του Γιάννη Παναγόπουλου //

Φωτογραφίες: Τάκης Κυριακουλάκος και Νικόλας Καρέλος

Μουσικός, δάσκαλος ινδικού σιτάρ, ποιητής, D.J., εικονογράφος. Ο Bill Hunchback είναι μια αυτόφωτη φιγούρα της πόλης. Την τελευταία φορά που δώσαμε ραντεβού ήρθε καβάλα σε κίτρινο ποδήλατο, φορώντας μπλε αθλητική φόρμα και χαβανέζικο πουκάμισο. Και ήταν χαρούμενος για το λάιβ που ετοιμάζει το Σάββατο 11 Μαΐου με την ψυχεδελική μπάντα Absorbus Machine στο ρετιρέ πολυκατοικίας της οδού Πατησίων “77 Portrait” (γι’ αυτό θα μιλήσουμε παρακάτω). Εδώ από το κέντρο της Αθήνας, πόλης που λένε πως οι ποιητές ασφυκτιούν και κάθε αντικαλλιτεχνική δράση θεωρείται αμαρτωλή, αυτός ο λιγνός τύπος με την πολύχρωμη σκέψη ετοιμάζει μια συναυλία που ενώνει μικροκουλτούρες της. Η συνέντευξη με τον Hunchback έχει πολλές λέξεις και ένα νόημα. Η πόλη έχει τις δικές της ευκαιρίες όταν έχεις την καρδιά σου ανοιχτή.

-Έχεις εμπλακεί σε δεκάδες μπάντες. Τελευταία είναι οι Absorbus Machine. Τι είναι αυτή η μπάντα για σένα;

Για έναν λόγο κάποιοι με συμπαθούν και παίζουν και μουσική και αγαπούν και το όργανο που έχω επιλέξει να κυριαρχεί στη μουσική μου. Έτσι όντως έχω εμπλακεί με μερικές μπάντες ως καλεσμένος μουσικός, πράγμα που με χαροποίησε πολύ γιατί πρόκειται για συγκροτήματα ή μουσικούς το έργο των οποίων αγαπούσα από πάντα και οι ενέργειες τα έφεραν έτσι ώστε να συναντηθούμε παίζοντας. Άνδρες, γυναίκες, Έλληνες και ξένοι. Μερικές φορές νιώθω το σιτάρ μου σαν φωτόσπαθο.

Ξέρεις, η λέξη για τη μουσική είναι καταπληκτική. “Παίζουμε”. Μαζευόμαστε και “παίζουμε”. Το ότι το παιχνίδι έχει κανόνες δεν το κάνει να παύει να είναι παιχνίδι. Έτσι, αν κρατήσουμε εγωισμούς απ’ έξω, είναι μια μέθοδος να παραμένουμε αγνά και φρέσκα παιδιά σε έναν κόσμο που τρώγεται πως γέρασε και κουράστηκε πίνοντας υαλουρονικό και φίλτρα για καλές σέλφιζ από τα 20 του χρόνια . Οι μπάντες μου όμως είναι δύο. Η Athenian Phanerothyme Conspiracy που βρίσκεται σε διαδικασία ηχογραφήσεων. Η Absorbus Machine είναι μια απορροφητική μηχανή όπως το λέει η φράση. Απορροφά κυρίαρχα ερεθίσματα και ήχους απ’ όλο το φάσμα της ύπαρξής μας κατά πώς κινούμαστε στον χώρο και τα μεταποιεί σε μουσικά ερεθίσματα, ώστε να ενώσει τους μουσικούς της και τους ακροατές μέσω αυτών που συμφωνούν και όχι μέσω των εκατομμυρίων διαπιστώσεων διαφωνίας που έχουν πλημμυρίσει την ύπαρξή μας. Οι άνθρωποι όπως και τα φυτά και τα ζώα είναι ολοκληρωμένες προσωπικότητες. Οι ολοκληρωμένες προσωπικότητες αν θέλουν μπορούν να βασιστούν στις ιδιοσυχνότητές τους και να τις προβάλλουν σαν κάστρα διαφωνιών. Η Absorbus Machine παίρνει παράδειγμα από τα δύο άλλα στοιχεία της φύσης. Τα φυτά και τα ζώα. Αυτά μπορούν να διαφωνούν αλλά επιλέγουν να κινηθούν με βάση εκείνα στα οποία συμφωνούν κι έτσι δεν νιώθουν καμία αμηχανία για τις σχέσεις τους. Προσπαθούμε να στηρίξουμε με τα τραγούδια μας αυτό το συναίσθημα και αυτή την ανάγκη.

