Του Παύλου Θ. Κάγιου //
Λίγο πριν την πρωτομαγιά πλήθος νέων και παλιών ταινιών ανθίζουν στις κινηματογραφικές αίθουσες καταφέρνοντας να καλύψουν πλατιά γκάμα σινεφιλικών ενδιαφερόντων…
«Θα πέσει η νύχτα»
-Βασισμένο σε μοναδικό και ανατριχιαστικό υλικό, το ντοκιμαντέρ «Θα πέσει η νύχτα» είναι ένα ντοκουμέντο-σοκ που καλό είναι να το δούμε –αν δεν το είδαμε όταν πριν κάποια χρόνια είχε ξαναπαιχθεί. Και στην ερώτηση «γιατί;», η απάντηση κατά τη προσωπική μου γνώμη είναι για να μη ξεχάσουμε ως το τέλος της ζωής μας πόσο κτήνος και χωρίς έλεος ζώο μπορεί να γίνει ο άνθρωπος. Μόνο βλέποντας αυτό το ντοκουμέντο, γίνεσαι 100% βέβαιος πως τα εγκλήματα που διέπραξαν οι «πολιτισμένοι» Γερμανοί χιτλερικοί, δεν έχουν ξαναγίνει από κανένα άλλο λαό και έθνος πάνω στη γη από καταβολής ανθρώπινης ιστορίας. Πρόκειται για ένα φιλμ που καταγράφει τις ανήκουστες σφαγές και εγκλήματα που έγιναν στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης όπου εκατομμύρια άνθρωποι δολοφονήθηκαν σε συνθήκες που ξεπερνούν και την πιο αρρωστημένη φαντασία. Το υλικό είναι από πλάνα που γύριζαν διάφοροι οπερατέρ των συμμάχων μπαίνοντας στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και ήδη οι συμμαχικές δυνάμεις ήξεραν τι γίνεται εκεί μέσα από το 1943. Το ντοκιμαντέρ φέρει τη σκηνοθετική υπογραφή του Αντρέ Σίνκγερ και καταγράφει πώς μία ομάδα από κορυφαίους σκηνοθέτες, ανάμεσά τους ο Άλφρεντ Χίτσκοκ, οΣίντνεϊ Μπέρνσταϊν και ο Ρίτσαρντ Κρόσμαν, ένωσαν τις δυνάμεις τους για να κάνουν μια ταινία που θα παρείχε αδιάψευστα στοιχεία για όσα ανατριχιαστικά ανακάλυψαν οι Σύμμαχοι μπαίνοντας στα στρατόπεδα των χιτλερικών που και τα πιο άγρια κτήνη μοιάζουν άγια μπροστά τους. Το ρόλο της αφηγήτριας έχει η γνωστή ηθοποιός Έλενα Μπόναμ Κάρτερ. –Επί δεκαετίες, «κολλούσε» η ολοκλήρωση αυτού του ντοκιμαντέρ πότε για λόγους γραφειοκρατίας και πότε για λόγους πολιτικών σκοπιμοτήτων των Δυτικών που δεν ήθελαν να χαλάσουν την μεταπολεμική εικόνα της Γερμανίας θυμίζοντας στον κόσμο τις αγριότητες που έκαναν στα χρόνια του πολέμου. Τον Δεκέμβρη του 2008, ξεκίνησε το φιλόδοξο πρότζεκτ της ψηφιοποίησης και αποκατάστασης του ντοκιμαντέρ Γερμανικά Στρατόπεδα Συγκέντρωσης που περιλαμβάνει σπαρακτικές συνεντεύξεις με επιζώντες, στρατιώτες, ιστορικούς και αρχειονόμους, που παρουσιάζονται μαζί με το αποκατεστημένο και σπάνιο αρχειακό φιλμικό υλικό, καθώς και τις καταθέσεις των αυτοπτών μαρτύρων. Το ντοκιμαντέρ παρέχει μία συναρπαστική ματιά στα παρασκήνια για το πώς δημιουργήθηκε αυτό το ξεχασμένο υλικό του 1945 και πώς τελικά ολοκληρώθηκε μετά από 70 χρόνια. Τη Διεθνή Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος (Τρίτη 27 Γενάρη 2017) η ταινία προβλήθηκε τηλεοπτικά σε όλο τον κόσμο.
