2023 – Άλλη μια χρονιά προς το τέλος της. Άλλη μια λίστα με μουσικές δουλειές καλλιτεχνών που καινοτομούν, εμπνέουν και προάγουν τον πολιτισμό. Δεν θα μπορούσαμε να δούμε το παρακάτω τσαρτ σαν διαγωνισμό αλλά σαν γιορτή.
Αυτοί είναι οι δίσκοι που φούντωσαν τις αισθήσεις μας και έκαναν τις καρδιές μας να χτυπήσουν γρηγορότερα στη διάρκεια του 2023, μιας χρονιάς μολυσμένης από διχασμό, θλίψη και πολέμους.
Δεν θα ευχηθώ καλό 2024. Θα ευχηθώ μόνο να έχουμε υγεία και αυτιά ανοιχτά σε καθημερινές μουσικές προκλήσεις.
1 Mitski – The Land Is Inhospitable and So Are We (Dead Ocean)
Στο έβδομο άλμπουμ της μέσα σε 11 χρόνια, η Mitski από ένα λαμπερό indie κορίτσι μετατρέπεται σε ένα θλιμμένο κορίτσι της art-rock. Χαμηλώνει τα ντεσιμπέλ και στρέφεται στην απαλή δύναμη των πλούσιων, γεμάτες γεύσεις Nashville παραγωγές από τη δεκαετία του ’60. Ένα εσωστρεφές μοναχικό τοπίο φιλμ-νουάρ με πρωταγωνίστρια τον εαυτό της.
2 Yussef Dayes – Black Classical Music (Brownswood Recordings)
Μέχρι να εμφανιστεί η σωστή λέξη για να περιγράψει αυτό το εντυπωσιακό ανακάτεμα που γίνεται τα τελευταία χρόνια στο Λονδίνο ,θα πρέπει να το κάνει προς το παρόν η λέξη ‘jazz”.
Οπλισμένος με 19 κομμάτια και χρησιμοποιώντας σχεδόν κάθε ίντσα του δίσκου, το “Black Classical Music” οδηγεί τον ακροατή σε μια συναρπαστική διαδρομή μέσα στον μουσικό εγκέφαλο του Dayes. Λίγο fusion (Mahavishnu της πρώιμης περιόδου), λίγο bop με ελαφρά νεύματα στο post-rock, dub, ambient, μοντέρνο R&B, σε καμιά περίπτωση το “Black Classical Music” δεν θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ένα jazz άλμπουμ. Έτσι όμως λειτουργεί η jazz σκηνή του Λονδίνου σήμερα.
3 Say She She – Silver (Karma Chief Records)
Ναι, αγαπούν τους Grace Jones, ESG, The Supremes, Talking Heads και Chic όσο κι εγώ και αυτό φαίνεται. Κάθε κομμάτι τους θυμίζει και κάτι. Παράδειγμα το “Forget Me Not” που αποτίει φόρο τιμής στις ακτιβίστριες Guerrilla Girls θυμίζει κάποιο ξεχασμένο των Tom Tom Club!!
4 Maria Grapsa Sextet – Life (Not On Label)
Το κλασικό της υπόβαθρο, σε συνδυασμό με την αγάπη της για τη σύγχρονη τζαζ, τις ελληνικές της ρίζες και τις λάτιν επιρροές της, η Μαρία γράφει εξολοκλήρου το album “Life”,και δημιουργεί ένα άρτια εντυπωσιακό ντεμπούτο, παρέα με μερικά απ’ τα πιο ανερχόμενα ονόματα της τζαζ του Λονδίνου.
5 Rogê – Curyman (Diamond West)
Ο Curyman καλεί τους προγόνους, τη φύση, τις orixás (θεότητες) και αποτίει φόρο τιμής στους κλασικούς ήχους των Jorge Ben και Arlindo Cruz.
Το άλμπουμ μάς μεταφέρει στις καταπράσινες ζούγκλες της Βραζιλίας, στα ζωντανά beach party του Rio De Janeiro .Το απίστευτο ταλέντο του Rogê στην κιθάρα συνδυάζεται με τον θρυλικό ενορχηστρωτή/μαέστρο Arthur Verocai, ο οποίος πρόσθεσε έγχορδα στα “Pra Vida” και “Mistério da Raça”.
6 Sofia Kourtesis – Madres (Ninja Tune)
Όπως όλα τα έργα της μέχρι σήμερα,το “Madres” είναι χτισμένο γύρω από τη house μουσική. Ένα κολάζ από ηχογραφήσεις αφρο-περουβιανών ντραμς, διαμαρτυρίες από όλη τη Λατινική Αμερική και αποσπάσματα από συνομιλίες της με τους φίλους και την οικογένειά της που “μάζεψε” από τα ταξίδια της στον κόσμο.
Αν υπάρχει ένα πένθιμο υπόγειο ρεύμα, σίγουρα σχετίζεται με τη μητέρα της, η οποία νοσηλευόταν για καρκίνο όσο η Sofia Kourtesis ηχογραφούσε το άλμπουμ. Μια γλυκόπικρη δόση από τους βαθύτερους φόβους μας, ένα ομοιοπαθητικό φάρμακο που χορηγείται μέσω του ήχου.