•Η εναλλακτικότητα πρέπει να ελιχθεί. Οι αντιασφυξιογόνες μάσκες χρειάζονται στην καθημερινότητα πια, το «no future» είναι γεγονός παγκόσμιο. Η τέχνη οφείλει να προτείνει μέλλον. Να προτείνει πώς θα βγάλουμε τις μάσκες

-Εγκεφαλική Ψυχεδέλεια. Λέτε πως η μουσική σας είναι “Εκγεφαλική Ψυχεδέλια”. Πως το μεταφράζουμε αυτό;

Από τη στιγμή της σεξουαλικής επανάστασης και μετά η μουσική έδωσε βάση στη σωματικότητα και μάλιστα στο τμήμα εκείνο της σωματικότητας που είναι προσομοίωση του σεξ. Εάν ένα τραγούδι δεν χορευόταν με τη συμβατική έννοια, δεν κλώτσαγε ή δεν είχε μια κάποια προσομοίωση του σεξ, δεν έβρισκε την ευκαιρία του να προσεχθεί από αυτιά και να δοθεί μια βαθύτερη σημασία στο μήνυμά του. Ο ίδιος, που είμαι πολύ ευαίσθητος με τα της μουσικής και την θεωρώ οντότητα και όχι έργο, παρατηρώ πως χόρτασε από σωματικότητα. Στην Ελλάδα αργούμε πολύ να νιώσουμε τις μικροδονήσεις της πορείας της τέχνης, μπορεί γιατί την θεωρούμε κάτι σαν πάρεργο, σαν χόμπι ή σαν τρέλα. Παλιά λέγαμε πως αυτή η καθυστέρηση είχε να κάνει με την καθυστέρηση της πληροφορίας, όμως αποδείχθηκε λάθος γιατί σήμερα η πληροφορία έρχεται γρήγορα αλλά τα αποτελέσματα είναι τα ίδια. Ακόμα ο πιο πολύς κόσμος δεν έχει κατανοήσει πως σήμερα η εγκεφαλικότητα είναι ανθρώπινη ανάγκη περισσότερο από τη σωματικότητα. Κατακτήσαμε το σεξ. Μπορούμε να το κάνουμε όπως θέλουμε, όσο θέλουμε, όποτε θέλουμε και να μιλάμε γι’ αυτό ακόμα και κάνοντας πλάκα. Τώρα είναι χρήσιμο να ξαναβρούμε το μυαλό μας μέσα στο ανεξερεύνητο σημείο στο οποίο κατοικεί εκείνο που διάφοροι ονομάζουν ψυχή και έχει ως ύφανση τα συναισθήματα. Αν το εντοπίσουμε αυτό και το αναδείξουμε ξέγνοιαστα, τότε ακόμα και το σεξ δεν θα είναι πεπερασμένο, ο έρωτας δεν θα είναι ένας φόβος όπως αναφέρεται από αρκετούς, το καλό δεν θα θεωρείται μαλθακό και άνευρο, η εμπιστοσύνη θα κυριαρχήσει της μίζερης καχυποψίας. Σήμερα δεν θεωρώ χρήσιμους τους παραδοσιακούς τρόπους του πανκ για να μιλήσω σαφέστερα. Το είδος βρίσκεται στην ίδια θέση που βρίσκονταν οι δεινοσαυρικές μουσικές το ’75 τις οποίες πολέμησε. Η εναλλακτικότητα πρέπει να ελιχθεί. Οι αντιασφυξιογόνες μάσκες χρειάζονται στην καθημερινότητα πια, το «no future» είναι γεγονός παγκόσμιο. Η τέχνη οφείλει να προτείνει μέλλον. Να προτείνει πώς θα βγάλουμε τις μάσκες. “Μπιστόλια”, πτώματα και θάνατος, τι νόημα έχει να προτείνονται ως κατάλοιπα μιας τέχνης του παρελθόντος που τα πρότεινε τότε για να αφυπνίσει τους βολεμένους; Τώρα αυτά είναι σχεδόν καθημερινότητα, τα βλέπεις στις ειδήσεις, ο κόσμος έχει προσαρμοστεί και βολευτεί στην καταστροφή αρκεί να μην εφαρμόζεται πάνω του, άρα η τέχνη καλό είναι να ελιχθεί δείχνοντας τον άλλον δρόμο.
Χαίρομαι πολύ να βλέπω πως συγκροτήματα προερχόμενα από το εν γένει πανκ όπως οι Last Drive και άλλοι προσέχουν ώστε η θεματολογία τους να προτείνει άνοιξη και όχι χειμώνα.
H Absorbus Machine κινείται σε αυτόν τον άξονα, δεν θέλει να αναπαράξει κάποιο εφηβικό πρότυπο ως νοσταλγία, η νοσταλγία είναι το χολ του γήρατος, θέλει να δημιουργεί νέα σημερινά ερεθίσματα. Θέλει να ρισκάρει ακόμα και το λάθος με καλό όμως σκοπό.
Παίζουμε καθισμένοι στο έδαφος, φροντίζουμε να είμαστε κατά βάση στο ίδιο επίπεδο με το ακροατήριο, προσπαθούμε να δείξουμε σε αυτό πως όταν είναι ενεργό φιλοσοφικά είναι το πέμπτο μέλος της μπάντας, τα τραγούδια μας δεν είναι συμβατικά με ρεφρέν- κουπλέ και λίγα λεπτά οργασμού, αλλά απλώνονται όπως οι νευρώνες του εγκεφάλου δίνουν ένα ηλεκτρικό σήμα στην αρχή που γίνεται δύο, τρία, πέντε κι ύστερα κύμα ερεθισμάτων. Φροντίζουμε ώστε κάθε στοιχείο της εμφάνισης της μπάντας, η μουσική, οι στίχοι, ο φωτισμός, τα πόστερ, ο τρόπος επικοινωνίας, να έχουν κι ένα μήνυμα σαν κομματάκι παζλ για όποιον και όποια θελήσει να το ψάξει ενωτικά.