«Μια βόλτα στη Γαλλία»
-Ταινία δρόμου για τη σημερινή Ευρώπη με το πολύ-πολιτισμικό πρόσωπο και τις συγκρούσεις-συνύπαρξη διαφορετικών φυλών ανθρώπων. Ο Φαρούκ είναι ένας εικοσάχρονος ράπερ από τα προάστια του Παρισιού. Εξαιτίας μιας διαμάχης με έναν άλλο μουσικό, κινδυνεύει και πρέπει να φύγει μακριά από την πρωτεύουσα. Ο φίλος του Μπιλάλ του προτείνει να πάρει τη θέση του και να συνοδεύσει σε ένα ταξίδι στα λιμάνια της Γαλλίας τον πατέρα του Σερζ, ο οποίος ακολουθώντας τα βήματα του κλασικού ζωγράφου Ζοζέφ Βερνέ, θέλει να ζωγραφίσει εκ νέου τα έργα του. Παρά το χάσμα γενεών και κουλτούρας, μια αναπάντεχη φιλία γεννιέται ανάμεσα σε αυτόν τον πολλά υποσχόμενο, αντικομφορμιστή νέο και σε αυτόν τον παραδοσιακό, συντηρητικό Γάλλο από τα Βόρεια κατά τη διάρκεια του ταξιδιού που τους οδηγεί στη Μασσαλία για μια τελευταία συναυλία. Το ταξίδι του αχτύπητου δίδυμου μετατρέπεται σε μια μοναδικά επίκαιρη περιήγηση στην καρδιά της σημερινής Γαλλίας (και της ίδιας της Ευρώπης) που διχάζεται ανάμεσα σε ένα νοσταλγικό παρελθόν και μια σύγχρονη δυναμική όσο και εύθραυστη πολυπολιτισμική ταυτότητα.-Ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ καταφέρνει επί 50, κοντά, χρόνια να έχει ένα δυναμικό παρόν στον ευρωπαϊκό κινηματογράφο και εδώ επιστρέφει «ανανεωμένος» με μια αβίαστη ερμηνεία που ισορροπεί ανάμεσα στο μοναδικό του χιούμορ και τη σωματική του διάπλαση, την τρυφερότητα και τη συγκίνηση κι έρχεται σε κόντρα με τον νεαρό μουσικό Σαντέκ που εκφράζει τη σημερινή εικόνα της γηραιάς Ηπείρου μπολιασμένης από τριτοκοσμική… ένεση.
–«Η ταινία είναι μια ωδή στη χειρωνακτική εργασία, μια ωδή στον ήχο που κάνει το μυστρί. Ο ήχος αυτός που ακούτε στην ταινία ενώνει όλους τους εργάτες του κόσμου» λέει ο σκηνοθέτης της ταινίας.«Προσπάθησα», συμπληρώνει, «να βρω μια συγκεκριμένη αρμονία μεταξύ του παρελθόντος και του παρόντος, που πιθανώς μπορεί να μας δώσει μερικά στοιχεία για το μέλλον. Ένας νεαρός που θέλει να βρει τη σωστή οπτική γωνία κοιτάζοντας έναν πίνακα του Βερνέ, κι ένας οικοδόμος, ο οποίος με το πάθος και το λεξιλόγιό του, καταφέρνει να κινήσει το ενδιαφέρον του νέου για να μιλήσουν για τη Γαλλία. Όλα περιστρέφονται γύρω από ακατέργαστα υλικά και παρορμήσεις». Εντάξει, καλά όλα αυτά και το «αναρχικό» οδοιπορικό στη σημερινή Γαλλία –και Ευρώπη- αλλά κάποιες στιγμές αναρωτιέσαι έχοντας βαρεθεί: δεν έπρεπε να υπάρχει κι ένα στοιχειωδώς δραματοποιημένο σενάριο με εξάρσεις και κορυφώσεις;
Σκηνοθεσία: Ρασίντ Τζαϊντανί. Παίζουν: Ζεράρ Ντεπαρντιέ, Σαντέκ
«Αίμα από το αίμα μου»
