του Γιάννη Παναγόπουλου //
Μοιάζει να έχουν περάσει αμέτρητα χρόνια από εκείνα τα βράδια που η Λευκή Συμφωνία έπαιζε σε αυτοσχέδιες συναυλίες σε αμφιθέατρα Πανεπιστημίων. Μπορώ να θυμηθώ όσα συνέβαιναν στη διάρκειά τους. Μιλάμε για βραδιές που ένα τραγούδι μπορεί να μην τελείωνε γιατί μια φασαρία, ένας τσαμπουκάς χωρίς σημασία, θα χαλούσε μια συναυλία που θα έπαιζαν δέκα συγκροτήματα. Μιλάμε για μια εποχή – μέσα δεκαετίας 1980 – που οι μπάντες έβγαιναν λάιβ χωρίς σάουντ τσεκ. Χωρίς να έχει σημασία αν οι κιθάρες τους ήταν κουρδισμένες.
Αν ήσουν τότε εκεί γνωρίζεις πως όσα λέω είναι αληθινά. Γνωρίζεις επίσης πως η Λευκή Συμφωνία είχε πάρει τον εαυτό της πολύ σοβαρά. Οι Μυστικοί Κήποι, το πρώτο της άλμπουμ, είναι μια δισκογραφική δουλειά αναφοράς για την ανεξάρτητη – ελληνόφωνη ροκ σκηνή της Αθήνας. Κάποιοι θα πουν πως αυτή η μπάντα που αρνείται να πεθάνει, που δοκίμασε την τύχη της στο εξωτερικό, που ακόμα παίζει μουσική, ζει πουλώντας τις αναμνήσεις μιας ολόκληρης γενιάς που τέχνη έκανε ή τέχνη πήγε να κάνει αλλά ποτέ δεν την πήραν σοβαρά.
•Η Λευκή Συμφωνία έχει νέο τραγούδι, το λένε “Σαν τον Ήλιο”. Τον ίδιο τίτλο έχει και το νέο της – πέμπτο – άλμπουμ. Το τραγούδι μπορείτε να το ακούσετε εδώ:
•Η Λευκή Συμφωνία ζει τη στιγμή με το δικό της τρόπο. Το ίδιο έκανε άλλωστε από τα χρόνια που ξεκίνησε ως γκρουπ. Πιάστην
Ο τραγουδιστής της μπάντας Θοδωρής Δημητρίου μας είχε πει τα παρακάτω μιλώντας για τη δεκαετία του 1980. Είναι εκείνη που καθόρισε τόσα πολλά στη ζωή του, στη ζωή του γκρουπ:
“‘Παίζαμε πολύ συχνά, ταξιδεύαμε και βρισκόμασταν με συγκροτήματα όπως οι Χωρίς Περιδέραιο, τα Αρνάκια, οι Αδιέξοδο, η Γενιά Του Χάους, οι Stress, οι Τρύπες, Τα Μωρά Στη Φωτιά, oι South Of No North, οι Purple Overdose αλλά και με όλα σχεδόν τα σχήματα της σκηνής και τους μουσικούς που τα αποτελούσαν είχαμε αδερφικές σχέσεις και κοινή πορεία. Ηχογραφούσαμε, βγαίναμε καθημερινά στα Εξάρχεια (εγώ έμενα στην Καλλιδρομίου για αρκετά χρόνια), διαβάζαμε, συναντούσαμε καλλιτέχνες και από άλλους χώρους και παρά την καταστολή και την κατάθλιψη, την απώλεια και τον αγώνα του καθενός με τους δικούς του δαίμονες αναζητούσαμε την αυθεντικότητα και την αρμονία στη ζωή και τη μουσική μας. Ήμασταν νέοι και δημιουργικοί και το πετυχαίναμε αρκετές στιγμές. Όλες οι μπάντες της σκηνής έδωσαν τη δική τους συνεισφορά στην ιστορική παράδοση που έχει δημιουργηθεί. Πολλές προσφέρουν ακόμα και σήμερα σε υψηλό επίπεδο και με καλύτερες συνθήκες από τότε.”
Στίχοι: Θοδωρής Δημητρίου/Ποίηση Ρώμου Φιλύρα (Δεν Έφθασα Ψηλά)
Μουσική: Θοδωρής Δημητρίου/Διογένης Χατηστεφανίδης
Ενορχήστρωση : Λευκή Συμφωνία
ΛΕΥΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ:
Θοδωρής ∆ημητρίου (φωνή)
Κώστας Μιχαλός (κιθάρα)
∆ιογένης Χατζηστεφανίδης (μπάσο)
Βαγγέλης Τσιμπλάκης (ντράμς)
