Χουλιέτα (2016) – Μπορεί η απώλεια να κινηματογραφηθεί χωρίς υπερβολή, με ευγένεια και αξιοπρέπεια; Ο Πέδρο Αλμοδόβαρ δέχεται το στοίχημα. Ο δημιουργός που κάποτε ύμνησε το πάθος, τη θηλυκότητα και την υπερβολή, με τη «Χουλιέτα» είναι απρόσμενα ήσυχος και σίγουρα βαθιά ανθρώπινος. Το έργο που έπαιξε την Κυριακή 6 Απριλίου 2025 η ΕΡΤ3 πια προβάλλει το Ertflix – ΕΔΩ

Η ιστορία ξεκινά όταν η ώριμη Χουλιέτα ετοιμάζεται να φύγει από τη Μαδρίτη για να ξεκινήσει μια νέα ζωή. Ένα τυχαίο περιστατικό την αναγκάζει να αναμετρηθεί με το παρελθόν της και να προσπαθήσει να επικοινωνήσει ξανά με την κόρη της Άντια, η οποία έχει απομακρυνθεί από αυτήν εδώ και χρόνια χωρίς καμία εξήγηση.

Το σενάριο αναπτύσσεται μέσα από την επιστολή που γράφει η Χουλιέτα στην κόρη της. Μέσα από αυτήν τη δομή, παρακολουθούμε τη σχέση της με τον πατέρα της Άντια, τα γεγονότα που οδήγησαν στη διάλυση της οικογένειάς της, καθώς και τα προσωπικά της τραύματα και ενοχές.

Η πρωταγωνίστρια της ταινίας Χουλιέτα, με ερμηνεία από την Εμμα Σουάρεζ, σε σκηνή από την ταινία του Πέδρο Αλμοδόβαρ, 2016.

Η αφήγηση του Αλμοδόβαρ είναι καθαρή. Η σκηνοθεσία του, ώριμη και λεπτοδουλεμένη, επιλέγει τη σιωπή ως βασικό δραματουργικό εργαλείο. Η εικόνα – με τα ζεστά κόκκινα, τα μπλε της μοναξιάς, τα υφάσματα, τα αντικείμενα – αφηγείται εκεί όπου τα λόγια σταματούν. Η μουσική του Αλμπέρτο Ιγκλέσιας προσθέτει μια σχεδόν ανεπαίσθητη συναισθηματική δόνηση, λειτουργώντας σαν ανάσα ανάμεσα στις σκηνές.

Το αποτέλεσμα είναι ένα υπαρξιακό δράμα για τη μητρότητα, την απώλεια και την ανάγκη του ανθρώπου να κατανοήσει τον εαυτό του μέσα από την ιστορία του. Η «Χουλιέτα» δεν προσφέρει απαντήσεις. Αντιθέτως, δημιουργεί ερωτήματα που αιωρούνται: Πόσα γνωρίζουμε πραγματικά γι’ αυτούς που αγαπάμε; Και πόσο χώρο δίνουμε στη σιωπή τους;

Χωρίς τις υπερβολές του παρελθόντος, χωρίς τα πολύχρωμα ξεσπάσματα, η «Χουλιέτα» αποτελεί ίσως μία από τις πιο ώριμες και ευαίσθητες ταινίες του Πέδρο Αλμοδόβαρ. Μια κατάδυση στη μνήμη και στο αόρατο τραύμα, κινηματογραφημένη με την τρυφερότητα και τη στοχαστικότητα ενός δημιουργού που δεν έχει πια την ανάγκη να φωνάξει – αλλά να ψιθυρίσει.

Σκηνοθεσία: Πέδρο Αλμοδόβαρ
Σενάριο: Πέδρο Αλμοδόβαρ
Πρωταγωνιστούν: Έμμα Σουάρεθ, Αδριάνα Ουγάρτε, Ντανιέλ Γκράο, Ρόσι Ντε Πάλμα, Ντάριο Γκραντινέτι,’Ινμα Κουέστα, Μισέλ Τζένερ, Πρισίλα Ντελγάδο,Μπλάνκα Πάρες