-Πενήντα χρόνια πριν, το 1966, ο Μάρκο Μπελόκιο έκανε το ντεμπούτο του με τις «Γροθιές στην τσέπη» στη βορειοιταλική πόλη Bobbio που είναι κι η πατρική του γη και σαν φάντασμα που στοιχειώνει έναν τόπο, επιστρέφει εκεί για να αφηγηθεί τις ιστορίες τού «Αίμα από το αίμα μου», του οποίου η πλοκή απλώνεται σε δύο διαφορετικά χρονικά φάσματα με φόντο το ίδιο μοναστήρι της Santa Chiara. Το στόρι μάς γυρίζει αρχικά στον 17ο αιώνα όπου ο Φεντερίκο, ένας νεαρός ιερέας, καλείται από την Ιερά Εξέταση στη φυλακή σε ένα μοναστήρι του χωριού Bobbio. Η αποστολή του είναι να εξαναγκάσει την αδελφή Benedetta να ομολογήσει ότι έχει παρασυρθεί και να οδηγηθεί σε θάνατο ο προηγούμενος ομολογητής της, ο αδελφός του Φεντερίκο. Η Benedetta πρέπει να υποβληθεί σε τρεις δοκιμές – νερό, φωτιά και δάκρυα – για να αποδείξει την αθωότητά της, αν δεν ομολογήσει. Ο Φεντερίκο, ωστόσο, «παρασύρεται» από την Benedetta…Στο σήμερα, η φυλακή του Bobbio κλείνει και εγκαταλείπεται. Ο εφοριακός Φεντερίκο βοηθά έναν Ρώσο μαφιόζο εκατομμυριούχο να αγοράσει αυτό το παλιό ερείπιο. Αλλά ένας μυστήριος γέρος που ζει εκεί μέσα του χαλάει τα σχέδια… Με τις γνωστές φροϋδικές και μαρξιστικές τοποθετήσεις του ο Μπελόκιο δημιουργεί στο δεύτερο μέρος μια σπαρταριστή συνάντηση μεταξύ ενός εφοριακού υπαλλήλου –άριστο δείγμα της σημερινής γραφειοκρατικής ευρωπαϊκής ένωσης…- κι ενός βρικόλακα με τον πρώτο να προσπαθεί να πουλήσει το παρατημένο μοναστήρι σε έναν Ρώσο μαφιόζο εκατομμυριούχο! Το συνολικό αποτέλεσμα, όμως, είναι αντιφατικό καθώς στο πρώτο μέρος η σκηνοθεσία του Μπελόκιο θυμίζει την ατμοσφαιρική δυναμική των πρώτων ταινιών του, αλλά στο δεύτερο μέρος, στο σήμερα, η γκροστέσκο και σατιρική διάθεση παραμένουν αρκετά σχηματικές και ανολοκλήρωτες δραματουργικά.
Σκηνοθεσία: Μάρκο Μπελόκιο. Παίζουν: Ρομπέρτ Χερλίτζκα, Άλμπα Ρορβάκερ, Λίντια Λίμπερμαν
«Ο κύριος τίποτα»
-Ο πάλε ποτέ γόης Ρίτσαρντ Γκιρ καταφέρνει με αυτό το σαρκαστικό φιλμ να ειρωνευτεί όλη τη γκλάμουρους δυτική νοοτροπία που έχει καπελώσει όχι μόνο τον κόσμο των σόου-μπίζνεσμαν, αλλά την ίδια τη ζωή στερώντας την από οτιδήποτε απλό και αληθινό. Ο Νόρμαν Όπενχαϊμερ (Ρίτσαρντ Γκιρ) ζει μια μοναχική ζωή στο περιθώριο της δύναμης και του χρήματος που υπόσχεται η Νέα Υόρκη… Είναι φιλόδοξος και διαρκώς εμπνέεται οικονομικά σχήματα που όμως δεν αποδίδουν ποτέ καρπούς. Μην έχοντας ουσιαστικά να προσφέρει κάτι, ο Νόρμαν πασχίζει να γίνει φίλος με τους πάντες, αλλά το διαρκές networking τον οδηγεί στο απόλυτο πουθενά.Επιζητώντας την προσοχή κάποιου, ο Νόρμαν εστιάζει στον Μίσα Έσελ (Λίορ Ασκενάζι), έναν χαρισματικό Ισραηλινό πολιτικό που επαγγελματικά έχει πάρει την κάτω βόλτα και ζει μόνος στη Νέα Υόρκη. Διαισθανόμενος ότι ο Έσελ είναι σε δύσκολη θέση, ο Νόρμαν τον προσεγγίζει δωρίζοντάς του ένα ζευγάρι πανάκριβα παπούτσια – μια κίνηση που συγκινεί βαθύτατα τον Έσελ, και την οποία θα θυμηθεί, όταν τρία χρόνια αργότερα γίνει Πρωθυπουργός.
