Η ταινία French Cancan (1954) στέκεται ως ορόσημο στην ιστορία του κινηματογράφου.
Δεν είναι μόνο η υπόθεση. Είναι ολόκληρη η αισθητική που δημιούργησε ο σκηνοθέτης Ζαν Ρενουάρ. Είναι η χρήση των χρωμάτων, είναι το στήσιμο των ηθοποιών. Το έργο που προβάλλει απόψε -Παρασκευή 5 Μαΐου- το Κανάλι της Βουλής στις 22:00 μαγνητίζει, καθόλου άδικα, κάθε σινεφίλ.
Ο σκηνοθέτης Φρανσουά Τριφό σε κριτική που έγραψε για την ταινία στο περιοδικό Arts τον Μάιο του 1955 χαρακτήρισε το French Cancan ορόσημο στην ιστορία του χρώματος του κινηματογράφου. Ανάμεσα σε άλλα υποστήριξε: «Κάθε σκηνή είναι ένα κινούμενο σχέδιο. Το μάθημα χορού της Madame Guibole μας θυμίζει ένα σκίτσο του Ντεγκά».
French CanCan – Η πλοκή
Στο Παρίσι του 1890, ο θεατρικός παραγωγός Ανρί Ντανγκλάρ διευθύνει το Κινέζικο Παραβάν, ένα δημοφιλές αλλά χρεοκοπημένο καμπαρέ της Μονμάρτης. Έχει τη φιλοδοξία, όμως, να φτιάξει ένα πιο εντυπωσιακό καμπαρέ, που θα προσελκύσει εύπορους αστούς, δίνοντάς τους την ευκαιρία να γλεντήσουν μαζί με λαϊκούς ανθρώπους. Ανακαλύπτει μια ταπεινή νεαρή πλύστρα, τη Νινί, η οποία χορεύει υπέροχα. Σύντομα επιχειρεί να την κάνει βασίλισσα του νέου του υπερθεάματος, στο καινούριο του καμπαρέ, που ονομάζεται Μουλέν Ρουζ. Εκεί αναβιώνει έναν παλιό κακόφημο χορό, το Κανκάν, τον οποίο και μετονομάζει σε Φρεντς Κανκάν. Στο French Cancan έχουμε την πιο εύθυμη κινηματογραφική κατάθεση ενός κλασικού σκηνοθέτη, πλημμυρισμένη από μια εικαστική πανδαισία που παραπέμπει σε ιμπρεσιονιστικούς πίνακες.
Σκηνοθεσία: Ζαν Ρενουάρ
Με τους: Φρανσουάζ Αρνούλ, Ζαν Γκαμπέν, Μαρία Φέλιξ
