Διονύσης Σαββόπουλος – Ο αναρριχώμενος βαρόνος
“Τα παιδιά με τα μαλλιά και με τα μαύρα ρούχα” ανέραστη ποίηση ενός μπουρζουά τοτέμ. Ο Διονύσης Σαββόπουλος, ο ανήσυχος Έλλην, ο συνταγμένος διαχρονικά και με προσήλωση στη βολική -για εκείνον πάντα- πλευρά της ιστορίας καλλιτέχνης, έγινε 80 ετών.
Ανήμερα ή πολύ κοντά στα γενέθλιά του ανακοινώθηκε και το χεντλάιν του στο φεστιβάλ Rockwave 2025 στο Terra Republic. Από πότε έχει να ακουστεί το όνομά του σε τόσο μεγάλο event; Ίσως από τις συναυλίες του στο OAKA πίσω στο ΠΑΣΟΚικό 1983;
Ο Σαββόπουλος, που μιλούσε στα 70’s για χαφιέδες, πια, λογικά, νιώθει άνετα ανάμεσά τους. Καμία έκπληξη. Δηλώνει Μητσοτακικός. Δηλώνει πίστη στο μικρό παιδί που λέγεται Ελλάδα και κάτι άλλα τέτοια.
Ο Νιόνιος – Η καριέρα του τις τελευταίες δεκαετίες δεν είναι ακριβώς μουσική.
Σαν ταλαίπωρο εκκρεμές ταλαντώνεται ανάμεσα στο καινοφανές σχόλιο και τη μπουρζουά αλητεία ψηφοφόρου επιπέδου “κοινής λογικής” (λες και υπάρχει αντίθετό της).
Λίγο αριστερά, λίγο δεξιά, ένας νάρκισσος με ακονισμένο ένστικτο επιβίωσης.
Πια τον ελεύθερο χρόνο τη καριέρας του σουλατσάρει ως κουρέλι που τραγουδά ακόμα. Κάποτε οι λέξεις και η πολιτική του στάση συμβολοποιήθηκε (από τη χωρίς αυτοπεποίθηση αριστερά). Στο πέρασμα του χρόνου εξαργύρωσε τα τάχα επαναστατημένα χρόνια του γυμνάζοντας -έντεχνα πάντα- τον μισογυνισμό και την αερολογία.
Τα παιδιά με τα μαλλιά και με τα μαύρα ρούχα ε…και μετά τι;