Όντας πραγματικά στενός φίλος με τον ηγέτη ενός ισχυρού κράτους, ο Νόρμαν νιώθει ότι είναι κοντά στην επιτυχία που πάντα λαχταρούσε. Κατακλυσμένος από ένα μοναδικό αίσθημα επιτυχίας, προσπαθεί να χρησιμοποιήσει το όνομα του Έσελ για να κλείσει τη μεγαλύτερη δουλειά της ζωής του… Το σχέδιο του όμως, θα αρχίσει να πηγαίνει πολύ στραβά, δημιουργώντας τις κατάλληλες συνθήκες για διεθνές διπλωματικό επεισόδιο… Η νέα ταινία του υποψήφιου για Όσκαρ σκηνοθέτη Τζόσεφ Σένταρ («Footnote») μάς διηγείται με κωμικοτραγικό τρόπο και ειρωνική διάθεση την ιστορία ενός ‘’κυρίου τίποτα’’ που ως φούσκα φουσκώνει κι όταν σκάει ο θόρυβός του δεν προκαλεί καμία έκπληξη καθώς όλοι γύρω του θεωρούν σύνηθες φαινόμενο αυτόν τον κρότο –και η ζωή συνεχίζεται…
Σκηνοθεσία: Τζόζεφ Σένταρ. Παίζουν: ΡίτσαρντΓκιρ, Λιόρ Ασκενάζι, Μάικλ Σιν, Σαρλότ Γκενσμπούργκ, Νταν Στίβενς, Στιβ Μπουσέμι, Χανκ Αζάρια, Τζόναθαν Αβίγκντορι
«25 φιλμ για τον Λένιν»
-Με αφορμή την επέτειο των 147 χρόνων από τη γέννηση του Λένιν, προβάλλονται στο Στούντιο 25 φιλμ με υπόθεση και ντοκιμαντέρ γύρω από την προσωπικότητα του Λένιν που έχουν γράψει μικρή ή μεγάλη σινεφίλ ιστορία. Η έβδομη τέχνη τίμησε τον Λένιν με τη δημιουργία αξιόλογων ταινιών μυθοπλασίας και ντοκιμαντέρ προβάλλοντας τη ζωή και το έργο του μέσα από τον κινηματογραφικό φακό διάσημων σκηνοθετών. Ανάμεσα στις ταινίες που θα προβληθούν είναι και μερικές των πολύ μεγάλων σκηνοθετών Βερτόφ, Αϊζενστάιν, Ρομ, Πουντόβκιν, Ντοβζένκο οι οποίοι συνέβαλαν καθοριστικά στην εξέλιξη της κινηματογραφικής τέχνης.ΗΜΕΡΗΣΙΟ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ 5 ευρώ
ΠΕΜΠΤΗ 20/4
17.00 «Ο Λένιν και ο χρόνος» του Λ. Κρίστη
18.00 «Ο Λένιν τον Οκτώβρη» των Μιχαήλ Ρομ – Ντιμίτρι Βασίλιεφ
22.30 «Β.Ι. Λένιν» του Α. Ζενιάκιν
23.00 «Θύελλα στην Ασία» του Βσέβολοντ Πουντόβκιν
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 21/4
17.00 «Βλαντίμηρος Ίλιτς Λένιν» των Β.Μπελιάεφ-Μ.Σλαβίνσκαϊα
18.00 «Οκτώβρης» του Σεργκέι Αιζενστάιν
22.30 «Ο Λένιν ζει» του Μ Ρομμ
23.00 «Η μάνα» του Βσέβολοντ Πουντόβκιν
ΣΑΒΒΑΤΟ 22/4
17.00 «Τρία τραγούδια για τον Λένιν» του Βερτόφ Τζίγκα
