Γιάννης Παναγόπουλος
Ας δούμε τη μεγάλη εικόνα. Την ίδια στιγμή που τραγουδιστές και μπάντες συνωστίζονται στην ουρά της αγωνίας μπας και τους κάτσει η ποπ επιτυχία, το χιτ των δεκαπέντε λεπτών, οι Bittersweet κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Έχουν νέο τραγούδι, “An Easy One”, που τρέχει μόνο του στη λεωφόρο που λέμε “αγγλόφωνο ροκ”. Ο τραγουδιστής και κιθαρίστας τους Νικόλας Αλαβάνος έχει μια φανερή επιθυμία. Να φτιάξει τραγούδια που θ’ ακουστούν μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Σε μια εποχή που η υπερπαραγωγή τέχνης μοιάζει να στοιχειώνει την αξία της, το γκρουπ του έχει νέο άλμπουμ – “September” – και ετοιμάζεται για να βγει ξανά στη σκηνή. Η κουβέντα με τον λίντερ της μπάντας δεν θα μπορούσε παρά να κυλήσει όπως ο ήχος της, με “άποψη” δηλαδή.
-Είστε μπάντα από το 2007. Κάποιοι θα σας θεωρούσαν βετεράνους. Εσείς πώς αισθάνεστε;
Ουάου “βετεράνοι”…φανταστικό!! Πρώτη φορά μας αποκαλούν έτσι! Να ξέρεις, είναι τόσο συγκεκριμένη και ελάχιστα προβεβλημένη η αγγλόφωνη σκηνή στην Ελλάδα που ακόμα και τώρα στα interviews μας αποκαλούν “νέα μπάντα”. Χα χα χα.
Αισθανόμαστε πάντως πολύ ωραία, νεότατοι σε ιδέες και αναγεννημένοι. Με μεγάλη όρεξη για νέα πράγματα και ανοίγματα. Έστω και ως βετεράνοι…
-Έχετε, πώς να το πω, “τίμιο” βρετανικό ήχο. Σε μια χώρα σαν την Ελλάδα που τα πάντα κυβερνά το μπουζούκι και η ποπ με ελληνικό στίχο, εσείς αισθάνεστε σαν ψάρι έξω από το νερό;
Ναι, κάπως έτσι αισθανόμαστε αλλά το απολαμβάνουμε πολύ εκεί στο όμορφο νεράκι μας… είναι τέλειο το συναίσθημα. Ψάρια, αλλά του κεφάτου και αισιόδοξου είδους! Προσαρμοστικά. Γνωρίζαμε εξ αρχής σε ποιον χώρο μπαίνουμε, υπό ποιες συνθήκες και σε ποια περιρρέουσα κατάσταση. Είναι πολύ όμορφο να δημιουργείς με τους δικούς σου “όρους” και να βλέπεις ότι εκεί έξω υπάρχει ένα κοινό, μικρό έστω, αλλά φανατικό, για να σε αγκαλιάσει. Ούτως ή άλλως και εγώ ποτέ δεν ήμουν του “mainstream uber alles”, οπότε ήταν συνειδητή απόφαση το ροκ/ποπ με αγγλικό στίχο και…όπου βγάλει. Γιατί αυτό λάτρευα, αυτό ονειρευόμουν από μικρός. Και ας μην είναι άκρως εμπορικό. Ας βαράνε και τα μπουζούκια, ας διασκεδάσουμε με “λίγο ακόμα ελληνόφωνο ποπ”, δε βαριέσαι… Μέρος του παιχνιδιού είναι και αυτό.
-Τι σχέδια έχετε για live;
Αν μας αφήσει ο άτιμος ο ιός, έχουμε σχεδιάσει πολλά live για να προωθήσουμε το νέο, τρίτο μας, album “September”.
Αρχής γενομένης από το live μας στο Lazy Club την Παρασκευή 12 Νοέμβρη. Επιτέλους πρώτο live μετά την πανδημία!
Θα θέλαμε να παίξουμε σε πολλούς ιστορικούς χώρους των Αθηνών και να τους στηρίξουμε παραλλήλως, αλλά φυσικά και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Stay tuned, έρχονται πολλά live.
-Τι είναι νέο στο ροκ;
Νέο στο ροκ είναι να έχεις πάντα το μυαλό σου και τα αυτιά σου ανοιχτά σε οτιδήποτε “συμβαίνει τώρα”. Αλλά και σε όλα αυτά που συνέβησαν και συνεχίζουν να σε εμπνέουν και να σε συναρπάζουν. Και μετά μια ικανότητα να τα συνδυάζεις παράγοντας ένα γόνιμο και συναρπαστικό αποτέλεσμα. Στο νέο lp έχουμε εισαγάγει για πρώτη φορά electronics, μπλιμπλίκια κοινώς. Χωρίς αυτό φυσικά να είναι το κυρίαρχο μουσικό στοιχείο. αλλά πειραματιζόμαστε και εμείς.
Αλίμονο στον ροκ μουσικό που θα πάψει να ‘ναι ανήσυχος.