– Τι τύπου όργανα θα χρησιμοποιήσετε στο λάιβ σας;
Η Absorbus Machine έχει λειτουργήσει ως όχημα ως τώρα. Έχουν παίξει σε αυτήν εκτός εμού, ο Φώτης Μεγαλούδης (Illusion Fades, Surface κ.α.), Greggy K ( Echo Train ), Ren (Echo Train), Theo Nt ( Hold And Release , Theo Nt band κ.α.)

Σήμερα η μπάντα έχει καταλήξει σε μια εγκεφαλική βαθιά ένωση με τους Antonis Nomikos (full percussion set ), Nikos Bardis (Trumpet , guitar , effects) , Konstantina Mort (lead voice, ethereal sounds) και εμένα (sitar , keyboards , synths, flute , harp , voice). Δεν σημαίνει αυτό πως με τα άλλα μέλη χωρίσαμε, θέλω να διευκρινίσω. Αλλά ταξιδέψαμε και θα το ξανακάνουμε. Έχει σημασία αυτό για το νήμα και το νόημα της μπάντας. Μαχόμαστε για την επικράτηση του όμορφου και αυτό είναι κατανοητό και αγαπητό σε όσους ανθρώπους βοήθησαν στο ψυχεδελικό μας λεωφορείο, είτε παίζοντας ή κανονίζοντας εμφανίσεις ή ακόμα λέγοντας έναν καλό λόγο μιας και ο έπαινος για τους ευαίσθητους ανθρώπους είναι Μούσα και ευθύνη. Όπως το βλέπω, έχουμε έναν κόσμο να αλλάξουμε προς κάτι καλύτερο, ας το κάνουμε και με νότες και με μουσικά όργανα και με λέξεις και με εικόνες Με όπλα και γροθιές, γκρίνιες, εγωπάθειες και μνησικακίες, μίση και τρόπους του παλιού κόσμου , δεν θα γίνει.

-Πώς βρήκατε τον χώρο που θα παίξετε μουσική;

Έως σήμερα που μιλάμε , έχουμε εμφανιστεί σε διάφορα μέρη εντός και εκτός της πόλης, μιας και ο σκοπός μας είναι να εμφανιστούμε παντού όπου μας θέλουν και μας το ζητούν. Αναφέρω τη λέξη “ζητούν” γιατί όλοι κράζουμε το λάιφσταϊλ ναι, αλλά το μέγιστο κατάλοιπο που άφησε είναι πως κανείς δεν «αποζητάει» τον άλλον, πολλοί θέλουν παρακάλια, προβάλλουν αρχηγιλίκια και ιδιοκτητηλίκια. Εμείς παίζουμε παντού όπου μας εκτιμούν και ξεκινάμε με εκτίμηση κάθε μας σχέση.