18.00 «Απεργία» του Σεργκέι Αϊζενστάιν
22.30 «Το δύσκολο πόστο του Επαναστάτη» του Ι. Βεσσαράμποβ
23.00 «Οπρώτος δάσκαλος» του Αντρέι Μιχαλκώφ Κοντσαλόφσκι
ΚΥΡΙΑΚΗ 23/4
17.00 «Το 1/6 της γης» του Τζίγκα Βερτόφ
18.00 «Θωρηκτό Ποτέμκιν» του Σεργκέι Αιζενστάιν
22.00 «Σελίδες μιας Μεγαλειώδους Ζωής» του Σ. Πουμπιάνσκαια
23.00 «Η πτώση της Δυναστείας Ρομανώφ» της ΕΣΘΗΡ ΣΟΥΜΠ
ΔΕΥΤΕΡΑ 24/4
17.00 «Ο ενδέκατος χρόνος» του Τζίγκα Βερτόφ
18.00 «Αρσενάλ – Το οπλοστάσιο» του Αλεξαντρ Ντοβζένκο
22.30 «Β.Ι. Λένιν» του Α. Ζενιάκιν
23.00 «Τσαπάγιεφ» των Γκέοργκι Βασίλιεφ –Σεργκέι Βασίλιεφ
TΡΙΤΗ 25/4
17.00 «Εμπρός, Σόβιετ» του Τζίγκα Βερτόφ
18.00 «Το τέλος της Αγ Πετρούπολης» του Βσέβολοντ Πουντόβκιν
22.30 «Τρία τραγούδια για τον Λένιν» του Βερτόφ Τζίγκα
23.00 «Οι γυναίκες της Ριζάν» των Ivan Pravov και Olga Preobrazhenskaya
ΤΕΤΑΡΤΗ 26/4
17.00 «Komcomol – ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ» του Γιόρις Ιβενς
18.00 «Η γη» του Αλεξάντρ Ντοβζένκο
22.30 «Ο Λένιν ζει» του Μ Ρομμ
23.00 «Ο δρόμος προς την ζωή» του Νικολάι Έκκ
«Πέντρο Νούλα»
Δεν προλάβαμε να δούμε την ταινία του Κάρολου Ζωναρά «Πέντρο Νούλα», αλλά την αναφέρουμε γιατί είναι σημαντικό που ταινίες «εκτός μεγάλων εμπορικών κυκλωμάτων» βρίσκουν αίθουσα να προβληθούν και με αφορμή αυτό το γεγονός να πούμε ένα «μπράβο» στην Αλκυονίδα που εδώ και τρία χρόνια την έχει ξανάζωντανέψει ο Βελισάριος Κοσιβάκης. Το στόρι της ταινίας έχει για ήρωα έναν νεαρό άνδρα που σώζεται ως εκ θαύματος μετά από ένα θανατηφόρο τροχαίο ατύχημα στην Εθνική Οδό. Όταν όμως συνέρχεται δεν ξέρει πλέον ποιος είναι. Ένα ιταλικό διαβατήριο που δηλώνει το υποτιθέμενο όνομά του: Πέντρο Νούλα, ένα σπασμένο κινητό, μια επιταγή και η φωτογραφία μιας γυναίκας είναι τα μοναδικά στοιχεία που έχει στη διάθεσή του. Με βάση αυτά θα επιχειρήσει την αναζήτηση της ταυτότητάς του, για να βρεθεί μπλεγμένος σε μια εφιαλτική περιπέτεια.Σκηνοθεσία Κάρολος Ζωναράς. Παίζουν: Κωνσταντίνος Ασπιώτης, Katia Leclerc O’Wallis, Παύλος Ευαγγελόπουλος, Χρήστος Σαπουντζής, Αθηνά Παππά, Μελέτης Γεωργιάδης.
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