-Τι ήταν το λοκντάουν για την μπάντα σας;
Μίνι καταστροφή. Μια ζοφερή, μαύρη περίοδος ανυπαρξίας, που έβαλε σε κίνδυνο την ίδια την ύπαρξη της μπάντας.
Ας πούμε ότι το μόνο “θετικό” ήταν ο χώρος και ο χρόνος που μας έδωσε για να επανεκτιμήσουμε και να επαναπροσεγγίσουμε κάποια θέματα στο γκρουπ, δομικά και συνθετικά.
-Ζούμε στην εποχή που σχεδόν ή κυριολεκτικά όλοι δηλώνουν καλλιτέχνες. Η υπερπαραγωγή καλλιτεχνικού προϊόντος σημαίνει πως πια δεν θα υπάρχει και κοινό να το καταναλώσει;
Χα χα χα “καλλιτέχνες του insta και των social” ας πούμε;;; Influencers και τα ρέστα; Τι να σου πω, όχι, δεν το βλέπω έτσι ούτε και ανησυχώ… Η νέα τάση που εκπορεύεται από τη νεολαία και τα social είναι λίγο creepy και disturbing, καθώς προτάσσει και προωθεί μια ασύλληπτης ταχύτητας πληροφορία, η οποία φυσικά δεν προλαβαίνει να αφομοιωθεί, να χωνευθεί και να ταξινομηθεί αξιολογικά. Έτσι, πολλά νέα παιδιά έχουν απογυμνωθεί από αυτό που ονομάζουμε “κριτική σκέψη”. Δυστυχώς. Εμείς που δηλώνουμε καλλιτέχνες πρέπει να σκύψουμε το κεφάλι, να αφοσιωθούμε σε αυτά που μας εμπνέουν και μας συναρπάζουν, στο πάθος μας. Η μουσική είναι δίαυλος πάθους, εκφραστικότητας και επικοινωνίας.
Και φυσικά εκεί έξω πάντα υπάρχει ένα κοινό έτοιμο να εκτιμήσει και να κατανοήσει αυτό που κάνεις. Ευτυχώς.
-Ποια εποχή του ροκ ήταν και η σημαντικότερη;
-Προσωπικώς αγαπώ τα τέλη 60’s και όλα τα 70’s. Εκτός του ότι τα περισσότερα αγαπημένα μου ακούσματα, από ψυχεδέλεια και prog, μέχρι ambient και punk περικλείονται στις συγκεκριμένες περιόδους, η ποσότητα, ποιότητα και ποικιλία παραγωγής pop/rock μουσικής ήταν ασύλληπτη και χωρίς προηγούμενο.
Η μουσική έγινε πολιτισμός, πειραματισμός, εκτόνωση , ιδεολογία, επανάσταση, υπερτέχνη. Δημιουργήθηκε η ποπ/ροκ “κολυμπήθρα” από την οποία νομίζω όλοι μας αντλούμε έμπνευση, μέχρι σήμερα.
Λίγα λόγια για τους “The BitterSweet”
Με άξονα την βρετανική ψυχεδέλεια και με βασικές επιρροές από τη pop-rock σκηνή των 60’s, την prog των 70’s, αλλά και την indie των 90’s, τα μουσικά δημιουργήματα των “The BitterSweet” ξεδιπλώνουν μία μουσική κόντρα ανάμεσα στην αδρεναλίνη του ροκ εν ρολ και την ποπ τραγουδοποιία.
Στόχος τους είναι η διαρκής μουσική αναζήτηση με άξονα την πρωτοτυπία της ποπ- ροκ μουσικής του 20ού αιώνα με κινητήριο δύναμη την αγάπη για τη συγκεκριμένη μουσική και την εξέλιξη της μέσα στα χρόνια.
Οι “The BitterSweet” δημιουργήθηκαν το 2007 από τον Νικόλα Αλαβάνο. Ύστερα από ανακατατάξεις και αλλαγές μελών, το σχήμα αποκρυσταλώθηκε με την τωρινή του σύνθεση το 2019 .
Τον Ιούλιο του 2012 κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο άλμπουμ τους “Dancing In The Zoo” (διανομή MINOS – ΕΜΙ) το οποίο καλωσορίστηκε με θερμότατες κριτικές από το μουσικόφιλο κοινό.
Τον Νοέμβριο του 2018 κυκλοφόρησε το τραγούδι “I Like Walking”, προπομπός του δεύτερου album “The Age Of New Delirium” (Ikaros Records) που κυκλοφόρησε ψηφιακά τον Δεκέμβριο του 2018 και σε φυσική μορφή βινυλίου λίγους μήνες μετά.
Αυτή την περίοδο βρίσκονται στο Studio 222 ηχογραφώντας το τρίτο lp τους με τίτλο “September”.
Έχουν συμμετάσχει σε μεγάλα φεστιβάλ και αμέτρητες συναυλίες σε όλη την Ελλάδα, αποκορύφωμα των οποίων υπήρξαν το άνοιγμα του Ejekt Festival το 2013, η συμμετοχή τους στο Φεστιβάλ Άρδα το 2014 και στο European Music Day Festival το 2016 και πολλές άλλες.