Προσωπικά προσπαθώ να αποκολληθώ από τους συμβατικούς τρόπους όσο το δυνατόν περισσότερο. Μου είναι απαραίτητο να νιώθω τη χαρά, την εκτίμηση και την ξεγνοιασιά για να υπάρξω ελεύθερος. Αν υπάρξω ελεύθερος το μήνυμά μου δονείται σε υψηλές συχνότητες και δεν προδίδω ποτέ όποιον άνθρωπο με έκανε να νιώσω έτσι. Με χαρά ανακάλυψα πως και οι συνταξιδιώτες μου στο συγκρότημα νιώθουν το ίδιο και το ανακαλύψαμε μέσω βιωμάτων, όχι λόγων. Αν απευθυνθώ σε κάποιον χώρο για να παίξουμε τη μουσική μας και οι εκπρόσωποι του χώρου αρχίσουν αυτό που λέω “πιαρίλα και δυσκοιλιότητα με το γάντι”, αφού παίρνουν σαν δεδομένο πως η προσφορά καλλιτεχνών (ασχέτως ποιότητας) είναι μεγάλη, τότε θα αδιαφορήσω για τον χώρο και τις παροχές του, γιατί δεν είμαστε φρούτα εποχής. Μέχρι τώρα όπου έχουμε παίξει οι ιδιοκτήτες ήταν σεβαστικοί και χαρούμενοι. Τους χώρους τους, τους σεβαστήκαμε αντίστοιχα και τους γεμίσαμε με ανθρώπους, μαγεία και ήχους. Για τους άλλους απλώς αδιαφορήσαμε και θα συνεχίσουμε σαν να μην υπάρχουν. Ευτυχώς, αν θέλει κανείς πολύ, βρίσκει τρόπους ή τον βρίσκουν οι τρόποι.

Το 77 Portrait μου το σύστησε η καλή μου φίλη και σύμμαχος στα καλλιτεχνικά Emma Collier η οποία, αγαπώντας την Ελλάδα μάλλον περισσότερο από τους ντόπιους, ήρθε να μείνει μόνιμα στην Αθήνα από το 2015.Η Emma, έχοντας καταλάβει τι πρεσβεύω και σεβόμενη το έργο μου, φρόντισε να με γνωρίσει με την Έφη (Μιχοπούλου) που ρυθμίζει τον χώρο του 77 Portrait. Όταν τον είδα έπαθα πλάκα γιατί είναι κάτι μοναδικό για την πόλη και βέβαια για αυτό που θέλει να κάνει η Absorbus Machine. Σε δέκα λεπτά συνομιλίας με την Έφη κατανόησα πως πρόκειται για τον άνθρωπο του μέλλοντος ή αυτόν που πρέπει να έχει το μέλλον για να είναι καλύτερο. Μια ανοιχτόμυαλη χαρούμενη γυναίκα με ενθουσιασμό για την τέχνη. Τα υπόλοιπα ήταν θέμα απλών συνεννοήσεων.

•Θα θέλαμε όποιος και όποια έρθει το Σάββατο να ακολουθήσει τις οδηγίες που αναγράφονται στην αφίσα και στο ίντερνετ. Να έρθει από τις 20.00 που θα ανοίξουν οι πόρτες έως τις 21.00 που θα κλείσουν και θα ξεκινήσει το λάιβ. Αυτό το ωράριο, όπως και το ότι θα κλείσουν οι πόρτες, θα είναι αυστηρό. Θα πρέπει να έρθει στο 77 της Πατησίων δίπλα από το σινεμά Αλεξάνδρα και να πατήσει το κουδούνι με τον τίτλο Portrait, μετά να ανέβει στον έκτο όροφο από το δεξί ασανσέρ. Θα φθάσει στο ρετιρέ όπου θα λάβουν χώρα όλα. Η είσοδος θα είναι 4 ευρώ για τα έξοδα του ήχου και του χώρου. Ό,τι πίνει κανείς θα πρέπει να το φέρει ενώ ο χώρος είναι κλειστός, ζεστός και έχει όλες τις παροχές υγιεινής που χρειάζεται ένας καλεσμένος (τουαλέτες κλπ). Σεβόμαστε και αγαπάμε τους καλεσμένους μας ακόμα και αν δεν τους γνωρίζουμε προσωπικά.
Από αυτό το ύψος της Αθήνας και με αυτή τη θέα όλες οι δυνατότητες μαγείας είναι ανοικτές έχω να πω. Μετά το λάιβ θα ακολουθήσει πάρτι με μουσική για να τα πιούμε και to know us better .

