Aπό τον Ελευθέριο Λεβαντή //
‘..πράγματι όπου βαράει τζαζ, οι υπόλοιποι θόρυβοι και ήχοι υποκλίνονται ιπποτικά και αποχωρούν! ‘
John Coltrane – Blue train
Είχε πια ξημερώσει στο σπίτι της Μέλπως – έτσι έλεγαν την σερβιτόρα. Ήταν ένα συννεφιασμένο χειμωνιάτικο πρωινό με τα όλα του. Ο ευνούχος ρουφούσε δυνατά τον καφέ του, καθώς η κάφτρα του πούρου σιγόκαιγε τα χέρια του. Ένας ήλιος πικραμένος τρύπωνε από τις ξεχαρβαλωμένες γρίλιες, η κόκα έκανε ακόμα ράλι στις φλέβες του, ενώ μια τροφαντή αιμορροΐδα έκανε δειλά την εμφάνισή της! Η Μέλπω κοιμόταν ακόμα χαμογελαστή.[1]
Χθες το βράδυ τα είχε καταφέρει καλά. Λίγο με τις γνωστές αούες για την ουσία του έρωτα και τον ερωτισμό στις ανθρώπινες σχέσεις, λίγο με oral, η ώρα είχε περάσει, η μπαρ-γούμαν αποκοιμήθηκε χωρίς να πάρει γραμμή !
Λίγο μετά το μεσημέρι, ο τύπος την κοπάνησε σαν κύριος, συγκινημένος και καλά από την ποιότητα της γνωριμίας τους …. και έγινε έτσι και επίσημα ένας ακόμα μασκοφόρος της αγαμίας.
Γύρισε σπίτι, έκανε ένα καυτό ντους, ξυρίστηκε, τράβηξε ένα διπλό εσπρεσάκι και φόρεσε ένα άσπρο μεταξωτό πουκάμισο και ένα άνετο τζιν. Μετά έτριψε μια ξεραμένη φούντα από τη γλάστρα στο μπαλκόνι του, ρούφηξε μια γραμμή που είχε ξεμείνει από τα χθεσινά πάνω στο γυάλινο τραπέζι της κουζίνας, τυλίχτηκε μέσα σε ένα ζεστό καμηλό, και ξεκίνησε για εκείνο το στέκι που του ‘λεγαν τις προάλλες.
Δεν κατάλαβε πόσο γρήγορα έφτασε στο Κέντρο. Ήταν ακόμα εκνευρισμένος και έτρεμε. Θυμήθηκε πόσο βάναυσα είχε φερθεί στον τύπο, που είχε βρει επιστρέφοντας σπίτι του, να πίνει αγουροξυπνημένος καφέ πάνω στο κρεβάτι τους. Ειχε βγάλει και από ένα συρτάρι τολμηρές φωτογραφίες της συντρόφου του, τις είχε αραδιασμένες μπροστά του και χαϊδευόταν .Και τι ήταν τώρα αυτό πάνω στο άσπρο πουκάμισο, σπέρμα;
Κατεβαίνοντας τις σκάλες του μπαρ, έπεσε πάνω σε μια μελαχρινή με κοντή δερματίνη φούστα, ενώ εκείνη τη στιγμή ξεκίνησε δειλά το τραγούδι από μια τζαζ μπάντα, που θα χε γνωρίσει επιτυχίες σε άλλες εποχές.
Μέσα στην υπόγα πια, συνειδητοποιούσε τώρα ότι εκτός από την μουσική, οι μόνοι θόρυβοι που άκουγε, έρχονταν από το τέλος της αίθουσας ,όπου ήταν μαζεμένη μια μικρή παρέα που έπινε τσάι με ουίσκι. Πράγματι όπου βαράει τζαζ οι υπόλοιποι θόρυβοι και ήχοι υποκλίνονται και αποχωρούν!
Ανάμεσα τους ξεχώρισε και την γκόμενα που είχε συναντήσει στην είσοδο , λίγη ώρα πριν . Έβγαλε ένα ηρεμιστικό από την τσέπη του και το κατέβασε αμάσητο με μια γουλιά bourbon. Ήρεμα , ήρεμα, άναψε έναsinglo και περίμενε. Πράγματι σε 5 λεπτά είδε να τον πλησιάζει η μελαχρινή της εισόδου , που κάτι τον ρωτούσε – δεν καταλάβαινε ακριβώς τι – τον είχε ζαλίσει η σάρκινη μυρωδιά της! Και αυτή θα ήταν η αρχή για να μάθει που θα τον έβγαζε αυτό το τραίνο με το βαρβάτα βυζιά .
Κάποια στιγμή οι υπόλοιποι τον πρόσεξαν και τον προσκάλεσαν στην παρέα τους .«Περίεργο πράγμα και αυτή η οικειότητα που αναπτύσσεται μεταξύ των ανθρώπων την παραμονή πρωτοχρονιάς » , σκέφτηκε κοιτάζοντας γύρω του.
Κατάλαβε αμέσως ότι οι μάγκες σχεδίαζαν το πρόγραμμα τους για το ξημέρωμα του νέου έτους και τους ρώτησε αν υπάρχουν ανοιχτά cafe στην περιοχή .Eίχε εκεί κοντά του είπαν , εκείνος θα πήγαινε , θα πήγαινε όμως και η μελαχρινή , που ήθελε και εκείνη .Τι λύτρωση όμως και αυτή να μην πρέπει να σκέφτεται ,πως θα ρίξει την καλλονή στο κρεβάτι , συνειδητοποίησε χαρούμενος ο άνθρωπος με την μπουκάλα.
Όλη αυτή την ώρα τον έκοβε από απέναντι με μισό μάτι , ένας τύπος με φτιαξιά μπράβου ,που πετάχτηκε όρθιος στο φτερό μόλις οι δυο τους σηκώθηκαν να φύγουν.
Θα έρθω και εγώ μαζί σας τους είπε , με έντονη προφορά . Το φρικιό του θύμιζε εκείνες τις ιταλικές ταινίες του Παζολινι ,που έδειχναν ακόμα τη Ρώμη με χωματόδρομους και όλους εκείνους τους μυστήριους τύπους με τα απίστευτα κεφάλια και τις τεράστιες μύτες να σκαρφίζονται κάθε λογής ατιμία !
Είχε κάτσει από δίπλα και δεν τον κουνούσε κανείς, αλλά ούτε η κοπέλα τον πολυγουσταρε και ο δικός μας το ΄πιασε στον αέρα ..
Πλησιάζοντας ένα μπατσάδικο στην περιοχή του Συντάγματος , ο μασκοφόρος στράφηκε ψύχραιμος στον αστυνομικό και του είπε :
– O κύριος από εδώ ,είναι Ρώσος και μας ακολουθεί , φαίνεται μεθυσμένος , είναι επιθετικός και δεν πρέπει να έχει χαρτιά!
Μετά από λίγο ο μυτογκας δεν ήξερε τι να πρωτομετρησει : τις γκλομπιες , ή τα άστρα από τα χριστουγεννιάτικα δένδρα της Πλατείας Συντάγματος …
[1] Στην Παράγραφο αυτή συνεργάστηκε ο Γιώργος Κωνσταντινόπουλος
