Του Δημήτρη Δήμα
«Ακραίες συμπτώσεις». Αν είσαι μέσα στο κόλπο της αγγλόφωνης ελληνικής ροκ σκηνής, στις 28 Οκτώβρη η σκέψη σου δεν θα «τράκαρε» μόνο με την επέτειο του «Όχι». Θα τράκαρε επίσης και με την επέτειο των δεκάχρονων μιας ξεχωριστής ελληνικής μπάντας, των Dustbowl. Ο χώρος που δόθηκε αυτή η ξεχωριστή συναυλία ήταν το «Ίλιον Plus». Ο κόσμος φρόντισε να το γεμίσει για να τιμήσει αυτή την ιστορική πλέον μπάντα. Οι Dustbowl όχι μόνο κινούνται σε μονοπάτια μακριά από τα ελληνικά δεδομένα, αυτά της alternative rock country, αλλά έχουν εμπνεύσει και κόσμο με τη μουσική τους.
Ανάμεσά τους ήταν και εκείνοι που άνοιξαν το χτεσινό live. Ο Small Chanter (Γρηγόρης Ψαλτάκος) και η μπάντα του μάς εισήγαγαν με τις σκοτεινές folk μελωδίες τους στον κόσμο τους. Η φωνή του Small Chanter έχει βαθιά αγγλική προφορά. Το γκρουπ που τον συνοδεύει δεν θα το έλεγες ροκ. Τα όργανα των μουσικών είναι «ασυνήθιστα» για ελληνική μπάντα. Ανέβηκαν στη σκηνή με: τύμπανο, βιολί, μπάσο και ακουστική κιθάρα. Άξιο αναφοράς -πέρα από καθημερινά βιώματά του- είναι πως ο Small Chanter έχει εμπνευστεί σε τραγούδι του και από τον πόλεμο της Παλαιστίνης. Κάτι που δε θα μπορούσαμε να φανταστούμε σε μια μπάντα που η μουσική της αναφέρεται στον αμερικανικό νότο. Το σετ της μπάντας που άνοιξε την βραδιά μάς ζέστανε πραγματικά. Και άφησε τη σκυτάλη στους ανθρώπους από τους οποίους είπε ότι έχει εμπνευστεί, τους Dustbowl, με τον καλύτερο τρόπο.
Λίγο μετά της 11.00μ.μ. της 28ης Οκτωβρίου, ανέβηκαν στη σκηνή οι Dustbowl, άκρως ευδιάθετοι σε ένα live γιορτή για αυτούς. Με ένα πρόσφατο δίσκο – «The Great Fandango» στο δυναμικό τους, από σκηνής, έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό. Μας πρόσφεραν μια άρτια μουσική παράσταση παίζοντας τραγούδια από όλους τους δίσκους τους. Ξεχώρισαν τα μακρόσυρτα σόλο τους στην κιθάρα αλλά και η φοβερή δυναμική των στίχων τους, όπως στο «Don’t Let the Fascists Drag You Down». Ξεχωριστός ήταν και ο μουσικός παλμός που μετέδιδαν στο κοινό. Ιδιαίτερη εντύπωση, καθόλου τυχαίο, μου προκάλεσαν τα φωνητικά της μπάντας που προσέδιδαν έξτρα δυναμική σε ήδη δισκογραφημένα τραγούδια αλλά και ο drummer (Νίκος Παναγιώτου) που ήταν το πρώτο του live. Έδειξε σαν να βρίσκεται καιρό μαζί τους. Κλείνοντας οι Dustbowl και αφού ανέβηκαν δεύτερη φορά στη σκηνή, μετά το πρώτο ανεπίσημο φινάλε, έπαιξαν δύο τραγούδια ενός σπουδαίου μουσικού – Bob Dylan, «Billy» – και μιας εξαιρετικής μπάντας – Rolling Stones, «Dead Flowers». Δίνοντας τον δικό τους μουσικό φόρο τιμής σε αυτές τις δυο μεγάλες «πράξεις» της μουσικής.
Συνοψίζοντας λέμε πως στις 28 Οκτώβρη στο Ίλιον Plus, είδαμε ένα live από μια μπάντα που με τη δυναμική της μπορεί να σε «κερδίσει», ακόμα και αν δεν έχεις παρελθόν στα μουσικά ακούσματά της. Θα έλεγα πως ενσαρκώνω ένα ζωντανό παράδειγμα τού παραπάνω. Το κοινό χάρηκε αυτή τη μουσική εμπειρία αλλά και η ίδια η μπάντα. Κάτι που φάνηκε ξεκάθαρα στα ανκόρ της. Με τη σειρά μου τους εύχομαι να τα εκατοστήσουν και να συνεχίσουν να προσφέρουν τέτοιες δυνατές μουσικές εμπειρίες.
