Η Όντρεϊ Χέπμπορν συνεχίζει να μεταγγίζει στυλ. Η γυναίκα με τη ψηλόλιγνη σιλουέτα στη διάρκεια του 20ου αιώνα όρισε τους τρόπους που αντιληφθήκαμε τη θηλυκότητα, τη φινέτσα, την ευδαιμονία, την γυναικεία ομορφιά.
Η ηθοποιός με το ακαταμάχητο βλέμμα, το συχνά αγορίστικο κούρεμα, τα λεπτά δάχτυλα γεννήθηκε στις 4 Μαΐου 1929 και πέθανε στις 20 Ιανουαρίου 1993.
Η Όντρεϊ Χέπμπορν γεννήθηκε το 1929 στη συνοικία Ισέλ των Βρυξελλών, από Ολλανδή μητέρα και Βρετανό πατέρα. Κατόπιν, μετακόμισε στο Λονδίνο για να συνεχίσει τις σπουδές της στο μπαλέτο για να καταπιαστεί αργότερα με την υποκριτική και να ανέβει το 1951 στη σκηνή του Μπροουντγουέι στη Νέα Υόρκη με το έργο Gigi.
Η Όντρεϊ Χέπμπορν κέρδισε το 1953 το Όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου για την ταινία «Διακοπές στη Ρώμη».
Ήταν υποψήφια για το ίδιο βραβείο τέσσερις ακόμη φορές, για τις ταινίες «Γλυκιά μου Σαμπρίνα», «Η Ιστορία μιας Μοναχής», «Πρόγευμα στο Τίφανις» και «Περίμενε Μέχρι Να Νυχτώσει».
Δεν έλαβε υποψηφιότητα για την ερμηνεία της ως Ελίζα Ντούλιτλ στο «Ωραία μου Κυρία», μια από τις πιο αναγνωρισμένες της ηθοποιού. Είναι από τους λίγους καλλιτέχνες που έχουν κερδίσει Έμμυ, Γκράμι, Όσκαρ και Βραβείο Τόνυ.
«Διακοπές στη Ρώμη» – Το μονοπάτι του Όσκαρ
Αρχές δεκαετίας του 1950. Δεν υπήρχε αμφιβολία πως η φωτογένεια της Οντρεϊ ήταν ξακουστή. Εκείνο, όμως, που δεν μπορούσε να εγγυηθεί κανείς, ούτε καν η ίδια, ήταν εάν πάνω της θα μπορούσε να στηριχθεί κινηματογραφική παραγωγή υψηλού προϋπολογισμού.
Η ταινία “Διακοπές στη Ρώμη” είχε πάρει την έγκριση των παραγωγών και ο πρωταγωνιστικός ρόλος προοριζόταν για την Ελίζαμπεθ Τέιλορ. Όμως η έμπειρη σταρ τον αρνήθηκε. Το ίδιο έκανε και η δεύτερη επιλογή του στούντιο Τζιν Σίμονς. Οι δύο αρνήσεις ανέβαζαν τα ποσοστά πιθανοτήτων της Χέπμπορν. H οντισιόν της ήταν περιπετειώδης.
Ο σκηνοθέτης της ταινίας Γουίλιαμ Γουάιλερ δεν ήθελε απλά μια ικανή ηθοποιό πρωταγωνίστρια του. Αναζητούσε μια γυναίκα που θα δάνειζε όλο της τον εαυτό στην κάμερα. Στη διάρκεια της δοκιμής της είπε πως απλά θα ήθελε να προβάρουν κάποια πλάνα με ατάκες του έργου. Της είπε πως οι κάμερες που βρίσκονταν στο χώρο ήταν κλειστές.
Η Όντρεϊ Χέπμπορν έκανε ότι της ζήτησε και έφυγε. Ο Γουάιλερ είχε πει ψέματα. Οι κάμερες δεν ήταν κλειστές. Κατέγραψαν την ερμηνεία της. Λίγο αργότερα η φιλόδοξη ηθοποιός είχε “κλείσει ραντεβού” με το ρόλο της ζωής της.
Η Όντρεϊ Χέπμπορν κέρδισε:
• Βραβείο Όσκαρ: Καλύτερης ηθοποιού για την ταινία «Διακοπές στη Ρώμη» (1954)
• Χρυσή Σφαίρα: Καλύτερη κινηματογραφική ηθοποιός για το «Διακοπές στη Ρώμη» (1954)
• Βραβείο Τόνυ: Καλύτερη ηθοποιός για την Οντίν (1954) και Special Achievement award (1968).
• Βραβείο Γκράμι: Καλύτερο Αφηγηματικό Άλμπουμ για Παιδιά (1993) για το Audrey Hepburn’s Enchanted Tales.
• Βραβεία Έμμυ: Outstanding Individual Achievement – Informational Programming (1993) για το επεισόδιο “Flower Gardens” της σειράς ντοκιμαντέρ, Gardens of the World.
Η Χέπμπορν βραβεύτηκε με το Henrietta Award το 1955 για την παγκοσμίως αγαπημένη ηθοποιό, το Βραβείο Σεσίλ Ντε Μιλ το 1990 και Βραβείο του Σωματείου Ηθοποιών Κινηματογράφου για τη συνολική προσφορά της το 1992. Η Χέπμπορν βραβεύτηκε μετά θάνατον με το Jean Hersholt Humanitarian Award το 1993.
Το Δεκέμβριο του 1992, ένα μήνα πριν το θάνατό της, η Χέπμπορν έλαβε το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας για το έργο της με τη UNICEF.
Η Όντρεϊ Χέπμπορν έκανε δύο γάμους. Ο πρώτος με τον Αμερικανό Μελ Φέρρερ, ο δεύτερος με τον Ιταλό γιατρό Αντρέα Ντόττι και με τον καθένα τους απέκτησε ένα γιο – τον Σον το 1969 και, δέκα χρόνια αργότερα, τον Λούκα. Αντιμετώπισε εξαιρετικά δύσκολες εγκυμοσύνες και πριν γεννήσει το πρώτο της παιδί είχε δύο αποβολές. Η πρώτη φορά είναι το Μάρτιο του 1955 και η δεύτερη το 1959, στα γυρίσματα της ταινίας Οι ασυγχώρητοι” (‘The unforgiven’).
