Του Απέναντι //
Είναι μια ακόμα τυπική μέρα για εμάς εδώ; Φοβάμαι πως ναι. Θα μπορούσα να πω απλά “ναι” όπως εκατομμύρια άλλοι συμπατριώτες μου αλλά δεν το κάνω. Η πληροφόρηση για τον νέο κορονοϊό είναι μικρή. Ο κόσμος μετρά νεκρούς, εμείς όμως; Είμαστε στ’ αλήθεια η εξαίρεση μιας παγκόσμιας πανδημίας; Πώς θα μπορούσε ποτέ να είναι δυνατό αυτό;
O κορονοϊός έχει εμφανιστεί και εδώ. Εβδομάδες τώρα. Και όμως η κυβέρνηση δεν παραδέχεται την εξάπλωσή του. Τουλάχιστον επίσημα δεν το έχει κάνει αυτό και αυτό ακριβώς είναι το επικίνδυνο. Πως ο φονικός ιός κυκλοφορεί ελεύθερα. Πως μπορεί να προσβάλει τους πάντες. Και μετά; Μετά πρέπει να πούμε πως όλες οι δημόσιες υπηρεσίες λειτουργούν κανονικά. Τα δικαστήρια είναι ένα καλό παράδειγμα. Στην Ελλάδα έκλεισαν, εδώ όμως όχι. Και το κυριότερο είναι πως υπάρχουν δικαστές που ακόμα εκτελούν τα καθήκοντά τους χωρίς δισταγμό. Η ζωή τους είναι σε άμεσο κίνδυνο. Γιατί αδιαφορούν;
Και δεν είναι μόνο αυτό. Ενώ στον υπόλοιπο κόσμο οι πάντες, ακόμα και οι πιο αδίστακτες ή κακόφημες κυβερνήσεις, ενημερώνουν τους πολίτες τους τις ώρες που βρίσκονται στο σπίτι, τις ώρες που δεν έχουν πέσει στα κρεβάτια τους να κοιμηθούν η δική μας κυβέρνηση ενημερώνει τον κόσμο τα μεσάνυχτα. Γιατί άραγε;
•Κοιτώ το χάρτη με τις χώρες και τις ανακοινώσεις που κάνουν οι υγειονομικές τους αρχές για την πανδημία. Σοκάρομαι. Και μετά; Μετά τρέχω να προφυλαχτώ γιατί πιστεύω πως η ζωή μου αξίζει.
