
γράφει η ψυχολόγος Μαρία Ρέλλου //
Η σκέψη πως κάποιος δεν μπορεί να συνεχίσει άλλο δεν είναι εύκολο να εκφραστεί ανοιχτά και να επικοινωνηθεί ξεκάθαρα μεταξύ των ανθρώπων.
Στην ερώτηση “Τι κάνεις;” σπάνια απαντάμε: “Είμαι στα όριά μου”. Αντίθετα, είναι πιο συνηθισμένη η απόκριση“ Καλά, ευχαριστώ! Εσύ;”
Αποτελεί ακόμα ταμπού η παραδοχή ύπαρξης ψυχολογικών προβλημάτων, γεγονός που δυσχεραίνει την αναζήτηση βοήθειας και τελικά εμποδίζει την αντιμετώπισή τους. Η φροντίδα και η μέριμνα για την ψυχική υγεία έχει τεράστια σημασία για τη ζωή των ανθρώπων. Η διαπίστωση πως οι ψυχικές και σωματικές αντοχές είναι σε οριακό σημείο, είναι κρίσιμη. Μαρτυρά πως έχει φτάσει εκείνη η στιγμή στη ζωή ενός ανθρώπου που κάτι θα έπρεπε να αλλάξει. Όταν κυριαρχούν οι αρνητικές σκέψεις και η εξουθένωση, η αναζήτηση εξόδου από την κρίση και της κατάλληλης βοήθειας αποτελούν πολύ σημαντικές αποφάσεις.
Τι μπορεί να κάνει κάποιος που φτάνει στα όριά του; Ακολουθούν 5 τρόποι αντιμετώπισης.
1) Δεν μπορώ άλλο – αλλά γιατί;
Αυτή η τόσο προσωπική διαπίστωση είναι ταυτόχρονα ένας κοινός τόπος για τα ανθρώπινα όντα, όπως και το αίσθημα της εξάντλησης και της παραίτησης, οι ανησυχίες, οι έγνοιες και το στρες, αλλά και οι υποχρεώσεις που απαιτούν να δώσει κανείς τον καλύτερο εαυτό του. Είναι σημαντικό να προσδιορίσει κανείς, όσο το δυνατόν περισσότερο, τα ζητήματα που τον απασχολούν, κυριαρχούν στη σκέψη του και προκαλούν την ψυχική του εξουθένωση.
2) Προσδιορισμός των παραγόντων που προκαλούν το στρες
Έχει να κάνει:
– με εργασιακά ζητήματα, όπως εργασιακή εξουθένωση, κακοπληρωμένη εργασία, τεταμένες εργασιακές σχέσεις και άλλα;
– με εντάσεις και συγκρούσεις στο οικογενειακό περιβάλλον;
– με έλλειψη εγγύτητας, στήριξης και κατανόησης στη συντροφική σχέση;
– με τον φόρτο πολλών υποχρεώσεων;
Η παραπάνω λίστα μπορεί να συμπληρωθεί και με άλλους παράγοντες και διαφέρει κατά περίπτωση. Βοηθά όμως να εντοπίσει κανείς τις πηγές του άγχους και της ψυχικής κούρασης.
3) Η προσπάθεια για αλλαγή γίνεται πάντα στο μέτρο του εφικτού
Αφού έχει γίνει ο προσδιορισμός των στρεσογόνων πηγών, καλό είναι να προχωρήσει κανείς και στην ιεράρχηση των ζητημάτων που κρίνονται κεντρικά στη ζωή του με βάση τη σοβαρότητά τους. Ξεκινώντας από τα πιο σοβαρά, περισσότερο κρίσιμα και επείγοντα ζητήματα και περνώντας στη συνέχεια σε εκείνα που μπορεί κανείς να δώσει μια πίστωση χρόνου ή να επανεξετάσει κάτω από ένα άλλο σκεπτικό.
4) Αποδοχή των πραγμάτων και των γεγονότων που δεν είναι δυνατό να αλλάξουν
Συχνά μας στρεσάρει περισσότερο αυτό που δεν μπορούμε να αλλάξουμε. Όλοι έχουμε πράγματα για τα οποία είτε οργιζόμαστε, είτε αγωνιούμε, είτε ακόμα απογοητευόμαστε και ταυτοχρόνως δεν είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε. Η συνειδητοποίηση τού ότι αυτό που δεν μπορεί να αλλάξει μπορεί να γίνει μόνο αποδεκτό ως γεγονός, είναι πολύ σημαντική. Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να ανέχεται καμία κατάσταση που δεν του αρέσει. Έχει πάντα την επιλογή να απομακρυνθεί από ό,τι απειλεί την ψυχική του ισορροπία.
5) Εύρεση χρόνου για ανάπαυλα και ηρεμία
Τα διαλείμματα, οι διακοπές και ο ελεύθερος χρόνος είναι απολύτως απαραίτητα για να ανακτήσει κανείς τη ζωτικότητα και την ενέργεια που έχει ανάγκη. Η ξεκούραση, η χαλάρωση και ο προσωπικός χρόνος είναι απαραίτητα για όλους. Οι στιγμές που ο άνθρωπος συνειδητά συγκεντρώνεται στον εαυτό του επιφέρουν ηρεμία, ευεξία και διαύγεια.