το ζήτημα του Μακεδονικού.
•Ήταν σαν ο Ζάεφ να μην ήρθε εδώ. Ήταν σαν ο Ζάεφ να μην είπε ποτέ όσα είπε. Ήταν σαν ο Έλληνας πρωθυπουργός να μην έσφιξε ποτέ το χέρι του. Ήταν μια ακόμα μέρα στην Αθήνα.