-Ποιο θα είναι το μέλλον των Absorbus Machine;

Παρατηρώ το τραγικό άγχος που έχουν πάρα πολλά συγκροτήματα για τις ηχογραφήσεις. Είναι πολύ όμορφη η διαδικασία και είχα το μερίδιό μου σε αυτήν αρκετές φορές, εξάλλου το κάνουμε και με την Athenian Phenerothyme Conspiracy τώρα που μιλάμε. Όμως δεν πιστεύω στο άγχος της ηχογράφησης .Μου θυμίζει τα τρέντι τατού με τα οποία γελάω επίσης. Να φοράς πρώτα κάτι πάνω σου και μετά να πασχίζεις μπας και το ζήσεις, αντί να γίνεται το αντίθετο.

Η Absorbus Machine λοιπόν κάνει πολλά λάιβ. Μεταδίδει το μήνυμά της ζωντανά και σε καλώ το Σάββατο 11 Μαΐου να έρθεις να το ζήσεις. Έχουμε κλήσεις να παίξουμε σε νησιά και σε επαρχία, έχουμε προτάσεις να παίξουμε κι άλλο στην Αθήνα. Κάνουμε πρόβες μια φορά την εβδομάδα σταθερά και δουλεύουμε πολύ για το μήνυμα και την παρουσία μας. Αφού λοιπόν κλείσουμε έναν μεγάλο παικτικό κύκλο ο οποίος είναι ακόμη ανοικτός και αφού νιώσουμε πως αγγίξαμε όσα μυαλά/ψυχές μπορούσαμε, θα ηχογραφήσουμε τα τραγούδια μας για να αποτελέσουν ένα “ευχαριστώ” κι ένα ενθύμιο σε όσους μας πρόσεξαν μιας και σήμερα το να προσέξεις κάποιον άλλον στον τόπο μας μοιάζει ανδραγάθημα και ηρωισμός. Υπάρχουν μερικές συζητήσεις με εταιρείες αλλά δεν βιαζόμαστε. Μετά θα βγούμε πάλι στον δρόμο για νέες περιπέτειες. Δεν πιστεύουμε στη γραμμικότητα του χρόνου επίσης. θα ήθελα να σημειώσεις.

The Absorbus Machine Live at the Roof
Πληροφορίες στα Ελληνικά & Αγγλικά // Infos in Greek & English

Το Σάββατο 11 Μαίου στις 8 προτείνουμε να μην κανονίσετε τίποτε άλλο.Η Absorbus Machine θα παίξει στην κορυφή της Πατησίων. Πόσες φορές έχει κανείς την εμπειρία να δει την Πατησίων από τόσο ψηλά; Είναι το κοντινότερο μέχρι σήμερα που προσομοιάζει στο διαστημόπλοιό μας
Ο φωτισμός θα είναι από κεριά.

Οδηγίες: Πάρε μαζί σου ότιδήποτε πίνεις ο χώρος δεν είναι μπαρ. Ελα στην Πατησίων 77 στο ύψος της Αλεξάνδρας. Χτύπησε το κουδούνι Portrait (77 Portrait). Ανέβα με το ΔΕΞΙ ασανσέρ στον έκτο και τελευταίο όροφο.Τα υπόλοιπα είναι δουλειά της Absorbus Machine.
Η είσοδος θα είναι 4€ για τα έξοδα.Όλα τα στοιχεία υγιεινής υποστήριξης (τουαλέτες κλπ) εξασφαλίζονται.

On Saturday, May 11th at 8pm, we recommend not to arrange anything else. The Absorbus Machine will play on the top of Patission str Athens. How many times has anyone the chance to experience seeing Athens from such a hight? It is the closest -to date- to our spacecraft flights.
The lighting will be made of candles.

Useful Instructions: Take with you wherever you drink the room is not a bar. Find 77 Patission at the height of Alexandras str. Ring the bell labeled : Portrait. Grab the RIGHT elevator and go to the 6th -top- floor. The rest will be in the hands of the Absorbus Machine.
Entry will be 4 € for expenses. All hygienic facilities (toilets, etc.) are secured.