Κάτω από τη μύτη του νόμου, της αισθητικής, του ενδιαφέροντος για τη δημόσια υγεία, η οδός Τσακάλωφ, στον πεζόδρομο που ξεκινά από το Da Capo και τελειώνει στο πρώτο ένδοξο Everest, ζει στο “απών” των μέτρων κατά του κορονοϊού. Στην καρδιά της Αθήνας, στο μελίσσι του κάγκουρα, εκεί που η αστυνομία είναι πανταχού παρούσα, μια εστία διασποράς και αδιαφορίας ζει στον δικό της ρυθμό, στις δικές της προτεραιότητες. Τσακάλωφ, το Βατικανό της αδιαφορίας. Στον ίδιο πεζόδρομο τα τραπεζοκαθίσματα είναι βαλμένα έτσι, που το ένα να ακουμπά στο άλλο.
•Με το Κολονάκι πια παραδομένο σε λάιτ ψησταριές, φρεντάδικα και παράλυτους της ζωής που δεν έχουν να κάνουν τίποτα και αράζουν στην “παραλία” της πλατείας της γειτονιάς, το πράγμα παίρνει δραματικές διαστάσεις.
Το ότι η ελληνική αστυνομία φλερτάρει το καλτ είναι γνωστό. Το ότι βαριέται ακόμα και να τηρήσει τα προσχήματα είναι γνωστό επίσης. Το ότι ο Μωυσής θα ξαναβγεί στην tv να τσαμπουνίσει κάτι περί ατομικής ευθύνης, ε αυτό και αν είναι γνωστό πια. Το ότι κάτω από τη μύτη των αρχών και ουσιαστικά της ηθελημένης αδιαφορίας στα λόγια της ιατρικής κοινότητας τα μαγαζιά που λειτουργούν απολαμβάνουν μιας άτυπης ασυλίας. Το τελευταίο είναι ο αφρός μιας ακραίας πρόκλησης.
