Αν προσλάβουμε το Θέατρο ως γεωμετρικό σύστημα με τα μέρη του (κείμενο, σκηνοθεσία, ερμηνείες, κοστούμια, σκηνικά, μουσική κλπ) να αποτελούν ατελεύτητες ευθείες γραμμές, η αρμονία και η ισορροπία επέρχεται όχι (όπως φαίνεται λογικό) όταν αυτές διατρέχουν παράλληλα η μία της άλλης, αλλά τότε και μόνο τότε όταν όλες διέρχονται και συναντιούνται σε ένα σημείο τομής: όσο καλογραμμένο κι αν είναι το κείμενο, όσο ευφάνταστη και δημιουργική κι αν είναι η σκηνοθεσία εάν αυτά τα στοιχεία δε συναντηθούν ποτέ, αλλά λειτουργήσουν ανεξάρτητα δεν θα μπορέσουμε να μιλήσουμε για ένα υψηλό καλλιτεχνικό αποτέλεσμα.
Στην περίπτωση της «Αρκούδας», του βοντβίλ μονόπρακτου που ο Άντον Τσέχωφ έγραψε στα χνάρια γαλλικού κωμειδύλλιου και που ο Νίκος Καρδώνης σκηνοθετεί στον Χοροχρόνο, υπάρχουν πολλά σημεία τομής όλων των στοιχείων της, τόσα που δημιουργούν ένα γράφημα θαρρείς ραδιοκυμάτων που πότε τέμνονται, πότε απομακρύνονται και επαναπροσεγγίζονται. Είναι βλέπεις και η ποιότητα των συντελεστών της, όλοι τους θεατράνθρωποι με εμπειρία, άποψη και γνώση. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης, ηθοποιός και παράλληλα εικαστικός, έφερε επί σκηνής αυτήν την σύζευξη από τις δύο αγάπες του δημιουργώντας μια παράσταση όπου κύριο χαρακτηριστικό του καταιγιστικού χιούμορ της είναι το φίνο σκηνικό άρωμα και η κομψότητα. Η διαδοχή των σκηνών έξυπνα προκύπτει μέσα από την ίδια τη ροή με όχημα τον λυρισμό, υπακούοντας στο πνεύμα του εύθυμου βοντβίλ. Εισάγει μουσική και τραγούδι (Μιχάλης και Γιάννης Λατουσάκης σε στίχους του ηθοποιού και σκηνοθέτη Βασίλη Ανδρέου), στήνει ένα απρόσμενο βαριετέ όπως ακριβώς απρόσμενη είναι και η εξέλιξη της τσεχωφικής ιστορίας, δανείζεται στοιχεία της standup κωμωδίας και της επιθεώρησης και αποδίδει μια παράσταση απολύτως σημερινή χρησιμοποιώντας όλα τα δομικά στοιχεία του κλασικού θεάτρου. Ο επίσης ηθοποιός Δαυίδ Μαλτέζε μεταφέρει στη μετάφρασή του με παλμό και ρυθμό το λόγο του Ρώσου συγγραφέα, με εύστοχες υπογραμμίσεις και αποδόσεις ενώ τα σκηνικά και τα κοστούμια της Αλεξάνδρας-Αναστασίας Φτούλη και του Νίκου Καρδώνη υπογραμμίζουν πόσο σουρεαλιστικά μπορεί να μετεξελιχθεί ένα ρεαλιστικό περιβάλλον. Η Υβόννη Τζάθα φυσάει κίνηση και ζωή στην παράσταση και τα φώτα της Ναυσικάς Χριστοδουλάκου την μετατρέπουν σε παιχνίδισμα.
Ο Γιάννης Δενδρινός εκφραστικός και άμεσος στο ρόλο της «Αρκούδας», η Κατερίνα Λάττα ωε χήρα συνθέτει μαζί του ένα απολαυστικό δίδυμο, υποδειγματικό στη σκηνική επαφή και επικοινωνία ενώ ο Γιάννης Λατουσάκης, ως υπηρέτης δε γίνεται απλά ο συνδετικός κρίκος και το μέσο ανάμεσα στους δύο, αλλά η γέφυρα του τότε και του σήμερα, ο αρμός σε σκηνή και πλατεία, ο πομπός του «ηθοποιού» και του «θεατή». Αυτοσχεδιασμοί, gags, αυτοσαρκασμός και ειρωνία φορές-φορές «εξοκείλουν» του κειμένου με τρόπο απολαυστικό, για να επανέλθουν και να επιμείνουν σε αυτό δημιουργικά και ουδόλως δογματικά. Η «Αρκούδα» του Τσέχωφ αίφνης μετατρέπεται σε ένα μαγικό χαλί μιας καθόλα φρέσκιας έκφρασης.
Η παράσταση –αυτό είναι το σημαντικό της επίτευγμα δεν κηρύσσει Τσέχωφ, ερωτοτροπεί θαρρείς με μπρίο, τσαλίμια και καλαισθησία με το κείμενό του, το αναπλάθει και το μετασχηματίζει κρατώντας στο ακέραιο το μεδούλι του ύφους του.
Σκηνοθεσία: Νίκος Καρδώνης
Μετάφραση: Δαυίδ Μαλτέζε
Επιμέλεια κίνησης: Υβόννη Τζάθα
Μουσική: Μιχάλης και Γιάννης Λατουσάκης
Διασκευή και επιμέλεια στίχων: Βασίλης Ανδρέου
Κοστούμια – σκηνικά: Αλεξάνδρα-Αναστασία Φτούλη, Νίκος Καρδώνης
Φωτισμοί: Ναυσικά Χριστοδουλάκου
Φωτογράφιση παράστασης: Δομνίκη Μητροπούλου
Υπεύθυνη Επικοινωνίας: Γιώτα Δημητριάδη
Ηθοποιοί: Κατερίνα Λάττα, Γιάννης Λατουσάκης, Γιάννης Δενδρινός
Κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 21:15
Τιμές εισιτηρίων: 13€ κανονικό
10€ μειωμένο (φοιτητικό, ανέργων,πολυτέκνων,άνω των 65 )
Διάρκεια παράστασης: 70’ χωρίς διάλειμμα
Ανώτερη Επαγγελματική Σχολή χορού, Χοροχρόνος
Ορφέως 76 , Αθήνα
5 λεπτά από το μετρό του Κεραμεικού