7 Ryuichi Sakamoto – 12 (Commmons)
Άρχισε να το ηχογραφεί λίγο μετά τη δεύτερη διάγνωση του καρκίνου. Ολοκλήρωσε το τελευταίο κομμάτι μόλις δύο μήνες πριν ανακοινώσει ότι η ασθένεια είχε προχωρήσει στο στάδιο τέσσερα. Και παρόλο που οι μέρες του ήταν μετρημένες, άφησε αυτά τα κομμάτια να ξετυλίγονται σαν να είχε όλο τον χρόνο δικό του.
8 Julie Byrne – The Greater Wings (Ghostly International)
Η Julie Byrne θα μπορούσε να γίνει με άνεση συγγραφέας. Και αυτό φαίνεται στις τόσο καλά επιλεγμένες λέξεις που χρησιμοποιεί στα κομμάτια της. Τα τραγούδια της έχουν μια ασυνήθιστη αίσθηση κλίμακας αντλώντας έμπνευση από τον Nick Drake και την Vashti Bunyan μέχρι την Cat Power.
9 Blondshell – Blondshell (Partisan Records)
Αμέτρητοι καλλιτέχνες προσπαθούν να αναβιώσουν τη δεκαετία του ’90 αλλά λίγοι το καταφέρνουν. Το ντεμπούτο της Sabrina Teitelbaum είναι ένα εκπληκτικό χάος συναισθηματικής γυναικείας οργής. Δεν παραπέμπει απλώς σε μια άλλη εποχή αλλά την επανεφευρίσκει.
10 Paramore – This Is Why (Atlantic)
Αντιμέτωποι με το post-punk και το new wave, εξερευνούν την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης κατάστασης. Η Hayley Williams (τραγουδίστρια) αναρωτιέται τι σημαίνει να είσαι καλός άνθρωπος που δεν μπορεί να σώσει τους πάντες, συμπεριλαμβανομένης της ίδιας.
11 Nia Archives – Sunrise Bang Ur Head Against Tha Wall (Island Records)
Στο τρίτο EP της, η Nia παραδίδει το απολαυστικό χάος της Drum n Bass σε έξι κομμάτια που αποτίουν φόρο τιμής στις επιρροές της, όπως η σάμπα και η R&B. Το “Sunrise Bang Ur Head Against Tha Wall” είναι η απόδειξη της μακροζωίας και της ακλόνητης απήχησης του Jungle μέχρι σήμερα .
12 The South Hill Experiment, Baird, Goldwash – Moonshots (The South Hill Expirement)
The South Hill Experiment ονομάστηκαν από το στούντιο DTLA Hill Street. Το “Moonshots” είναι ένα album από τους αδερφούς Baird και Goldwash με καταγωγή από τη Βαλτιμόρη, αλλά με έδρα το Λος Άντζελες. Ιδιότροπο και αρκετά eclectic αλλά με μια indie ηλεκτρονική ατμόσφαιρα… που συναντά τον Robert Wyatt.
13 MΟb – MΟb1 (Veego Records)
Για ακόμα μια χρονιά η εταιρεία απ’ την Πάτρα μέσα στις λίστα της χρονιάς. Το κομμάτι “Vag” μπήκε σε playlist παραγωγών του BBC6. Ένα ηχητικό συνονθύλευμα που ακούγεται λες και παίζει ολόκληρη ορχήστρα, αλλά στην πραγματικότητα είναι ένα Trio!
14 Cécile McLorin Salvant – Mélusine (Nonesuch)
Μία από τις μεγαλύτερες jazz τραγουδίστριες της εποχής μας, οπότε δεν θα μπορούσε να μην ήταν στη λίστα μας. Εμπνευσμένο από ένα γαλλικό παραμύθι του 14ου αιώνα, το “Mélusine” είναι περιπετειώδες, πνευματώδες, χαρούμενο, αλλά και μελαγχολικό.
Η Cécile υποστηριζόμενη από το τυπικό κουαρτέτο της, τραγουδάει σχεδόν εξ ολοκλήρου στα γαλλικά. Είναι τόσο ασυναγώνιστη στην τέχνη της, που μπορεί να ξεφύγει με ό,τι θέλει, και μάλιστα μαγευτικά.
15 Art Ensemble Of Chicago – Bande Sonore Originale Du Film “Les Stances À Sophie” (Play Loud)
Και μια επανακυκλοφορία. Ηχογραφήθηκε για την ταινία “Les Stances À Sophie” το 1970, στο τέλος της πολυετούς παραμονής του avant-garde jazz group στο Παρίσι. Ό,τι και να γράψω είναι περιττό για τους Art Ensemble Of Chicago. Η φωνή της Fontella Bass (που ήταν παντρεμένη με τον τρομπετίστα του γκρουπ, Lester Bowie) στο “Theme de Yoyo” μας είχε στοιχειώσει!
