Ελένη Σωτάκη
Πολύ καιρό αφότου τα εμβόλια έχουν εξαλείψει οριστικά τις σωματικές επιπτώσεις της COVID-19, οι επιπτώσεις της πανδημίας στην ψυχική υγεία θα παραμείνουν και θα αφορούν το αυξημένο άγχος και την κατάθλιψη, το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό που επισπεύδει τη συνταξιοδοτήσή του, αλλά και τις συνεχιζόμενες συναισθηματικές επιπτώσεις στους χαμηλόμισθους εργαζόμενους που δούλεψαν κάτω από συνθήκες αυξημένου κινδύνου σε καταστήματα τροφίμων, εργοστάσια επεξεργασίας τροφίμων και άλλες βασικές επιχειρήσεις και εργασίες που ποτέ δεν έκλεισαν.
Οι πιο σοβαρές σωματικές επιπτώσεις της COVID-19 έχουν μεγαλύτερο αντίκτυπο στους ηλικιωμένους, λένε οι ειδικοί, αλλά μερικές από τις χειρότερες επιπτώσεις αφορούν στην ψυχική υγεία και εντοπίζονται κυρίως στα παιδιά και στους νεαρούς ενήλικες, πολλοί από τους οποίους παλεύουν με μειωμένους μισθούς και χαμένες θέσεις εργασίας.
Η πανδημία εκτινάσσει το άγχος και την κατάθλιψη στους νέους, κάτι που είναι ακριβώς αντίθετο από αυτό που έχουμε δει σε προηγούμενες κοινωνικές κρίσεις. Είναι οι νεαροί ενήλικες και τα παιδιά που επηρεάζονται και τα αποτελέσματα θα είναι μακροχρόνια.
Γιατροί τονίζουν πως ολοένα και περισσότερα παιδιά προσέρχονται στα επείγοντα και περισσότερα παιδιά λαμβάνουν υπηρεσίες ψυχικής φροντίδας. Θα περάσουν μήνες, αν όχι χρόνια, για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε πλήρως το εύρος των προβλημάτων ψυχικής υγείας που γεννήθηκαν από αυτήν την πανδημία. Πολύ καιρό αφότου έχουμε αποκτήσει τον έλεγχο του ιού, οι επιπτώσεις στην ψυχική υγεία πιθανότατα θα συνεχίσουν να υφίστανται.
Το ισοδύναμο ενός «ολόκληρου έτους ιατρικής σχολής» γιατρών χάνεται εξαιτίας αυτοκτονιών κάθε χρόνο. Οι έρευνες σε νοσηλευτές και γιατρούς δείχνουν ότι πολλοί σκέφτονται να εγκαταλείψουν το πεδίο στα επόμενα δύο έως πέντε χρόνια λόγω της σωματικής και ψυχικής εξάντλησης, αλλά και του συνεχόμενου τραύματος που βιώνουν σε καθημερινή βάση. Αυτό έχει γίνει ο μεγαλύτερος και σοβαρότερος επαγγελματικός κίνδυνος για τους νοσηλευτές και τους γιατρούς, να θυσιάζουν την ψυχική τους ευημερία με αντάλλαγμα τη φροντίδα των ασθενών.
Σε αυτή τη συγκλονιστική πραγματικότητα δεν θα μπορούσαμε παρά να προσθέσουμε με τη σειρά μας ότι τα ευχολόγια και τα χειροκροτήματα στα μπαλκόνια δεν αποτελούν ούτε κατά διάνοια τη σοβαρή προσέγγιση και μέριμνα που οφείλει το κράτος και η πολιτεία να δείξουν στους λειτουργούς της δημόσιας υγείας, αλλά και στους πολίτες που πλήττονται από τη σκληρότητα του φαινομένου της πανδημίας σε όλους τους τομείς της ζωής τους. Η πολιτεία που θα στέρξει τους πολίτες της είναι μια υγιής πολιτεία που καλείται να αναδυθεί και να εδραιωθεί σε δύσκολους και απαιτητικούς καιρούς κόντρα στον οπορτουνισμό, τον πλουτισμό, τον αυταρχισμό, την αναλγησία και την εξουσιομανία.
